Analizujemy metylację cz.16 COMT i MAO
grudzień 3, 2015 by Jarek
Kategoria: Metabolizm
W wielu książkach o metylacji, polimorfizmy obu tych genów są uznawane za trudne i stawiane pod względem ważności bardzo często tuż poza MTHFR. Oczywiście jest to związane z problemem równowagi między neuroprzekaźnictwem progresywnym i hamującym w autyzmie, gdzie oba geny obok VDR mają istotną rolę do odegrania.
Zacznijmy od opisu tych genów wg. SNPedii http://www.snpedia.com/index.php/Yasko_Methylation#COMT_Gene
COMT jest genem odpowiedzialnym za degradację takich neuroprzekaźników jak dopamina, adrenalina i noradrenalina. Mówiąc prościej COMT odpowiada, aby tych neuroprzekaźników nie było w nadmiarze. Złe działanie tego genu i jego enzymu o tej samej nazwie jest głównym celem terapeutycznym w chorobie Parkinsona. Najbardziej istotnym polimorfizmem tego genu jest COMT Val158Met. Ten wariant katabolizuje dopaminę ponad 4 krotnie szybciej, gdy Met jest zawsze w nadekspresji przez co powoduje jednoczesne obniżenie o 40% funkcjonalności. ten polimorfizm jest związany z funkcjami poznawczymi, pamięcią i przede wszystkim emocjami, przez co jest przedmiotem badań w schizofrenii. Ten tak typowy wątek u autystów, którzy prezentują bardzo często właśnie schizofreniczne-wielobiegunowe podejście do emocji otoczenia powoduje, że jest to istotny gen dla autystów.
MAO A bo o niego głównie chodzi z całej rodziny genów MAO, jest odpowiedzialny za metabolizm serotoniny, dopaminy i oczywiście noradrenaliny. Stąd MAO A jest łączony z agresją, depresją, padaczką. MAO A jest zlokalizowany na chromosomie X, określający płeć żeńską. Z tego powodu, mężczyźni będą zawsze mieć jedną allelę (polimorfizm).
Najczęstszym polimorfizmem jest MAOA R297R. Powoduje zwolnienie degradacji serotoniny przez co mamy do czynienia z dużymi wahaniami cyrkulacji neuroprzekaźników. W przypadku tego polimorfizmu charakterystyczna jest zła reakcja na cząstki metylowe, które w istocie powoduję przestymulowanie organizmu, ze względu na brak zdolności degradacji nadmiarów neuroprzekaźników, czym zarządza ten gen.
PODSUMOWANIE:
WAŻNE! Oba geny związane są bezpośrednio z neuroprzekaźnikami progresywnymi, pobudzającymi do działania z jednej strony, ale i wpływającymi na zmianę nastrojów i zdolności percepcji. Stąd w sytuacjach, gdy występują cechy typowe dla autyzmu (także w ZD), pobudzenie, agresja, wielobiegunnowośc nastrojów oba geny, ich enzymy i ich polimorfizmy mogą być za to odpowiedzialne.
Popatrzmy jak lokalizuje te geny Amy Yasko.
Wskazuje na istotny wpływ na funkcjonowanie obu genów, zarówno genu VDR, jak MTHFR.
http://www.zespoldowna.info/analizujemy-metylacje-cz-15-o-receptorze-witaminy-d.html
Z perspektywy tych wspólnych oddziaływań mówi się o wspólnych cenach w przypadku genów VDR i COMT. Osoba posiadająca polimorfizm genu VDR +/+ działa tak jak w przypadku COMT –/-. Jest to efekt dopaminy i poziomu grup metylowych w układzie wzajemnej odwrotności, co oznacza że osoby z jak w przypadku powyżej mają mniejszy poziom dopaminy i są bardziej wrażliwe na suplementację grupami metylowymi..
Jak wrócimy do tego wpisu http://www.zespoldowna.info/jak-wplywa-bh4-na-neuroprzekazniki.html
zauważymy, że kluczowe znaczenie dla tej ścieżki ma MTHFR A1298C z jego wpływem na funkcjonowanie BH4, który jest kluczowym kofaktorem dla wytwarzania neuroprzekaźników. Podobnie się ma z SAMe (podlegającym wpływowi zarówno MTHFR, BHMT, CBS, MTRR, MTR).
Z tej perspektywy osoby o polimorfizmie COMT (+/+), mniej aktywnym, będą miały wyższy stale poziom dopaminy i nadmierny poziom SAMe, który spowoduje nadmierną ilość grup metylowych, ale VDR Bsm/Taq: +/+ będzie zapobiegał wzrostowi produkcji dopaminy. W efekcie da to sytuację podobną do COMT (-/-), czyli niskiego statusu grup metylowych.
Warto wrócić tutaj do momentu całego cyklu opisanego przez dr.Lyncha
Wskazuje on na fakt, iż SAMe jest głównym donorem grupy metylowej, które pozwalają produkować produkty metylowane i SAH (S-Adenosylhomocysteine). Grupa metylowa CH3 jest transportowana d tych reakcjach dzięki genowi COMT. SAMe zatem jest aktywatorem COMT, gdy SAH jego inhibitorem. Stąd tak często liczony współczynnik SAMe:SAH pokazuje efektywność wielu ścieżek metabolicznych, które mają miejsce w tym momencie. SAH jest bardzo szybko konwertowany w homocysteinę.
Jeżeli SAH jest na niskim poziomie, to SAMe:SAH jest na wysokim, efektywnym poziomie i COMT może metylować co chce.
Jak ten etap opisywała profesor Rima Obeida w zespole Downa?
“…SAH był na poziomie wyższym u dzieci z ZD, tak samo jak i SAM w stosunku do dzieci z grupy kontrolnej, jednakże współczynnik SAM/SAH był niższy u dzieci z zespołem Downa bo stanowił 8,9 gdy u grupy kontrolnej było to 10,4, co oznacza u dzieci z ZD ryzyko hipometylacji, czyli braku grup metylowych do odpowiedniej metylacji DNA i poszczególnych genów.”
Wniosek nasuwa się tutaj jednoznaczny: następuje ograniczenie efektywności działania genu COMT w ramach metylacji, pomimo jego znaczącej aktywności w ZD. Zatem ten polimorfizm może mieć w ZD odmienny efekt ze względu na istotny brak grup metylowych potrzebnych do jego aktywności i inhibicję jego aktywności przez podwyższony SAH. Konkluzja w tym wypadku jest konieczna w takim wydaniu: bez odpowiedniej dawki dodatkowych grup metylowych, ta ścieżka nie będzie w ZD działać.