Choroba Alzheimera co to jest? – bez RCAN 1 A nie byłaby tak groźna

Na pewnym etapie konieczne jest podsumowanie pewnych danych. W pewnych formach choroby Alzheimera (CHA) tych rodzinnych, geny z rodziny APOE są istotnym elementem ryzyka szczególnie, gdy ulegają polimorfizmowi. Jednakże tak jak w raku, kluczowe geny dla tej choroby znajdują się na 21 chromosomie: DYRK 1 A, RCAN 1, APP, S100B, DSCAM.

Gdy popatrzymy na zdrowe osoby i ich związek z CHA to jest on następujący:

-jeżeli mam polimorfizm genu APP

-jeżeli mam polimorfizm genu RCAN 1

-jeżeli mam polimorfizm genu DYRK 1 A

-jeżeli mam polimorfizmy genu S100B i DSCAM

to prawdopodobieństwo wystąpienia u mnie CHA jest bliskie 90%.

Z naszej perspektywy najmniej czytelna jest rola genu RCAN 1 w tej patologii, stąd dzisiaj postanowiłem przybliżyć jego rolę w oparciu o artykuł:  http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3690537/

Alzheimer’s amyloid-β toxicity and tau hyperphosphorylation are linked via RCAN1

czyli toksyczność amyloidu beta typowa dla CHA i fosforylizacja protein tau są związane z funkcjonowaniem genu RCAN 1.

Z naszej perspektywy kluczowe jest jedno zdanie z tego raportu, ale jakżeż celne. Pozwala ono zrozumieć problem źle działających mitochondriów i następującej degeneracji procesu utrzymywania mikrotubuli w całości.

Aβ causes mitochondrial oxidative stress and increases production of reactive oxygen species, which result in an up-regulation of RCAN1 gene expression. RCAN1 proteins then both inhibit calcineurin and induce expression of GSK3β. Both mechanisms shift tau to a hyperphosphorylated state.

1.Amyloid beta powoduje stres tlenowy w mitochondriach i zwiększoną produkcję reaktywnych wolnych rodników, co jest wynikiem ekspresji genu RCAN 1.

2.Zatem proteiny RCAN 1 zarówno wyhamowują kalcyneurynę jak i wzmacniają ekspresję  GSK3β. Ten ostatni element wpływa na poziom neurogenezy. W ZD zarówno gen APP, jak i RCAN 1 negatywnie obniżają poziom neurogenezy poprzez swój negatywny wpływ na tą ścieżkę.

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24636797

http://link.springer.com/article/10.1007%2Fs12035-014-8704-y

3.Obniżenie kalcyneuryny i wzmocnienie ekspresji GSK3β powoduje nadmierną hiperfosforylizację protein tau, co powoduje ich trwałe uszkodzenie.

4.Jeżeli pójdziemy troszeczkę dalej z naszą lekturą okaże się, że gen RCAN 1 ma swoje polimorfizmy, które w CHA, ale i w ZD mogą współtowarzyszyć obok ich triplikacji. I tak od 2007 roku istnieje potwierdzenie, ze jeden z isomerów RCAN 1 określany jako RCAN 1-4 odgrywa kluczową rolę w CHA…ale występuje także w ZD, będąc czynnikiem jej “silniejszego” rozwoju.

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/17331188/

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/23369757/

WNIOSKI DLA LEKARZY:

Niezwykle trudno adaptować tę wiedzę do poziomu “zwykłej” medycyny. RCAN 1 i jego nadekspresja/polimorfizmy determinują rozwój czynników patologicznych w neurodegeneracji i chorobie Alzheimera. Biorąc pod uwagę, że powyższe czynniki powodują przede wszystkim szybsze starzenie się komórki i mitochondriów, koniecznymi biomarkerami do analizy byłyby poziomy funkcjonowania antyutleniaczy chroniących mitochondria (badania na poziomie ich metabloizmu czyli tzw. hallo) oraz zapamiętanie, że gorzej funkcjonujące zasoby energetyczne to gorszy metabolizm chociażby tarczycy. Stąd w takich sytuacjach konieczne jest badanie ft 3 jako wyniku jej funkcjonowania a nie tsh czy ft 4.

http://link.springer.com/article/10.1007%2Fs00401-015-1499-8

http://www.hindawi.com/journals/omcl/2014/520316/