Jak diagnozować neuroprzekaźniki, takie jak GABA?

W zespole Downa neuroprzekaźniki odgrywają kluczową rolę. Tak jak niedawno o tym pisałem mamy dwa ich rodzaje:

-pobudzające

-hamujące

Ich działanie w ZD jest o tyle zaburzone, że domniemywa się, na ich ilość wpływ ma nadekspresja genów, ale i jakość receptorów znajdujących się na błonie postsynaptycznej, gdzie następuje zmiana ich polaryzacji.  Jest to proces przekazywania za pomocą impulsu elektrycznego informacji od komórki do komórki stąd jest to proces niezwykle istotny.

Tak się złożyło, że w ostatniej publikacji Standardów Pediatrycznych, które otrzymałem od Agnieszki, opisana jest procedura jak diagnozować poziom neuroprzekaźników i ich funkcjonowanie, co może być szczególnie istotne, przy wszelkich zaburzeniach epileptycznych.

Zaburzenia neurotransmisji – podstawowa diagnostyka

Neurotransmitter disorders – basic diagnostics

Katarzyna Kuśmierska¹, Krystyna Szymańska², Ewa Małunowicz¹, Jolanta Sykut-Cegielska³

¹Zakład Biochemii i Medycyny Doświadczalnej, Instytut „Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka” ²Klinika Psychiatrii Wieku Rozwojowego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, Zakład Neuropatologii Doświadczalnej i Klinicznej Instytutu Centrum Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej Polskiej Akademii Nauk ³Klinika Chorób Metabolicznych, Endokrynologii i Diabetologii, Instytut „Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka”

Streszczenie:

Wrodzone zaburzenia neurotransmisji (WZN) są przyczyną ciężkich, postępujących encefalopatii ujawniających się w okresie wczesnego dzieciństwa. Poniższy przegląd obejmuje dwie grupy WZN – zaburzenia metabolizmu amin biogennych oraz kwasu γ-aminomasłowego (GABA). Zaburzenia metabolizmu amin biogennych spowodowane są niedoborem enzymów, takich jak hydroksylaza tyrozyny (TH), hydroksylaza tryptofanu (TPH) oraz dekarboksylaza aminokwasów aromatycznych (AADC). Ponadto mogą być następstwem zaburzenia syntezy tetrahydrobiopteryny (BH₄), kofaktora aktywności ww. hydroksylaz. Szlak metaboliczny syntezy i regeneracji BH₄ obejmuje kolejno cyklohydrolazę GTP (GTPCH), syntazę 6-pirogronylo-tetrahydropterydową (PTPS), reduktazę dihydropterynową (DHPR) oraz reduktazę sepiapterynową (SR). Drugą grupę stanowią chorzy z zaburzeniami metabolizmu GABA, który obejmuje deficyt dekarboksylazy kwasu glutaminowego (GAD), transaminazy GABA (GABA-T) oraz dehydrogenazy bursztynylo-semialdehydu (SSADH).

Diagnostyka laboratoryjna powyższych WZN polega na ilościowym oznaczaniu szerokiego spektrum neuroprzekaźników i ich metabolitów w płynie mózgowo-rdzeniowym (PMR). W celu zróżnicowania poszczególnych defektów oznacza się dodatkowo metabolity pteryn w płynie mózgowo-rdzeniowym i w moczu, aktywność niektórych enzymów we krwi lub w fibroblastach oraz stężenie aminokwasów fenyloalaniny i tyrozyny w osoczu po doustnym obciążeniu fenyloalaniną w dawce 100 mg/kg m.c.

Obecnie rozpoznawalność zaburzeń neurotransmisji w populacji pediatrycznej poprawia się. Wczesne ustalenie rozpoznania umożliwia podjęcie właściwego leczenia, a tym samym u części chorych znacznie poprawia rokowanie.

W pracy przedstawiono charakterystykę kliniczną i biochemiczną zaburzeń neurotransmisji.

źródło:http://www.standardy.pl/pediatria/2010/2/zaburzenia-neurotransmisji-podstawowa-diagnostyka