Jeszcze raz o noradrenalinie cz.5, czyli jak i na czym polegało doświadczenie naukowców ze Stanford

“Leki, które stymulują ścieżki sygnalizacyjne, mogą umożliwić osobom z zespołem Downa normalny rozwój zdolności poznawczych”-twierdzą naukowcy, którzy badali zasadność tej tezy. Po przeczytaniu 4 odcinków o noradrenalinie być może część z Was rozumie istotę tego odkrycie, ale duża część wciąż się zastanawia o co tutaj chodzi. Dzisiaj to wytłumaczę.

Dane na których opieram ten artykuł możecie znaleźć tutaj:

http://www.medpagetoday.com/Pediatrics/GeneralPediatrics/17101

http://www.zespoldowna.info/noradrenalina-cz-3-czyli-komentarz-do-badan-ahmada-salehi-kierownika-projektu/

http://www.zespoldowna.info/noradrenalina-cz-1/

Nasze wyjaśnienie należy zacząć od tego czym jest podmiot doświadczenia, bo nie jest to człowiek z ZD.

W doświadczeniach laboratoryjnych, gdzie bada się ZD, do badań używa się zwierząt, a konkretnie myszy, które mają potrójną kopię chromosomu 16tego. Z punktu widzenia anatomicznego są one zbliżone do modelu człowieka z potrojonym chromosomem 21. Takim myszom w badaniach na Uniwersytecie Stanford podano prolek noradrenaliny nazywany droxidopa (nazwa handlowa L-DOPS) w bardzo dużych dawkach, po to aby sprawdzić funkcjonowanie takiej myszy w ramach standardowych testów badających sprawność funkcji poznawczych.

Myszy bez leczenia były niezdolne do zmiany ich zachowań w odpowiedzi na zmieniające się okoliczności. Nie budowały gniazd, gdy zostały przeniesione do nowej klatki, tak jak to robią “normalne“ myszy. Pokazywały także istotne deficyty w umiejętnościach takich jak “uczenie kontekstowe”, kiedy zostały poddane wpływowi różnych tonów dźwiękowych i wstrząsów elektrycznych w różnych sytuacjach.

Jednakże czynności te natychmiast się poprawiały po zaledwie pojedynczej dawce droxidopy (L-DOPS) po czym zanikały po 2 tygodniach.

Przy okazji potwierdzono, że podobne właściwości może mieć xamoterol, pewien receptor, który także poprawił funkcje poznawcze myszy w tym teście.

Zatem co dalej, jeżeli doświadczenie wykazało skuteczność substancji, to kiedy i jak przełożyć to na człowieka?

Etap 1 jest już wdrożony, tj.lek z różnych powodów jest już mocno przetestowany u osób z ZD ale pod względem jego wpływu na poziom ciśnienia. Może oznaczać to przejście do etapu 2, w którym w układach klinicznych będzie poszukiwać poziomów “efektywnych” dawkowania leku. Badanie różnych sprzężeń, także tych negatywnych powinno trwać zaledwie 12 tygodni. W tym czasie prawdopodobnie lek będzie testowany razem z ATOMOXETINĄ lekiem na ADHD, który ma zbliżone działanie.