Każde dziecko chore w Polsce jest karą dla rodzica, nie dlatego że jest chore, ale dlatego że Państwo i społeczeństwo go odrzuca.

Oczekiwaliście mojego zdania więc piszę precyzyjnie moje zdanie. Nie można udawać, że życie osoby dorosłej, która jest rodzicem dziecka z problemem genetycznym, z autyzmem, schorzeniem ograniczającym jego sprawność jest szczęściem. W systemie opieki społecznej, przymusie strukturalnym państwa, w opiece zdrowotnej, takie dziecko jest karą dla rodzica, ale nie jest to wina dziecka, tylko braku tolerancji społeczeństwa i odrzuceniu takiego dziecka przez państwo.

Nie bez kozery, w pierwszym momencie jest to głupie, tworzone są ruchy polityczne osób niepełnosprawnych w tym z zespołem Downa, pokazujące że państwo MUSI ZAUWAŻYĆ ICH EGZYSTENCJĘ w ramach danego społeczeństwa. Przykład Ameryki, Irlandii jest tutaj bardzo ciekawy…pamiętacie wysłuchanie w Kongresie w sprawie badań nad ZD mam nadzieję.

Zobaczcie na Polskę: KAŻDY KTO JEST DO KUPIENIA otrzymuje płatność od partii rządzącej, z pieniędzy …naszych. Podkreślam KAŻDY…tylko nie osoby niepełnosprawne, gdyż one formalnie w Polsce woli politycznej nie mają….a większość z nas patrzy na swoje małe dzieci i się oszukuje…gdy dla dorosłym już jest tylko gorzej. W krajach rządzących przez partie populistyczne, dyktatorskie osobom niepełnosprawnym jest tylko gorzej, bo nie mają swojej reprezentacji, nie głosują, nikt się z nimi nie liczy…więc nasze pieniądze nie trafią do naszych dzieci, tylko na kupowanie naszych własnych głosów. Absurd tej rzeczywistości…i to trzeba rozumieć, a nie oszukiwać się, że jest inaczej gdy nie jest.

Na koniec zadaję wszystkim tym, którzy myślą inaczej pytanie:

Jeżeli chcieliście urodzić dziecko z zespołem Downa i jesteście z tego szczęśliwi podnieście ręce.

Dziękuję.