Krajobrazy zimą malowane.

Nie chodzimy w góry by tylko uciec od zgiełku tego bieżącego dnia…ale po to by znaleźć swój sen, zagubiony w kolorach gór…tak bym powiedział.

Wszyscy wiemy, jak wyglądają góry jesienią, gdy są najpiękniejsze kolorami. Wszyscy znamy kolory lata i bezkres kolorów wiosny w górach. Zima jest malowana strachem, śniegiem, innością, zaskoczeniem i przerażeniem.

Tym razem wybraliśmy się do Ryhlebskich Hor…do których w pewnym sensie należą Góry Złote po polskiej stronie. Celem szczyt o wysokości 992 m npm  Studniční vrch

https://pl.wikipedia.org/wiki/Studni%C4%8Dn%C3%AD_vrch

Szlak zaczyna się nieopodal wspaniałej, wapiennej jaskini Na Pomezi.

http://dzikiesudety.blogspot.com/2014/05/jaskinia-na-pomezi.html

Cała trasa tam i z powrotem stanowiła 10,5km, 86 pięter w górę w ciągu 4 h.

Trasa nie była wbrew pozorom prosta, szczególnie przy całkiem fajnej ilości śniegu, ale była miła…i zdradliwa tytułem ilości śniegu

No i z tej strony nie było widać tego śniegu!!!

Start typowy dla naszych wędrówek: szybki i do góry.

…no właśnie trochę śniegu, potem jego brak, potem znów dużo. Janek już ustalił hierarchię wędrówek i tutaj widać, kto rządzi…ale nie widać jak w pewnym momencie zaczął marudzić…dawno tak nie było…że jest zmęczony, że jest śnieg, że jest słońce, że jest pierwszy, że jest ostatni…bez końca.

Nie wiedzieliśmy, co nas czeka…szliśmy na tę górę pierwszy raz. W połowie drogi, zaskoczył nas Niedźwiedzi Kamień z jego widokami.

Dużo śniegu, lodu, ciepło i te góry. Piękno TYCH GÓR ZIMĄ MALOWANYCH!

…a potem poszliśmy szukać naszego szczytu. Janek poprawił się, Kamil uśmiechnięty i szliśmy.

…i doszliśmy do WIEŻY TELEFONII KOMÓRKOWEJ!

Dla mnie to była katastrofa. W zimie, trudno znaleźć miejsce do odpoczynku, zjedzenia, więc każde zdobycie góry, powinno cieszyć. tym razem, tak nie było. Zawróciliśmy i tą samą trasą popędziliśmy w dół…”łapiąc” zimowe góry naszymi oczami.

Może to nie był najciekawsza nasza wycieczka, ale była fajna, zimą pisana…i będziemy dalej zimą zdobywać góry.