2009.11.30 – program szkoleniowy dla nauczycieli “naszych przedszkoli” wersja budżetowa

W czasie weekendu udało się doprecyzować program szkoleniowy Stowarzyszenia RAZEM dla nauczycieli uczących nasze dzieci. Cel jaki stawiam sobie w ramach tego programu to przeszkolenie nauczycieli w zakresie:

1.zastosowania różnych technik prowadzenia zajęć przedszkolnych, tak aby dzieci nasze mogły brać w nich udział, było ich uczestnikiem.

2.przypomnienie sposobów nauczania dzieci w zakresie wiedzy określonej programem przedszkola

3.pokazanie niestandardowych metod edukacji wspomagających rozwój plastyczny, muzyczny dzieci.

Program szkoleń obejmuje 2011 rok i podzielony jest na zajęcia warsztatowe i zajęcia wykładowe.

 

HARMONOGRAM ZAJĘĆ WARSZTATOWYCH przygotowany przez Klanzę we Wrocławiu:

Czas trwania: styczeń-czerwiec

 

WSTĘP – KONCEPCJA I CELE WARSZTATÓW

Wszystkie zawarte w tym warsztacie metody i działania przeprowadziłyśmy z dziećmi w przedszkolu. Pracujemy z dziećmi w wieku przedszkolnym od lat i wciąż poszukujemy nowych metod i rozwiązań, dzięki którym dziecko radośnie i aktywnie będzie się rozwijać, a nauczyciel będzie twórczy, otwarty i pełen satysfakcji. Jesteśmy od czternastu lat trenerami Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów i Animatorów KLANZA i najbliższe sercu są nam metody pedagogiki zabawy. Urzekły nas również metody Dalcroze’a, które przybliżyła nam profesor Bernacka. Dzięki nim, w naszych przedszkolnych salach rozbrzmiewa muzyka klasyczna, przy której dzieci wesoło się bawią i „poważnie” pracują. Pedagogikę zabawy i metody Dalcroze’a łączy wspólna idea – dbanie o holistyczny rozwój człowieka. Nie tylko dziecka, również nauczyciela.

Pedagogice zabawy przyświeca motto:

„Powiedz mi- a zapomnę

Pokaż- a zapamiętam

Pozwól wziąć udział- a zrozumiem”

Pedagogika zabawy to propozycja metodyczna wywodząca się z Austrii, oparta o założenia psychologii humanistycznej i pedagogiki Gestalt, to metodyka prowadzenia pracy i życia w grupie. Zabawa nie pełni tu roli „wypełniacza” czasu wolnego, lecz staje się impulsem do kreowania atmosfery działań i sprzyjania 

skutecznej komunikacji pomiędzy członkami grupy.

W praktyce oznacza to:

¨ radość i zadowolenie ze wspólnego odkrywania i przeżywania treści;

¨ wykorzystanie zabaw, które stymulują twórcze i radosne poznawanie siebie samego, odkrywanie swoich indywidualnych możliwości i inne, głębsze postrzeganie osób wokół siebie, zamiast tak rozpowszechnionej walki o to, kto lepszy;

¨ umiejętność analizowania własnych przeżyć oraz wczuwanie się w emocje innych osób będących w grupie, umiejętność obserwowania i wnioskowania;

¨ w odniesieniu do kierującego grupą oznacza to umiejętność świadomego bycia przy i w grupie, a często w jej cieniu, wykształcenie kreatywnej, inspirującej postawy przewodnika będącego często „o krok” przed grupą. Pedagog zabawy raczej zaprasza do wspólnej zabawy niż rozdziela role, pobudza a nie steruje, obserwuje a nie ocenia pozwala wybierać;

bogatą w różnorodne formy kontaktów interakcję, która zastępuje zawężające schematy, nawyki i wzorce wzajemnego komunikowania się.

Filozofią tej metody jest także całkowite zerwanie ze starym stereotypem traktowania zabawy jako przyjemne, ale bezwartościowe „wypełnianie czasu”. Zabawa jest ogromnie ważnym czynnikiem stymulującym rozwój, bez względu na wiek i stopień rozwoju osób biorących w niej udział.

Dobrze zaplanowane i przeprowadzone zabawy:

¨ poszerzają horyzonty myślenia;

¨ sterowane są ogólnym planem, a nie przypadkiem;

¨ odrzucają sztywne reguły;

¨ nastawione są na współdziałanie, a nie na rywalizację;

¨ są twórcze, a nie odtwórcze;

¨ ukierunkowane są na potrzeby uczestników, a nie prowadzącego;

¨ dodają zapału;

¨ nastawione są na dawanie radości z atmosfery zabawy, a nie, na przykład z przegranej innych.

Pedagogika zabawy opiera się na konkretnych założeniach i zasadach.

Są to:

1. Zasada wykorzystania różnorodnych środków wyrazu.
W zajęciach z pedagogiki zabawy wykorzystywane są różnorodne środki wyrazu, często te z gatunku działań artystycznych: taniec, gest, malowanie, pantomima, odgrywanie ról.

1. Zasada świadomej rezygnacji z bezsensownej konkurencji i rywalizacji.
W zajęciach prowadzonych metodami pedagogiki zabawy obowiązuje zakaz konkurencji i rywalizacji, brak podziałów na zwycięzców i pokonanych.

2. Zasada uznania emocji za ważne.
W zabawach łatwo o ujawnienie się różnorodnej gamy uczuć, zwłaszcza tych tzw. pozytywnych. Stanowią one niezaprzeczalną wartość i to często większą, ponieważ wynikającą z radości bycia razem, we wspólnych działaniach, niż dążenie do osiągnięcia, często odległego nieprzewidywalnego efektu.

3. Zasada uwzględniania możliwie wszystkich poziomów komunikacji w grupie.
To znaczy komunikacji na poziomie rzeczowym czyli werbalnym, jak i na poziomie emocjonalnym czyli niewerbalnym, mówiącym o naszych odczuciach, obawach i potrzebach.

4. Zasada dobrowolności uczestnictwa.
”Nie mogę bawić się z kimś, kto tego nie chce i sam mam prawo do odmowy- decyduję o własnej aktywności”.

Realizacja wyżej wymienionych zasad przyczynia się do wzmocnienia i pogłębienia wzajemnych relacji w grupie. Następuje w krótkim czasie zacieśnienie więzi, pojawiają się wyraźne sympatie, wyrażane są uczucia, buduje się zaufanie do prowadzącego i do grupy. Częste, wielorakie kontakty w działaniach, w różnych fazach aktywności dają okazję do pełniejszego uświadomienia sobie swoich potrzeb i potrzeb innych osób.

Rytmika Viva- metoda autorstwa prof. Barbary Bernackiej łączy rytmikę dalcroze’owską z elementami dramy. Jest formą pracy przydatną w profilaktyce szeroko rozumianych trudności szkolnych oraz w terapii psychologiczno- pedagogicznej.

Celem zadań muzyczno- ruchowych prowadzonych tą metodą jest nie tylko dbanie o rozwój muzyczny i fizyczny, ale przede wszystkim uczynienie człowieka aktywnym, twórczym, myślącym, wrażliwym, otwartym. W procesie dalcroze’owskiego kształcenia angażowane są w równym stopniu intelekt, psychika i ciało.

Gry i zabawy muzyczne rytmiki Vivy obejmują:

¨ gry i zadania muzyczno- dramatyczne stymulowane i inspirowane muzyką lub słowem;

¨ pracę nad ciałem ( ruch organiczny, „myślenie ciałem”, rozluźnianie, napinanie, możliwości ekspresyjne, możliwości komunikacji pozawerbalnej);

¨ formy zabawowe integrujące grupę;

¨ proste formy zadań muzyczno- ruchowych oparte o realizację pulsu muzycznego, metrum, nieskomplikowanych motywów rytmicznych;

¨ improwizacje muzyczno- ruchowe w relacjach JA- TY, JA- MY

¨ rozwijanie kreatywności;

¨ zabawowe formy zadań pobudzająco- hamujących (trening systemu nerwowego).

CELE PROGRAMU:

1.Stwarzanie okazji do twórczych poszukiwań i działań, sprzyjających holistycznemu rozwojowi dziecka

2.Angażowanie w równym stopniu intelektu, psychiki i ciała dziecka

3.Wykorzystywanie naturalnego, spontanicznego ruchu organizmu w procesie jego rozwoju

Dziecko:

1. Rozwija wyobraźnię muzyczną, ruchową i plastyczną

2.Przeżywa satysfakcję z efektów własnej pracy

3.Odczuwa radość podczas wspólnych działań z kolegami

4.Posiada umiejętność rozpoznawania i nazywania emocji

5.Okazuje szacunek uczuciom innych osób

6.Ma pozytywny obraz samego siebie – poczucia własnej wartości

 

HARMONOGRAM ZAJĘĆ WYKŁADOWYCH:

1.Metoda Dobrego Startu przy udziale p.prof. Bogdanowicz przy wsparciu PROMYKA-marzec (wstępne ustalenia)

2.Wykład o Matematyce w przedszkolu p.prof. Gruszczyk-Kolczyńskiej-maj (wstępne ustalenia)

3.Szkolenie Montessori dla Niepełnosprawnych-brak ustaleń