Pamięć, synapsy, długotrwałe wzmocnienie synaptyczne (LTP)

W związku z tym, że musimy wiedzieć więcej i więcej, aby zrozumieć pozwoliłem sobie na pewną kompilację danych dotyczących PAMIĘCI, LTP, SYNAPS. Korzystałem z serwisów PAP, jak i wikipedii.org

Wpływ uczenia się na strukturę synapsy

W procesie uczenia się dochodzi do zwiększenia liczby tzw. presynaptycznych skupisk białkowych – informuje najnowszy numer "Science". Zmiany na poziomie połączeń neuronalnych są odpowiedzialne za zjawisko plastyczności układu nerwowego, a co za tym idzie za procesy uczenia się i pamięci. Naukowcy odkryli, że zjawisko długotrwałego wzmocnienia synaptycznego (LTP) powoduje skoordynowane zmiany w budowie synapsy zarówno po stronie post jak i presynaptycznej – donosi najnowszy numer tygodnika "Science" (www.sciencexpress.org)
Długotrwałe wzmocnienie synaptyczne (LTP – Long-term potentation) jest to wzmocnienie przekazywania sygnału z neuronu do neuronu. Dzięki modyfikacji połączenia dwóch komórek wzrasta efektywność przekazywania sygnału pomiędzy nimi – informacja docierająca z komórki presynaptycznej wywołuje większą reakcję komórki postsynaptycznej.
Zjawisko LTP powstaje w wyniku częstszego pobudzania synapsy – połączenia częściej używane stają się silniejsze. Mechanizm ten jest podstawą uczenia się i zapamiętywania informacji. Wiadomo, że powstawanie LPT pociąga za sobą zmianę budowy synapsy. Najnowsze badania wykazują, że jednym z kluczowych elementów LTP jest formowanie się klasterów (skupisk) białkowych zarówno na błonie postsynaptycznej jak i presynaptycznej.
Irina Antonowa z Center for Neurobiology and Behavior na Columbia University wraz z współpracownikami wykazała, że już na wczesnych etapach tworzenia się LTP (5-10 minut po indukcji) zachodzą znaczące zmiany w mikrostrukturze synapsy. Co więcej, wydaje się, że zmiany w obrębie błon post- i presynaptycznych mogą zachodzić równolegle.
Badacze wywoływali LTP w hodowlach neuronów hipokampalnych przez podanie neurotransmitera glutaminianu. Powstawaniu wzmocnienia synaptycznego towarzyszyło zwiększenie liczby postsynaptycznych receptorów wyposażonych w podjednostki GluR1 oraz tworzeniu się presynaptycznych klasterów białka synapsyny. Białko to jest odpowiedzialne za wiązanie się pęcherzyków zawierających neurotransmitery z błoną neuronu wysyłającego sygnał.
Badacze zaobserwowali również, że skupiska receptorów zawierających GluR1 i skupiska synapsyny po LTP występowały częściej obok siebie. Świadczy to o tym, że proces długotrwałego wzmocnienia synaptycznego powoduje nie tylko zmiany w obrębie neuronu "słuchającego", ale również i zmiany w neuronie "mówiącym".
Co więcej równoległe występowanie skupisk białek synaptycznych po obu stronach synapsy pokazuje, że oba neurony "dopasowują" się do siebie

[PAP]

PAMIĘĆ

Przechowywanie informacji jest jednym z trzech podstawowych procesów pamięciowych obok zapamiętywania i zapominania, rozróżnianych w klasycznym podejściu psychologicznym. Podział ten jest nieadekwatny do dzisiejszej wiedzy^[1] z zakresu psychologii poznawczej. Wyróżnia się więcej faz procesu pamięciowego, w których "przechowywanie informacji" nie ma ściśle sprecyzowanego znaczenia i może dotyczyć zarówno "kodowania informacji" jak ich "rekodowania" w pamięci, a także klasycznego przechowywania tych informacji. Niniejszy artykuł dotyczy tego ostatniego zjawiska.

Za przechowywanie informacji w pamięci odpowiedzialne są komórki nerwowe w mózgu. Pamięć człowieka magazynuje informacje w różnych systemach pamięciowych (np. pamięć krótkotrwała, pamięć długotrwała i jej podsystemy). Trwałe przechowywanie informacji związane jest z chemicznymi i strukturalnymi zmianami w mózgu. Proces ten nie jest całkowicie wyjaśniony.