Ocena Jasia…czyli każdy ma swoje talenty

Mam nadzieję, że “młodzi rodzice” rozumieją już, jak dla naszych dzieci wiele oznacza właściwy system edukacji. Jak ważne są postępy dzięki dobrej szkole, dobrej klasie i dobrym nauczycielom…ale i talentom dziecka.

Jasiek z pewnością bardzo dużo ma wspólnego z talentami brata najstarszego w postaci bardzo dużej łatwości komunikacyjnej i językowej. Ocena z języków obcych robi na mnie bardzo duże wrażenie. Stoi w pewnym sensie w opozycji do jego osiągnięć w jego rodzimym języku.

Będąc zupełnie inaczej ukierunkowanym przez nas w zakresie treningu edukacyjnego, który postawił wszystko na czytanie i komunikację, Jasiek na tym poziomie radzi sobie doskonale w naszej ocenie, ale też Pani ze szkoły:

Uczeń

czyta płynnie, czasami ma trudności z przeczytaniem

wyrazów wielosylabowych. Czytanie jest płynne i

zrozumiałe. W przypadku krótkich tekstów, o tematyce

znanej uczniowie, potrafi On odpowiadać na pytania do

czytanki. Kiedy teksty są długie uczeń ma trudności ze

zrozumieniem istoty tekstu I odpowiedziami na pytania.

Problemem Jasia jest matematyka, pojęcia abstrakcyjne…ale dzięki Paniom szukamy stale rozwiązań, które eliminują rzeczy zbędne, akceptując brak umiejętności w tym kierunku (liczby rzymskie), albo wprowadzając rozwiązania funkcjonalne. Istotnym problemem jest wciąż bardzo słaba, nie wytrenowana ręka, która ma problemy z pisaniem.

Innym talentem Jasia jest rozumienie geografii i przyrody. Nasze wędrówki po górach, przez lasy ale i po mapie dają tutaj bardzo dobre efekty, co widać po ocenie.

Jest także pierwszym członkiem rodziny, który bardzo dobrze radzi sobie z muzyką Dla dzisiejszych dzieci, także ocena z informatyki – pozytywna jest bardzo naturalna…word, paint jak czytam są opanowane.

Co jest problemem? Wciąż brak jego dojrzałości do odpowiedniego zachowania i bycia w grupie. Według Pań jest postęp, ale ja wciąż widzę to jako bardzo specyficzny problem Jasia, który przebywając tylko z nami dorosłymi, bez kontaktu z dziećmi nie umie tworzyć tych odpowiednich relacji, a starszy brat autysta nie jest tutaj najlepszym wzorem. Mnie nie dziwi, że teraz najlepszych kolegą jest Krzyś autysta, coś znajomego z zachowania z domu.

Na tym etapie edukacji Janek przekracza moje oczekiwania. Ma wiele skokowych momentów w swoim rozwoju, nie jest on płynny, ale wciąż podążamy do przodu. Jestem przekonany, że dzięki jego wspaniałym nauczycielom znajdziemy sposób na jego edukację do końca III klasy, gdyż może to być bardzo istotne dla jego dalszego rozwoju.