Interpelacja nr 12680 do ministra zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu rehabilitacji leczniczej i odpowiedź na nią

 

Interpelacja nr 12680 do ministra zdrowia

w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu rehabilitacji leczniczej

   Szanowna Pani Minister! Korzystając z uprawnień przyznanych na mocy art. 20 ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora, składam interpelację w sprawie zmian w rozporządzeniu ministra zdrowia z 30 sierpnia 2009 r., w załączniku nr 1 pkt 3b dotyczącym rehabilitacji dzieci z zaburzeniami rozwojowymi w oddziale dziennym (pkt 4).

   Rozporządzenie przewiduje w ramach rewalidacji osób z upośledzeniem umysłowym liczbę zajęć terapeutycznych w wymiarze 120 dni w roku kalendarzowym. Dotychczas obowiązujące przepisy gwarantowały dzieciom oraz młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną i wielorakimi dysfunkcjami prowadzenie specjalistycznej i kompleksowej rehabilitacji powyżej 120 dni w roku za odpowiednią zgodą dyrektora oddziału NFZ. Korzystanie z tego zapisu przynosiło dotychczas w wielu przypadkach wymierne efekty. Zaobserwować można było znaczący postęp w zdobywaniu umiejętności i sprawności. Pozwalało to podopiecznym sprawniej funkcjonować w codziennych sytuacjach oraz dzięki zwiększonej liczbie dni terapii lepiej byli przystosowani do życia w społeczeństwie. Osoby z upośledzeniem umysłowym stanowią jedną z najbardziej wykluczonych społecznie grup.

   Osoby z niepełnosprawnością intelektualną spotykają się z silnymi uprzedzeniami i stygmatyzacją w społeczeństwie, a liczne bariery sprawiają, że nie mogą one w pełni korzystać z przysługujących im fundamentalnych praw człowieka. Sytuacja braku możliwości przedłużenia ww. okresu rehabilitacji może przyczynić się do negatywnych następstw tej decyzji. Rewalidacja osób z niepełnosprawnością intelektualną w głównej mierze opiera się na rehabilitacji ruchowej i usprawnianiu psychofizycznym, ograniczenie nawet w najmniejszym stopniu oddziaływań jest poważnym naruszeniem bezpieczeństwa stanu psychofizycznego świadczeniobiorców pozostających pod opieką specjalistycznych placówek. Zaniechanie profilaktyki niepełnosprawności doprowadza do znaczącego regresu zdobytych umiejętności. Ponadto powyższe rozwiązanie jest przykładem łamania zasady pełnej dostępności do świadczeń medycznych dla osób dotkniętych wieloraką niepełnosprawnością w wieku 0-25 lat. Na szczególną uwagę zasługuje też fakt zwielokrotnienia nakładów finansowych koniecznych do utrzymania stanu zdrowia tych pacjentów w kolejnych latach, poniesionych przez budżet państwa, będących skutkiem obecnych zmian w przepisach.

   Rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia przy aktywnym udziale tych osób możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej i tych wartości nikt nie powinien ich pozbawiać.

   W związku z powyższym zwracam się do Pani Minister z pytaniem: Czy jest możliwe przeanalizowanie zaistniałej sytuacji w kontekście dobra pacjenta ze sprzężonymi dysfunkcjami i wprowadzenia proponowanych zmian, wydłużenia okresu rehabilitacji powyżej 120 dni w roku kalendarzowym?

   Z poważaniem

   Poseł Elżbieta Streker-Dembińska

   Warszawa, dnia 4 listopada 2009 r.