Metylacja w zespole Downa

Nie jest tak, że dodatkowy materiał genetyczny wynikający z zespołu Downa, można pominąć przy analizie metylacji. Chciałbym teraz to troszeczkę ukierunkować. Macie większą wiedzę niż mieliście to zrozumiałe, ale nie oznacza to, że nagle wszystko w organizmach osoby z ZD jest zbyt słabo metylowane i należy dziecko “futrować” witaminami bez końca.

Z perspektywy ZD dodatkowy materiał genetyczny powoduje w wielu, nawet poza 21 chromosomem, mechanizmach ich zmianę. Tak jest z metylacją. Dodatkowy gen DNMT3L który bierze udział w metylacji, jest genem powodującym, że wiele innych genów jest w nadmiernej metylacji, pobudzeniu niż powinny być. To może powodować określone zmiany i to niekorzystne. W literaturze pisze się o tym, że w ZD mamy do czynienia ze specyficzną równowagą słabej (hypo-) i silnej (hyper-) metylacji, gdy zazwyczaj jest odwrotnie, gdzie silna metylacja dominuje nawet 11 krotnie nad punktami ze słabą metylacją.

Z tej perspektywy konieczne jest EGCG, które reguluje ekspresję genu DYRK 1 A ale i DNMT3L powodując, że są one mniej aktywne, co przekłada się na bardziej zrównoważoną metylację w innych miejscach. Patrząc na ten raport poniżej w ten sposób możemy wpłynąć np. na gen z chromosomu 5q31 PCDHG odpowiedzialnego za za rozwój dendrytów i funkcjonowanie neuronów w korze nadnerczy. Nadmierna metylacja DNMT3L obniża tą aktywność prowadząc do deregulacji i dysfunkcje neuronów i dendrytów.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/27245352/