Tokarnia.

Tokarnia to tylko 778 m npm w Beskidzie Niskim…i wszyscy zastanawiają się czy aby na pewno, bo pasuje do Bieszczadów. Rozwiązaniem jest na pewno to, co wymyślili mieszkańcy jednej z “zagród” nazywając ten region PRZEDBIESZCZADAMI.

Na 80 szczytów pozostały nam 2: Świnica i Tokarnia i tym razem tą ostatnią postanowiliśmy zdobyć.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Tokarnia_(Beskid_Niski)

Dla nas Tokarnia nie była szczęśliwa, ani łatwa logistycznie. Jak byliśmy w zimie, to oczywiście wszystkie szczyty dało nam się zdobyć jakie zaplanowaliśmy, ale z Tokarni halny nas zwiał. Gdy planowaliśmy połączyć ją z innymi górami…okazywało się, że te pierwsze są za trudne by jeszcze wejść na Tokarnię.

Podjęliśmy zatem decyzję: jedziemy specjalnie na Tokarnię, jako rozgrzewkę przed Tatrami. Pojechaliśmy zatem do Woli Piotrowej by stamtąd pójść na szczyt Beskidu Niskiego, który jest jak bieszczadzki.

“Uwolnieni” z samochodu chłopcy wyskoczyli na dukt, który gdzieś prowadził. Czuć było łemkowską spuściznę tych regionów. Łąki, krowy i kwiaty. Okazało się, że nasze przejście to piękna przyroda, którą warto podziwiać w każdym miejscu.

Asia określiła to miejsce jako dzikie. Ja określiłbym jako beskidzkie , które zepsuł sterczący na horyzoncie maszt.

Chłopcy dla rozgrzewki wbiegli na szczyt.

Szybkie zdjęcie i czas na leżenie na łące z takimi widokami, jakich mało.

Nie chciało się schodzić. Kwiaty w pełni lata były wszędzie, tylko na które patrzeć?

Tokarnia okazała się być najbardziej “kwiatową” i “rodzinną” górą. Można było razem iść przez drogę między pastwiskami, podziwiać kwiatki i próbować stare “łemkowskie” jabłka i gruszki…nie zapominam o krowach, które zawsze dla Jaśka są “zjawiskowe”.

Tokarnia okazała się byś świetnym spacerem dla całej rodziny. Była rozgrzewką, przed naszym największym wyzwaniem: TATRAMI. Ja polecam by potraktować ją specjalnie i nie tylko tak jak my, by wejść, ale by pobyć na niej choć przez chwilę, bo jest tego warta.