Janek w górach: “Cześć! Jak masz na imię!”

Nic tak nie daje jak uznanie o tym pisałem wielokrotnie. Jednak nie musi być to wcale sport uznany przez nas za wyczynowy, by te “wzmacniacze” działały na motywację do realizacji celów przez nasze dzieci. U Janka te “wzmacniacze” to spotykanie ludzi w górach.

Idziemy po szlaku na wysokości ponad 2 100 m npm idzie grupka turystów i jest nagle przepytywana przez Janka dokładnie w ten sposób:

1.”Cześć!”

2.”Jak masz na imię?”

Jak ktoś nie odpowie, to nawet czasami powtórzy.

Zazwyczaj najpierw jest odpowiedź, a potem zaskoczenie…które mówi jednoznacznie:”Ty tutaj? Tak wysoko?”…a potem krótka wymiana kilku zdań typu: Gdzie idziesz?

Gdy ludzie słyszą: “Zawrat byłeś”, “Kozi Wierch byłeś”, “Szpiglasowa przełęcz byłeś” to zawsze wyrażają uznanie dla tego że on tam był. Nie jest to uprzejmość, tylko podziw. To daje mu siły, to zachęca go do ciągłego zdobywania tego uznania, a co więcej on zna te wszystkie szczyty we wszystkich górach w których był, jest tutaj ekspertem, który tym żyje…a ludzie jak słyszą jak często pada te “byłeś” wzmacniają go do zdobywania już tych nielicznych “nie-byłeś”gestem, słowem i przede wszystkim rozmową na szlaku. To możemy osiągać w każdym momencie naszego wspólnego życia i warto o tym wiedzieć….byłeś, zdobyłeś, zobaczyłeś silne słowa.