Adit Bara ma zespół Downa i gra na perkusji. Odnotowuję to, bo jest to co chciałem kiedyś robić, a nie umiem. Mój podziw.

Dziękuję Dominice za pamięć. Pamiętam wciąż o Basi bo przecież tak długo się znamy.

Łucja pamiętała o mnie i dostałem to zdjęcie z pozdrowieniami od osoby, którą znam jeszcze jak była u mamy . Rosną nam dzieci i to jest niesamowite jak mocno .

Nawet najgorsze chwile rozpływają się pod wpływem dobrego zdjęcia i takiego uśmiechu. Dziękuję Weronice za pamięć.

Czas na chłopaków tak bym powiedział. Mamy tak dużą ilość dziewczyn, które zadebiutowały w modelingu, że z dużą radością witam Josepha, rówieśnika mojego Jaśka, który poradził sobie ponoć bardzo dobrze w tej roli. Reklama telewizyjna też fajna…i dobrze że tak jest.

Nóż i widelec opadły, gdy zobaczyłem ten film od mamy Sonii. Można? Można? Uwaga można się nabawić kompleksów! Gratulacje dla Sonii.

Adaś “przeszedł” ciut więcej od innych dzieci z zespołem w jego wieku. Nadrabia i zaczyna gonić uciekających i wygląda to wspaniale! Dziękuję Kinga.

Zdjęcie od Moniki, dzięki za nie bardzo, nie różni się istotnie od wielu, z tym że ktoś jest na nim szalenie zamyślony i tajemniczy. Ciekaw jestem nad czym?

Na to wygląda, że jedną z najdłużej żyjących osób z zespołem Downa w tym momencie jest Robin Smith, który ma 76 lat.

Nie jest istotne ile się ma lat, ważne jest co się chce przekazać tak mi się wydaje. Popatrzcie na to jak Sophia Pineda widzi kolory. Nie wiem dlaczego ale uwielbiam to jak osoby z Ameryki Południowej widzą świat w kolorach. Sophia jest kolejną osobą z ZD mająca swoje korzenie w tamtym świecie, która mnie zadziwia […]

Na to wygląda, że jest to Nicole Starr.Jak pytacie się, skąd tak dobre zdjęcia osób z ZD są w publikacjach w USA, zazwyczaj odpowiadałem, że się na tym nie znam…ale Ania poprosiła mnie o sprawdzenie autorów tych zdjęć. No  znalazłem w ten sposób Nicole, która robi zdjęcia dla organizacji wspierających osoby z ZD chociażby. Polecam […]

Gdy dostałem informację o tym wydarzeniu trochę byłem pod wrażeniem…te węże, choć Jasiek podczas tegorocznych wakacji trochę mnie na to przygotował, że mogą być one mniej agresywne, niż o tym się myśli. Mam nadzieję, że Wam się to spodoba.

Pisałem już o projekcie Marie Webb, by przygotować ubrania dla gwiazd Hollywood. Pilnowałem, czy jakieś relacje się pojawią, gdyż to jest najlepszy PR o jakim możemy mówić, pokazujący możliwości osób z ZD.

Nie wiem jak to robicie, ale każde z Waszych zdjęć jest inne i na swój sposób niezwykłe. Obecność Waszych dzieci na tej stronie tym bardziej jest dla mnie olbrzymim przywilejem za co bardzo dziękuję. Tym razem zdjęcie Adriana, za co dziękuję Monice. Po prostu bardzo fajne zdjęcie..aż uśmiecham się gdy go oglądam.

Uważam, że nasze dzieci są mocno “muzyczne” . Rytm, dźwięk, taniec to jest to. Ala to potwierdza.

Najważniejsze to mieć przyjaciół, którzy rozumieją to z czym się zmagasz. Po 16 latach mogę powtórzyć, że wrocławski Departament Edukacji Urzędu Miejskiego to grupa osób która nigdy nie zostawi mnie bez wsparcia….i ten wczorajszy prezent. To ja powinienem przygotować taką nagrodę dla Pań. Dziękuję bardzo.

Pytacie się dlaczego pokazuję tyle zdjęć…Waszych. Czyż nie warto odczarować zły świat? Dużo lepiej go widać, gdy wszystko staje się po prostu normalne, jak przewracanie Bogusia. Dziękuję za te zdjęcia dokumentujące 5 miesiąc.

Cieszę się, że to się stało. Dla wielu z nas było to ….trudne do zrozumienia patrząc na komentarze. Ja jednak powtarzam, nasze dzieci muszą pójść, gdzie wszyscy idą i tam dać świadectwo swojej obecności…na tym polega integracja też.

Te ulotne chwile potwierdzające budzące się od małego skłonności do wiedzy, warto “chwytać” tak jak to zrobił Krzyś. Dziękuję.

Przesyłacie do mnie Wasze opinie. Często dziękujecie mi…zapominacie o jednym: powinniście dziękować sobie! Za to, że chcecie zrozumieć życie, posiadać wiedzę i siłę by trwać. Dziękuję Marcin za słowa i za wspaniałe zdjęcie powiększonej rodziny