Sarah i Leon są aktorami. Są tacy pierwsi, gdyż zagrają wspólnie w komedii napisanej przez osoby niepełnosprawne dla nich. Będzie to pierwszy taki show w historii Wielkiej Brytanii.

Przeżyłem to mocno. Stało się to po raz kolejny w moim życiu. Dostaję maila i jest pytanie o coś, wbrew pozorom mało skomplikowanego, jak lekarza, badanie. Odpowiadam, krótko i na temat: “nie znam”, “nie polecam”, “nie wiem”… a potem dostaję po głowie, że to słabe jak na żart, to bezduszne bo przecież ja wiem, to […]

Kiedyś Elli była na okładce Vogue. Teraz mamy kolejną dziewczynę z ZD w tym magazynie. Robi ta okładka wrażenie.

Asia zrobiła Jankowi zdjęciu na wejściu do szkoły. Patrząc na Janka, zrozumiałem jak wiele czasu już minęło…wczoraj.

Chciałem podziękować Wszystkim tym, którzy przekonali nas w tym roku do rewolucyjnych wręcz decyzji. Jak zwykle okazało się, że strach rodzica nie jest uzasadniony choć przez sekundę. Dziękuję Akademii Ruch Dla Zdrowia, Pani Asi i Panu Krzyśkowi za to, że swoim profesjonalizmem i dobrocią, po raz kolejny, już drugi raz, przekonali nas do tego by […]

Nieźle się zapowiada. Pisałem już o Otto. Jest jedyny w swoim rodzaju. Kocha horrory. Gra w nich, jest ich reżyserem i ich scenarzystą. Comcast-Sky jedna z największych brytyjskich telewizji zamówiła u Otto dwa filmy: The Puppet Asylum i Otto Baxter: Not a Fucking Horror Story.

Amy Brewer, dzisiaj 37 letnia już, była pionierką w tym co robi i to co lubi najbardziej. Była jedną z pierwszych aktorek z ZD. Była tez jedną z pierwszych reżyserów z ZD, a na pewno jest jednym z pierwszych producentów filmowych wśród osób z ZD. Taka historia jest unikatowa.

Dostaję od Was wspaniałe pozdrowienia wakacyjne i robią one na mnie duuuże wrażenie. Tak jak te Józkowe z Jezioraka. Dobre, wspaniałe i za nie dziękuję! Też bym chętnie tak popływał na żaglówce!

Zrobiło to zdjęcie na mnie wrażenie. Pilarza nie znałem, ale już poznałem. Dziękuję Marzenie za to zaskoczenie

To nie jest tak, że tylko system jest zły. My rodzice jesteśmy za leniwi by coś zmienić. Jeżeli w całej Polsce nie funkcjonują nowe stowarzyszenia, organizacje, które chciałyby zmieniać świat osób z ZD, a tylko oczekujemy że Ci którzy zaczęli wszystko lat 40, 30, 20 temu dalej coś zrobią, to pomyłka. Nie tędy droga. W […]

Usłyszałem to wczoraj od osoby, która jest dla mnie guru. Oceniała to co widzi w okresie ostatnich 30 lat. Nie zaskoczyła mnie jej opinia, bo jest ona prawdziwa. Przez pierwsze 20 lat robiliśmy w Polsce wszystko by otwierać świat przed dziećmi z ZD. Od 10 lat robimy wszystko by ich zamknąć z powrotem w domu […]

Cieszy mnie, że taka informacja dotyczy Polski. Cieszy mnie to, że dotyczy to pary osób z ZD. Kolejne złamanie zasad, stygmatów jakie obowiązują w naszym mocno pokręconym emocjonalnie kraju. Ja trzymam kciuki, bo życie razem jest łatwiejsze, ciekawsze i ma sens.

Jego już nie będzie. Chłopcy wrócili. Przez ostatnie 17 lat nie mieliśmy takiej sytuacji, by w domu, by z nami ich nie było. Dzięki Wspaniałym Ludziom, ich DOBRU, OTWARTOŚCI I MĄDROŚCI, chłopcy mieli swoje wakacje, a my 4 dni inne niż wszystkie dotąd w naszym życiu. BEZ NICH.

Nie wiedziałem, że marzyć można tylko wtedy, gdy jest się wyluzowanym. Szkoda, że jest to ostatni dzień, bo już widziałem to,  co ciągle za mną chodziło, choć do tej pory nie wiedziałem co.

Prawa osób z zespołem Downa, kształtowane też są poprzez co raz większą ilość ślubów między nimi. Po pandemii, zarówno w USA, ale Brazylii, Wielkiej Brytanii staje się to trendem, łączącym osoby z ZD.

Myślałem, że możliwość wyboru to jest już dużo. Dzień trzeci zostanie w mojej głowie jako dzień: NIE ROBIĘ. Mogłem siedzieć licząc muchy za oknem. Mogłem leżeć w łóżku przewracając się z boku na bok. Spodobało mi się to. To było jak nowa rzeczywistość. Mogłem NIE ROBIĆ.

Wstaję i nie muszę….kończę pracę i nie muszę…przychodzę do domu i mam wybór…nie wiedziałem, że tak można. Nie wiedziałem, że można robić coś innego, niż to co robiłem codziennie o stałej porze. Nagle dzień stał się dłuższy. Mogę wybierać, rezygnować, chcieć i myśleć o tym, czego nie będę robił jutro. Wszystko staje się wyborem, a […]

Nie wiedziałem, że cisza ma smak. Jest na pewno słodka z odrobiną miodu. Ma też swój obraz, gdzie wszystko zostawione  rano, znajduje się wieczorem w tym samym miejscu. Cisza jest porządkiem zatem, ale i smakiem, który może się podobać, jak go poznamy.

Darek zwrócił uwagę na Gabriela i ten utwór. Nam też się spodobał, na poniedziałek idealny.

Iga tym razem trochę wygląda jak na zakończenie roku w USA. Gdyby nie to, że ją znam, to bym nie odgadł, że stąd