Dzisiaj kluczowa jest koordynacja w przekazywaniu darów/rzeczy potrzebnych organizacji z Ukrainy. Można zrobić to w różny sposób, ale skoro mamy pomoc dedykowaną to może ktoś wesparł by Pawła z logistyką na granicy. To pierwsze.

Warszawa i Wrocław pojawiają się stale wśród rodzin przyjeżdżających teraz do Polski. Zatem o Wrocławiu więcej troszeczkę wiecej.

Gazeta.pl przygotowała poradnik na każdy temat dla ludzi, którzy do nas przyjechali. Warto go znać i wiedzieć, że jest. Możecie się nim posługiwać, gdy będziecie pomagać.

Trzymam kciuki by tak było. Cytat:” Zaproponowaliśmy już ustawę, żeby osoby, które będą przyjmowały uchodźców wojennych z Ukrainy, otrzymywały ze strony państwa np. 40 zł dziennie za daną osobę na wyżywienie, ciepło — powiedział w piątek w Polsat News premier Mateusz Morawiecki. Takie wsparcie oznacza ok. 1200 zł miesięcznie na każdego uchodźcę, którego Polacy przyjmą […]

“Ja też” w Gdańsku, będącym jedynym członkiem EDSA, jest gotowe pomagać Wam. Osobą kontaktową jest Kuba. jego mail: jakub.proma@jatez.org.pl . Telefon 0048 503 936 575

We Wrocławiu pomaga Stowarzyszenie RAZEM. Jeżeli potrzebujecie wsparcia, kontaktu, poznaliście rodzinę z dzieckiem z ZD z Ukrainy piszcie do nas mailem jarek@zespoldowna.info lub dzwońcie 0048 607 911 407 do mnie Jarek.

Jeżeli macie tego typu linki/informacje proszę wysyłajcie lub podklejajcie do wpisów. Pomoże to na pewno.

Większość z Was ma dylematy: co jest potrzebne na Ukrainie teraz? Jedzenie co jest oczywiste, ale potem zastanawiamy się. poniżej przykład tego co potrzebował Ostap dla rodzin takich jak my.

Najłatwiej wejść na stronę danego miasta. U nas we Wrocławiu wchodząc na stronę od razu otrzymujemy pakiet informacji, także w języku ukraińskim dotyczących zakresu pomocy jakie miasto oferuje. Podobnie jest w Gdańsku. Jeżeli w Waszych miastach też tak jest w komentarzu do tego wpisu wrzućcie linka.

Dzięki Małgosi dowiedziałem się, że już mamy regulację w zakresie dzieci z ZD jakie przyjeżdżają do Polski. Proszę popatrzcie na to i wspierajcie się tym dokumentem.

Proszę napiszcie do mnie jarek@zespoldowna.info lub do któregoś z już istniejących punktów w Gdańsku do Kuby jakub.proma@jatez.org.pl, w Warszawie do Weroniki werkoborow@gmail.com, a w Poznaniu do Eli ds.ua@macron.pl . Jeżeli powstaną kolejne punkty…przydałoby się w każdym większym mieście, to tez proszę dawajcie znać, a będziemy dzielić się wszystkim tym co mamy by było lepiej. Dziękuję

Dziękuję Elu za to bardzo, że już się udało. Podaje adres email: ds.ua@macron.pl, nr tel: 793 782 466 Filip. Prosimy o kontakt wszystkich z Poznania i okolic, kto chętny do pomoc

Mamy już pierwszy punkt koordynacyjny. Dziękuję. Za chwilę będą już kolejne.

Wojna w Ukrainie powinna być elementem refleksji dla nas wszystkich. Systemy polityczny wykluczają i ogłupiają nas. Za to, że odnoszę się do tego, jako symbolu początku zła dla nas, naszych rodzin, dostawałem po głowie. Dzisiaj macie dowód naoczny, nie trzeba sięgać do faszyzmu Hitlera, czy Mussoliniego. Tam gdzie propaganda i kłamstwo, wsparte kościołem, gdzie homofobia […]

Wczoraj spotykając się z 14 współpracownikami z Ukrainy widziałem ich łzy. To straszne usłyszeć w takiej sytuacji co Ci ludzie myślą, przeżywają. Historia uczy: totalitaryzmy niszczą życie kompletnie odcinając przeszłość, kształtując po swojemu przyszłość. Europa ma już nową przyszłość o jakiej nikt nie myślał. My rodzice dzieci niepełnosprawnych będziemy mieli jeszcze trudniej, będzie jeszcze więcej […]

Tymek zaskoczył mnie szachami. teraz narty. Zasuwa jak prawdziwy …szachista…analizując strategię przejazdu. Gratulacje!

Oglądam film i zastanawiam się, co mnie najbardziej zmusza do refleksji? To, że to już u dziecka kształtujemy seksualność, to że dziecko ma swoje potrzeby i je kreuje. Czy też to, że jest to normalne, a my odbieramy to jako coś nie normatywnego.

“Tego w szkole nie uczą” – Kobas zrobiłeś kolejny dobry film. Jeżeli ludzie dorośli, żyjący obok osób niepełnosprawnych, są zaskoczeni ich emocjami, potrzebami, to znaczy, że to tak miało być. Cieszy mnie to, że znów “odkrywasz Amerykę”, bo takie życie jest. Ci którzy tego nie doświadczają, nie rozumieją, dzięki Tobie mogą poznać coś oczywistego, o […]

Oglądnąłem film i wciąż wraca do mnie temat życia w samotności. Kobas poruszył w swoim dokumencie problem bycia razem, seksualności, ale czy nie należy też postawić pytania o tą kwestię: dlaczego osoby jak moi synowie wciąż skazywani są na życie w samotności.

Sztuka NIE-KOCHANIA dla mnie, to film czym może być miłość…albo czy jej nie może być w ogóle. Człowiek został stworzony by żyć “wspólnie” i być razem. Dla osób niepełnosprawnych miłość jest jak zakazany owoc, którego się z jednej strony nie rozumie, z drugiej nie można spróbować. Takie mam odczucia po filmie Kobasa.