Pobudzony złymi informacjami z pola edukacji rozpocząłem przyglądanie się systemowi zmian w opiece medycznej. oto moje wątpliwości.

Tak jak obiecałem będę unikał na tej stronie tematów politycznych, religijnych, więc potraktuję to pytanie w szerszym kontekście także osobistym. Chcę tutaj wyjaśnić moje stanowisko i wskazać na różnice między wiarą w Boga, a funkcjonowaniem religii, która często jest spójna z polityką i politykami…a zacznę od takiej sentencji: “Historia uczy, że z historii nikt się […]

Też chcę się dołączyć do tych, którzy szukają domu dla Zosi. Proszę oglądnijcie ten reportaż i może komuś będziecie mogli o tym opowiedzieć.

Miałem dzisiaj napisać o czymś innym, jednak zmieniłem zdanie. Od wczoraj zadaję sobie jedno pytanie: dlaczego rodzic przez lata nie chce leczyć dziecko, a dopiero jak zostanie przez niego pobity, z bólu zmienia zdania…a to często jest za późno.

“Byliśmy zawsze wobec niego uczciwi…mieliśmy zawsze duże oczekiwania wobec niego.” Historia chłopaka z ZD, który ma 25 lat i duży dystans wobec tego, co go otacza.

Zapytałem się czy może rodzic dziecka z niepełnosprawnością zostać bohaterem. Bardzo odpowiada mi informacja przesłana przez Renię, tak samo jak ta w tytule. Bardzo mi odpowiada, więc dzielę się z Wami.

Czy my rodzice dzieci niepełnosprawnych żyjemy z jakimś celem? Czy żyjemy bo musimy? A może żyjemy bo lepiej trwać, bo jakoś to będzie…?

Nie czuję się urażony opiniami E. w kontekście miłości rodzicielskiej. Nawet gdyby autor chciał mnie urazić, to nie byłby w stanie, gdyż nie zna moich poglądów w tym kontekście, a jedynie tezy które postawiłem w swoim wpisie…więc nie martwcie się, a cieszmy się że jesteśmy inni i próbujemy rozmawiać o trudnych problemach…choć jest jedno ale…

Dostałem linka od Kasi z prośbą o mój komentarz do niektórych prawd jakie tam można znaleźć. Spróbuję odnieść się do tego po swojemu, z perspektywy moich chłopaków.

Opinie Renaty są dla mnie bardzo precyzyjne i pełne empatii. Lubię jak nazywa pewne zdarzenia, więc podzielę się za jej zgodą kilkoma z nich.

Dziś cytat Małgosi, a właściwie pewna myśl pochodząca z książki, która poleca.

Cytaty/myśli są najłatwiejsze do zapamiętania, ale są też przewrotne bo nie prezentują całej sytuacji i kontekstu. Jednak co raz więcej cytatów dostaję od Was, które są bardzo precyzyjne jeżeli chodzi o Wasze doświadczenia i są niezwykle pouczające.

Wiem, że tytuł tego wpisu jest przewrotny i dostanie mi się za to, ale wczorajszy cały dzień myślałem o tym.

Wracam do “polskiej” dyskusji o “lekkim zespole Downa”. Wciąż przejawia się tam kwestia zdjęć pięknych dzieci z pięknymi uśmiechami…z lekkim zespołem Downa. Gdy wracam do “światowej” dyskusji o autyzmie, to wciąż wracam do zdjęć wspaniałych chłopców stojących tyłem do obiektywu na tle pięknego kolorowego tła.

To powiedział człowiek, który jest wzorem dla wielu współczesnych polskich polityków. Joseph Goebbels mistrz hitlerowskiej propagandy umiał operować kłamstwem tak jak nikt wśród mu współczesnych. Ja nie chcę być taki jak on i oni. Dziś kilka moich myśli prawdziwych z okazji 10 lat życia mojego syna z zespołem Downa i 21 lat życia syna z […]

Ja nigdy się nie tłumaczę z zachowania Kamila i Jaśka. Ich zachowanie na pewno jest inne, ale czy powinienem zawsze się tłumaczyć i to często ludziom obcym?

Zazwyczaj dzieci z problemami, a takim jest zespół Downa rodzą się w okresie listopad-marzec. I jest to 80% wszystkich dzieci. Teraz dzięki “rewolucji religijnej i światopoglądowej” wszystko się zmienia, tylko nie wiem czy na lepsze.

Jeżeli chcesz odnieść sukces musisz dokonać rewolucji. Musisz zmienić swoje podejście do wielu aktywności, które do tej pory stymulowały Twoje życie. Tego uczy historia. Zastanawiam się czy i kiedy zrozumiemy, że potrzeba nam rewolucji w medycynie i edukacji.

Jeżeli nie przeczytałeś tego wywiadu, to polecam. Ciągła dyskusja wywołana przez rządzący obóz trafiła także do Teatru 21, będącego swoistego rodzaju wizytówką osób z zespołem Downa. Jego reżyserka Justyna Sobczyk, krótko i jednoznacznie definiuje swój stosunek do tego co się dzieje: “Nie chcę, żeby nasz teatr był narzędziem w aborcyjnej nawalance”

Wasze pytania potrafią zmienić wiele we mnie. Zawsze wydaje mi się, że jestem silną ukierunkowaną na drugiego człowieka jednostką. Wczoraj chyba jednak tak nie było. Za każdym razem jak otwierałem maila, który czekał na przeczytanie do mojego powrotu, bałem się że będzie tam informacja jeszcze gorsza, prośba jeszcze trudniejsza do spełnienia. Gdy odpowiedziałem na wszystkie […]