Usłyszałem to wczoraj od osoby, która jest dla mnie guru. Oceniała to co widzi w okresie ostatnich 30 lat. Nie zaskoczyła mnie jej opinia, bo jest ona prawdziwa. Przez pierwsze 20 lat robiliśmy w Polsce wszystko by otwierać świat przed dziećmi z ZD. Od 10 lat robimy wszystko by ich zamknąć z powrotem w domu […]

Jego już nie będzie. Chłopcy wrócili. Przez ostatnie 17 lat nie mieliśmy takiej sytuacji, by w domu, by z nami ich nie było. Dzięki Wspaniałym Ludziom, ich DOBRU, OTWARTOŚCI I MĄDROŚCI, chłopcy mieli swoje wakacje, a my 4 dni inne niż wszystkie dotąd w naszym życiu. BEZ NICH.

Myślałem, że możliwość wyboru to jest już dużo. Dzień trzeci zostanie w mojej głowie jako dzień: NIE ROBIĘ. Mogłem siedzieć licząc muchy za oknem. Mogłem leżeć w łóżku przewracając się z boku na bok. Spodobało mi się to. To było jak nowa rzeczywistość. Mogłem NIE ROBIĆ.

Wstaję i nie muszę….kończę pracę i nie muszę…przychodzę do domu i mam wybór…nie wiedziałem, że tak można. Nie wiedziałem, że można robić coś innego, niż to co robiłem codziennie o stałej porze. Nagle dzień stał się dłuższy. Mogę wybierać, rezygnować, chcieć i myśleć o tym, czego nie będę robił jutro. Wszystko staje się wyborem, a […]

Nie wiedziałem, że cisza ma smak. Jest na pewno słodka z odrobiną miodu. Ma też swój obraz, gdzie wszystko zostawione  rano, znajduje się wieczorem w tym samym miejscu. Cisza jest porządkiem zatem, ale i smakiem, który może się podobać, jak go poznamy.

Oglądając konferencję przed startem Bartosza, wychwyciliśmy z Asią te zdanie, które także mogłoby być naszym:

Często zarzucacie mi, że koloryzuję możliwości jakie mają osoby z ZD w obecnym świecie. Powtarzacie, że przykłady z Ameryki są sztuczne i nie prawdziwe. Sprostuję: w Ameryce wszystko jest piękne jak jest pokazywane w telewizji. Jest trudne jak się tego nie widzi i nie przeżywa, tak samo jak w Polsce, a czasami nawet gorzej niż […]

Napisałem takie sobie wspomnienia sprzed 16 lat. W odpowiedzi padło pytanie: “Ile osób z ZD ma takie życie?”…tak dobre życie. Odpowiedź jest duża łatwiejsza niż 16 lat temu. Wtedy na cały świat znane były pojedyncze osoby z ZD, które odnosiły w życiu sukcesy i to głównie w krajach anglosaskich.

Nie wiem czy zauważyliście jedno: z roku na rok jestem odważniejszy w twierdzeniu, że nasze dzieci mogą więcej. To co wczoraj było niemożliwe, dzisiaj staje się osiągalne!

Znów góry. Uczą. Siedzieliśmy pod Babią Górą z Panią Marzeną i jej Rodziną. Spytała Janka ile ma lat. On odpowiedział, że prawie 16.

Weekendowy wypad w góry, tak jak wiele innych w ostatnim czasie, znów zmienił percepcję chłopaków. Moją ale wielu innych ludzi, którzy nas spotkali.  Dzień za dniem zdobywaliśmy wymagające dużej kondycji szczyty. Spotykaliśmy też ludzi. To oni mówili, pokazywali mi jak odbierają moich synów. Nawet nie wiedzieli, jak ich perspektywa, zmieniła moją.

Zaprzeczanie, że nie trzeba leczyć osób z ZD, a je kochać i tak już nie trzyma się logicznej całości od dłuższego czasu. Ci którzy uważają inaczej, niech spojrzą na te fakty: bez operacji kardiologicznych, bez terapii przeciwko białaczce, bez leczenie chorób autoimmunologicznych, liczba osób z ZD spadłaby o 60-80%. Zatem leczenie już jest i determinuje […]

Karen Gaffney jest osobą, która jako jedna z pierwszych osób z ZD wybiła się jako świetna pływaczka. To ona przepłynęła Jezioro Tahoe i brała udział w projekcie przepłynięcia Kanału La Manche. Dzisiaj ma 43 lata. Jest wzorem dobrego życia, jakie może mieć osoba z ZD w USA.

…bo widzę siebie w sytuacji, w jakiej są ludzie z Ukrainy. Czuję się bezradny, gdy przyjeżdżają do nas i nie mam już co im oddać, bo jest ich tak dużo. Moje emocje są już zbyt duże, gdy wiem, że mogę zaoferować im tylko wyjazd dalej. Za każdym razem, gdy staję twarzą w twarz z ich […]

Po raz kolejny ta jedna różnica. “Bóg tak chciał” dominuje w głosie rodziców dzieci z ZD, a w autyzmie…”to jest choroba”. Jest to głos rodziców z całego świata, w efekcie autyzmem ludzie się martwią i współczują, szukają rozwiązań, gdy w ZD jest jak zawsze i jak było. To mi zostało po Światowych Dniach obu problemów.

Dziękuję Ja Też, Gosi, Kubie. Dziękuję Eli i Pawłowi z Dębicy oraz Kubie z Sanoka. Dziękuję Andrzejowi, Mai z RAZEM i Oli z Bonitum. Dziękuję Kobasowi i Weronice. Dziękuję Karinie. Bardzo dziękuję “Młodej” mamie Marcie z Bielska Białej oraz Magdzie, Gosi z tego fajnego miasta. Dziękuję Eli i Filipowi z Poznania. Dziękuję Piotrowi z Torunia […]

Udało mi się spotkać, porozmawiać z wieloma rodzinami z Ukrainy z różnymi niepełnosprawnościami. Niestety znów mam po tym tylko złe informacje dla Was. Nie mamy takiego systemu wsparcia jak był na Ukrainie. U nas wciąż się mówi, a nic się nie robi. Poniżej przykłady, które skrzętnie zbieram.

Wojna w Ukrainie powinna być elementem refleksji dla nas wszystkich. Systemy polityczny wykluczają i ogłupiają nas. Za to, że odnoszę się do tego, jako symbolu początku zła dla nas, naszych rodzin, dostawałem po głowie. Dzisiaj macie dowód naoczny, nie trzeba sięgać do faszyzmu Hitlera, czy Mussoliniego. Tam gdzie propaganda i kłamstwo, wsparte kościołem, gdzie homofobia […]

Wczoraj spotykając się z 14 współpracownikami z Ukrainy widziałem ich łzy. To straszne usłyszeć w takiej sytuacji co Ci ludzie myślą, przeżywają. Historia uczy: totalitaryzmy niszczą życie kompletnie odcinając przeszłość, kształtując po swojemu przyszłość. Europa ma już nową przyszłość o jakiej nikt nie myślał. My rodzice dzieci niepełnosprawnych będziemy mieli jeszcze trudniej, będzie jeszcze więcej […]

Oglądam film i zastanawiam się, co mnie najbardziej zmusza do refleksji? To, że to już u dziecka kształtujemy seksualność, to że dziecko ma swoje potrzeby i je kreuje. Czy też to, że jest to normalne, a my odbieramy to jako coś nie normatywnego.