Wracam do tematu pracy osób z zespołem Downa, gdyż dostałem właśnie pytanie dotyczące tego, co ona daje osobom z ZD.

O Johnym piszę już wiele lat. Od 2016 roku jak pamiętam. Dzięki pomysłowi Ojca, powstało przedsiębiorstwo, które dynamicznie się rozwija. Lubię do tego wracać, gdyż abstrahując od Johna, jest przykładem jak świetnie można zaprogramować funkcjonowanie dużego, wielomilionowego przedsiębiorstwa.

Czytam i nie wierzę. Piszemy o sytuacji z Polski, a nie z Belgii ale za to z Krakowa. Fajnie że pojawiają się takie przedsięwzięcia i niech będzie ich najwięcej! Czytajcie o Społecznej 21!

Pamiętam jak opisywałem to wydarzenie. jak wpadł mi w ręce ten artykuł dzięki Thomasowi byłem zaskoczony. Przesłanie z niego jest niebywale proste: cukiernia Collette działa i ma się nawet lepiej w czasach pandemii…ciastka są świetne.

Dawno z Richardem nie wymienialiśmy sobie tyle konkretów na temat systemu w jakim funkcjonujemy w swoich krajach. Syn Richarda, tak samo jak Janek stają się starsi i zbliżają się do momentu, gdy powinni móc podjąć pracę. W Szwajcarii praca jest zapewniona pod warunkiem przejścia przez system edukacji i treningu…a w Polsce?

Tym żyje Ameryka. Prawie w każdej gazecie pojawia się ta wiadomość: Jake jest w stanie pracować!

Napisałem o motywacji, ale powinien napisać też o determinacji. Ta historia nie jest tylko o przedsięwzięciu businessowym, ale przede wszystkim o determinacji rodziców w tym by dać samodzielność ich dziecku.

Ten pomysł jest również świetny i prosty. Osoba z ZD, przy wsparciu rodziny, prowadzi firmę sprzedającą lody z samochodu. Proste, proste.

Dzisiaj czas na kolejne pomysły na aktywizację zawodową osób z zespołem Downa. Te propozycje mi się spodobały. Zaczynamy od opieki na zwierzętami.

To był rok 1990. Popatrzcie na ten rok!!! Ktoś wyciągnął rękę do Joel’a Loer i rozpoczął pracę w “naszym” centrum powiatowym. Zajmuje się pocztą i dokumentami. Dla mnie to kolejny dowód, jak wiele zależy od nas ludzi. Czy umiemy docenić inność, czy jednak nie? Tolerancja i otwartość dają szansę naszym dzieciom. Jej brak wysyłają nasze […]

Gdy dostaję takie maile jak ten jest mi po prostu lepiej. Historia Emilii jest wskazaniem, że jest to możliwe nawet w Polsce, ale musimy się w to zaangażować. Oto historia kobiety z ZD, która ma swoją pracę.

Dostałem ten link od Thomasa i zrobił na mnie wrażenie. Zaczynamy jednak od odwiedzenia jej strony, wtedy nie będę musiał cokolwiek pisać. Ja jestem pod dużym wrażeniem, jak tylko nas rodziców ogranicza to co mogą robić nasze dzieci, mądre dzieci.

Kolejny pomysł, który zwalił mnie z nóg swoją prostotą, ale  i skutecznością. Kiedyś patrzyłem na skarpetki, dziś na wycieraczki do butów przed drzwi. To jest domena Jacoba.

Obserwuję rozwój sieci, tak już sieci kawiarni, Bitty and Beau’s Coffee skupiającej się na zatrudnianiu osób z zespołem Downa. To wygląda niesamowicie, gdyż nowe punkty powstają już nie tylko w stanie, gdzie zaczęła się cała inicjatywa, ale wychodzi to też poza te miejsce i jest bardzo pozytywnie odbierane.

Muszę przyznać, że zrobiła na mnie wrażenie ta nagroda, gdyż jest ona przeznaczona dla przedsiębiorcy od przedsiębiorców.

Brody Flynn jest DJ’em. Grał na wielu imprezach szkolnych jako DJ Friday…i okazuje się, że może pracować, tak jak lubi się bawić…może grać i bawić ludzi. Historia niezwykła.

Jak ważna jest praca dla człowieka, pokazuje także ta historia. Poznałem Freię w 2016 roku, dzięki informacji z USA. Teraz też ją otrzymałem z USA. Freia zmarła po tym jak dwa lata temu poszła na emeryturę, w wieku 55 lat.

Dlaczego osoby z ZD nie miałyby pracować? Obserwowałem przez ostatni tydzień warsztaty na ten temat jakie miały miejsce na Antypodach i oto wnioski.

Niby prosty pomysł, ale trudny. Dający za to olbrzymią ilość pasji, radości i możliwości. Oto kartki Laury.

Po pierwsze nie można być introwertykiem! To sekret sukcesów pierwszego przedsiębiorcy z ZD w Turcji. Ozan Ulusoy w wieku 31 lat jest człowiekiem sukcesu.