Obserwuję jakie przedsięwzięcia odnoszą najlepsze efekty dla osób z ZD w różnych krajach. Zazwyczaj są to te, gdzie mamy do czynienia z relacją między osobą przychodzącą a obsługującą. Tam, gdzie jest czas na luz, spokój i pracę w zespole, co jest najważniejsze w kontekście budowania swojej pewności.

Tak jak obiecałem tak pilnuję wszystkiego o Cafe Równik. Tym razem w Onecie pojawił się artykuł o nim. Polecam.

Obserwuję ten trend na całym świecie: osoby z zespołem Downa świetnie sprawdzają się w restauracjach, kawiarniach, a teraz w piekarniach. Są dokładne, precyzyjne i robią to z pasją.

32 lata temu nikt nie chciał zatrudnić osoby z zespołem Downa, gdyż … i nie były istotne powody. Jeżeli się to udawało, to dzięki akceptacji inności. Jak czytam te historie, to wciąż niczym “science-fiction” dla mnie…ale ograniczenia jakie stawiał wtedy świat, udało się przełamać. I to jest dowód!

To od Thomasa i jak zwykle kompletne zaskoczenie, bynajmniej dla mnie. To jest restauracja, gdzie pracują osoby z zespołem Downa. Popatrzcie sami…to jest możliwe.

Najważniejsi są ludzie, po to się pracuje. Dziękuję Thomasowi za kolejny świetny przykład osoby z zespołem Downa, która pracuje już 25 lat w tym samym miejscu.

Zadałem to pytanie specjalistom z EDSA i odpowiedź była szybka: Erasmus+.
https://ec.europa.eu/education/calls/index_en

Powiem szczerze, nie spodziewałem się tego, zrobiło to na mnie duże wrażenie. Być lobbystą, to umieć się komunikować i umieć opowiadać o określonym problemie politykom…nie jest to łatwe… a tutaj Kayla.

Oglądam ostatnio całą serię niesamowitych newsów poświęconych pracy osób z zespołem Downa. I wszystko zależy od pomysłowości rodziców. Popatrzcie.

To są filmy dla mnie najlepsze. Pokazują, że osoby z zespołem Downa mogą pracować, być częścią lokalnej społeczności. Na mnie zrobiło niesamowite wrażenie, jak osoba w wieku Freii z ZD, powiedziała że jej pracowitość i oddanie pracy, zawsze mu imponowało, widząc jak pracuje jeszcze przed otwarciem restauracji.

Ogląda się ten film z emocjami. Osoba z zespołem Downa oddana swojej pracy, rozmawiająca z klientami i dumna z tego co się jej udaje stworzyć. Przedstawiam Wam Aditi Verma, właściciela małej restauracji marzącej o wielkim 5 gwiazdkowym hotelu.

Zawsze będę powtarzał: trzeba być wdzięcznym za to że istnieją tacy ludzie i takie inicjatywy. Znam DOBRĄ Kawiarnie, a teraz patrzę na wrocławską Cafe Równik

Dziękuję Gosi z “Ja też” za to co robi i jak robi. Dzięki jej pracy, jej przyjaciołom powstają miejsca pracy o których moglibyśmy do tej pory tylko czytać. Dziękuję Gosiu za to wszystko.

“Każdy dzień może być wielkim wydarzeniem”. Oczywiście! Jak patrzę na projekt jest on jak na warunki wrocławskie niezwykły i musimy być z niego dumni, że są w tym mieście tak niezwykli ludzie chcący coś dla naszych dzieci zrobić!

Najpierw dowiedziałem się na karate od mamy Michała, że trening syna idzie bardzo dobrze i będzie kelnerem. Potem dowiedziałem się od Kuby, że już kawiarnia jest otwarta. Teraz ten artykuł.

Ten film zaczyna się od tego: Laura z zespołem Downa opłaciła swoje wakacje pieniędzmi, które po prostu zarobiła.

To jest bardzo ciekawy projekt pracy dla dorosłych osób z zespołem Downa. Jego nazwa też jest bardzo intrygująca.

Bardzo wakacyjny temat…nie. To był czas, gdy we Francji propagowano akcję akceptacji dla zespołu Downa. Pokazano dzieci z ZD i w to bardzo fajny wymowny temat. Wracam do tego, bo pamiętam jak się to w Europie podobało. 11 portretów by dać szansę.

Tak mogę skrócić historię z Indii o Aditi’s Corner, czyli miejscu gdzie jest Aditi i serwuje posiłki. Warto popatrzeć na jej historię. Rodzice zauważyli, że córka się nudzi i popada w coraz głębszy letarg….zadumanie. Aditi’s Corner stało się prostym pomysłem, by córka miała co robić i w ten sposób 22 letnia dziewczyna z ZD stała […]

20 rocznica ślubu. 17 rocznica pracy w HOME DEPOT.