My już trochę wypadliśmy z tych tematów, stąd bardzo dziękuję za wsparcie w tym temacie. A o co chodzi?

Największym problemem przed jakim stoimy dziś to jak uczyć dzieci z ZD w klasach 4-6. W Portugalii, gdzie nie ma szkół specjalnych wytworzono system nad którym uważam i my powinniśmy się pochylić.

Zawsze byłem pod dużym wpływem twierdzenia, że dzieci z zespołem Downa w szkole bardzo szybko dowiadują się, że są słabsze. Zastanawiało mnie jak one rozumieją to. Z tej perspektywy obserwuję Jaśka i widzę, że wciąż nie widzi różnicy między nim a innymi dziećmi. Jest to efekt właśnie jego kolegów i koleżanek z klasy.

Październik przebiegał intensywnie pod względem zajęć.Dużo czasu zajęło dzieciom przygotowanie do pasowania na ucznia.Uczyły się wierszy i piosenek oraz tańczyły poloneza.
 

Na początku października mieliśmy spotkanie w sprawie IPETu!

Dowiedziałem się, że na facebooku powstała grupa rodziców, którzy chcą poprawić system edukacji dla naszych dzieci z zespołem Downa. I jest to fajna inicjatywa. Łączcie się i w razie czego walcie do KOBASA, on pomoże…ale…

Janek w sposób świadomy i obliczony na moją uległość wobec jego słodkiej miny, wkurzył mnie na maksa. Postanowiłem go troszeczkę “potorturować” pod nieobecność mamy.

To było wczoraj. Już mi się nic nie chciało. Janek maltretował mnie wszystkim. Chciał bym grał z nim w piłę. Graliśmy. Bym czytał…czytaliśmy. Ja jednak w pewnym momencie zastrajkowałem.

Każdemu nie chce się uczyć…i wtedy nawet najlepsze metody nie pomagają. Mnie za to bardzo ucieszyła relacja z dzisiejszego dnia w kontekście zainteresowania dzieci Jankiem.

Ja jestem spokojny. Jak oglądam jak wielu przyjaciół Jasiek ma w klasie. Jest to tak naturalne i prawdziwe, jak te zdjęcie poniżej. Życzę Waszym dzieciom tego samego!

Jeżeli byłoby to wykonane to otworzyłyby się drzwi do bardziej powszechnej edukacji dzieci z ZD w szkole podstawowej, masowej. Jedna z partii zaproponowała zniesienie egzaminów końcowych w szkole podstawowej. I myślę, że na tym etapie to dobry pomysł…żałuję, że może okazać się jedynie wyborczym.

Jasiek dzisiaj został mianowany na ucznia…ja przy okazji też. Był to dla mnie fajny dzień, jako rodzica. Zobaczyłem mądrych nauczycieli, świetnie radzących sobie z moim synem. Widziałem kumpli Jaśka, którzy jak Antek, razem z Jaskiem pozowali do zdjęcia. Było radośnie.

Po pierwsze Janek dziś został pasowany na pierwszoklasistę. Po drugie dziewięć lat temu trudno było nam rodzicom Janka uwierzyć, że to będzie możliwe. Po trzecie okazało się, że to stało się możliwe dzięki świetnym nauczycielom, terapeutom, dyrektorom, pracownikom szkół i Urzędowi Miasta Wrocławia. Pani Olu to już dzisiaj jest możliwe dzięki Pani determinacji!

Myślę, że to nie jest właściwie postawione pytanie. Po pierwsze edukacja jest narzędziem integracji Jaśka z jego rówieśnikami i ona trwa. Na tym etapie to działa.

Ten wpis mógłby mieć też taki tytuł:”DZIECI Z ZESPOŁEM DOWNA MISTRZAMI EDUKACJI INDYWIDUALNEJ!”

Mamy zawsze dwie sytuacje: jesteśmy źli na nauczyciela i nie mamy nic przeciwko niemu. Popatrzcie na swoje dzieci. To co nas boli w ich edukacji, to fakt, że mówi się o nich albo źle, bo coś jest nie tak, albo się nie mówi. Chcemy to zmienić?

Na szkołę na ul Nyskiej zdecydowaliśmy się dlatego, że jest blisko. Dojazdy do poprzedniej szkoły były bardzo męczące dla mnie. No i Ania, koleżanka Jasia, też zaczęła edukację w tej szkole.

Dzięki świetnemu wyczuciu i zdolnościom Reni, chciałbym przedstawić Wam logo tego wpisu o Jaśkach. Od dziś wszystkie wpisy będą ukazywać się z tymi rysunkami. Mi się bardzo podoba Reniu i bardzo za to dziękuję. Dziękuję też mojej żonie za wsparcie.

Pani chwaliła Jasia. Wczoraj był najgrzeczniejszy. Na angielskim został odpytany z ławki, jak każde dziecko, z liczenia do 6, owoców, kolorów i wszystko było bezbłędnie.

„Mamo … ja idę do SZKOŁY!” tak Jaś poprawiał mnie przez prawie cały wrzesień. A ja z przyzwyczajenia ciągle mówiłam „Jaś, dam Ci śniadaniówkę do przedszkola”, „Jasiu, pospiesz się, idziemy do przedszkola”, „Jasiu, nie można przynosić książek do przedszkola”.