Wczoraj 3 szkoły, 1 przedszkole, ich dyrektorzy, ponad  20 nauczycieli i pedagogów spotkało się w jednym miejscu we Wrocławiu by wspierać się przy edukacji dzieci z zespołem Downa. Chcę Wam wszystkim bardzo podziękować, bo w ten sposób otwieracie kolejny etap niesamowitego wydarzenia edukacyjnego, jaki ma miejsce tylko we Wrocławiu.

Mógłbym zatytułować ten wpis: METODA KRAKOWSKA po angielsku. Jak patrzę, jak słucham, to jestem przekonany, że angielski to język idealny dla naszych dzieciaków. Popatrzcie sami.

Dostaję pytania dotyczące edukacji włączającej nasze dzieci do szkoły masowej. Pozwalam sobie na prezentację tych filmów, by pokazać jak to może wyglądać.

Po wczorajszym spotkaniu tym bardziej jestem przekonany o konieczności prowadzenia przez nas dyskusji z nauczycielami na temat POZYTYWNYCH cech naszych dzieci, jakie możemy wykorzystać w edukacji. Musimy rozmawiać, jakie cechy POZYTYWNE musi mieć nauczyciel, by mógł realizować takie zajęcia.

Terry Lawson była prekursorem systemu edukacji włączającej dla dzieci z zespołem Downa. Będąc mamą, ale i specjalistką w tej dziedzinie edukacji stale powtarzała, że my rodzice, my nauczyciele źle traktujemy nasze, swoje dzieci.

Przygotowując się obecnie do serii spotkań poświęconych edukacji, wyłapałem u różnych osób, w różnych publikacjach, ich złote myśli poświęcone edukacji osób z zespołem Downa. Podzielę się nimi z Wami.

Artykuł w Polityce tak mnie zastanowił, że postanowiłem wrócić do tych artykułów, które podsyłała mi Małgosia z Bielska Białej i ostatnio Kobas. Zaskoczenia nie było Pojawia się w wielu aspektach same nazwisko: Marzena Żylińska.

“Żeby mózg dziecka mógł przetworzyć informacje, muszą one pojawić się w kontekście mającym dla niego znaczenie i mieć zabarwienie emocjonalne. Gdy nowa wiedza nie wywołuje żadnych emocji, to informacje jednym uchem wchodzą, a drugim wychodzą i w pamięci nic nie zostaje.” Dziękuję Karinie za podpowiedź, że tak fajny artykuł ukazał się w POLITYCE.

Janek bardzo dużo już osiągnął. Obecność z dziećmi w zerówce, pozwala mu szlifować nabytą wiedzę. Wciąż uczy się czytać Metodą Krakowską. Uczy się muzyki, angielskiego i chodzi na karate. “See You” albo “Bye” występuje w szkole częściej niż “Cześć”

To już 7 lat mija, gdy zajmuję się edukacją dzieci z zespołem Downa. Miałem nadzieję, że po tylu latach pewne wzorce, które przygotowaliśmy wspólnie z wieloma oddanymi i logicznie myślącymi ludźmi są do przełożenia w inne miejsca.

Wszystko układa się co raz lepiej. Nie wiem co mam Wam odpowiedzieć, na Wasze pytania o to jak Jasiek w szkole.

Rozpocząłem prezentacje w kontekście edukacji naszych dzieci. Wyszedłem z założenia, że nauczyciel by móc zrozumieć problemy edukacyjne, musi mieć choć minimum wiedzy o tym z czego problemy edukacyjne się biorą.

Dzięki naszym nauczycielom komunikacja i relacja na temat Jaśka w szkole jest ciekawa. Wiemy dużo. Widzimy jak często jest niegrzeczny i jak często jest ok.

Jest pierwszym obywatelem Peru z zespołem Downa, który skończył pięcioletnie studia na Universidad San Ignacio de Loyola.

Mieliśmy ostatnio spotkanie dotyczące klasy Jasia. Co usłyszałem w jego trakcie:

To zdanie pochodzi z podręcznika o nauce osób z ZD przygotowanego przez DS info z Niemiec. Jest to zdanie też Anglików z Downsedu.

O tym, że w klasie jest dobrze Jaskowi mogą świadczyć drobne szczegóły. Na przykład dzisiejszy dzień. Jaś z klasą ma jechać autobusem i to dwoma na występ teatru kukiełkowego, gdzie występuje tez kukiełka z zespołem Downa.

Wczoraj Jaś mnie zaskoczył. Przyszedłem do domu. Jaś mnie złapał, przytulił, stanął twarzą w twarz i zaczął mówić:

W momencie gdy rozmawiam o klasie, gdzie są nasze dzieci powtarzam do znudzenia jeden tekst: ZMIENIAJMY PROBLEMY NA MOŻLIWOŚCI, ZMIENIAJMY PROBLEMY NA SILNE STRONY I MOTYWUJMY!!! Często w takim działaniu potrzebny jest lider!

Dziękuję Kubie za linka…zaskoczył mnie. jeszcze przed chwilą rozmawialiśmy z Basia o takiej możliwości…