Po moim ostatnim wpisie padło wiele pytań. Na wiele z nich nie znam odpowiedzi…z wyjątkiem tej: im dłużej będzie miał dobre wzorce i będzie miał kolegów z ZD w tej szkole, tym lepiej.

Kończymy kolejny etap edukacji, tym razem 4 klasę. Janek w trakcie tego roku w istocie dokonał przeskoku rozwojowego w zakresie komunikacji, wiedzy geograficznej, w szczególności tej którą na bieżąco sam zdobywa w górach. Jest to jedna kres jego możliwości edukacyjnych w klasie masowej.

Czas na niezwykłości w Ameryce. Kolejny program dla osób z ZD jest otwarty na Uniwersytecie w Bethel.

Anna Moates jest dziewczyną z zespołem Downa, która idzie uczyć się na Uniwersytet Auburn, gdzie studiowała niemal cała jej rodzina…i znów brzmi to jak historia science fiction w warunkach polskich. Jednak zdarzyła się naprawdę, dzięki programowi…ja to nazywam: Tylko dla Orlów czyli Eagles program.

Szczerze mówiąc nigdy nie umiałem tego dobrze wytłumaczyć. Zawsze brakowało mi na tyle precyzyjnego pomysłu na pokazanie tego, że zawsze zawodziłem pytającego o to. Nie umiałem tego dobrze zrobić. Dziś dzięki mojej żonie mam coś co może pokazać różnicę między Polską a Ameryką.

Napisałem już o edukacji na uniwersytecie dzisiaj, ale wrócę do jednego istotnego wbrew pozorom wydarzenia: bycie królem, szkolnym.

Czy są perspektywy dla osób z ZD? Tak! Więcej i więcej szkół bierze udział w edukacji osób z ZD. Od lat piszę o tym i zauważam, że liczba ich wzrasta.

Wczoraj szliśmy przez góry, w błocie gdyż całą noc padało. I tak patrzyłem jak chłopcy sobie radzą. Nagle przyszła chęć oceny ich funkcjonowania i to zmusiło mnie do popatrzenia w szczegóły.

Jestem za strajkiem nauczycieli. Nie rozumiem jak można nie szanować ludzi, którzy biorą odpowiedzialność za przygotowanie, często Twoich dzieci do życia. Szczególnie jest to ważne, gdy masz dziecko wymagające indywidualnego wsparcia. O tym jak to jest ważne dowiadujemy się, gdy TAKIEGO DOBREGO DUCHA brakuje. NAUCZYCIELE dla mnie zawsze będziecie wyjątkowi.

W Brazylii  jedynie 74 osoby z ZD uczą się w collegach. Marina jest pierwszą w stanie Para. To mało, ale i dużo jak porównamy to do Polski.

Wczoraj w Nowym Jorku podczas posiedzenia padło te stwierdzenie: “Dzieci z zespołem Downa korzystają, uczą się lepiej w klasach integracyjnych ze swoimi zdrowymi rówieśnikami, niż w klasie specjalnej.”

Janek lubi robić zakupy, więc kupiliśmy grę na temat zakupów, która nam się świetnie sprawdza.

Cieszę się z tego filmiku pokazującego jak Rozi czyta i to po angielsku. Może to źle zabrzmi, ale to dowód, że nie tylko Janek lubi języki. Dzięki.

Może bardziej precyzyjnie: jak i po co kształtować z dzieci z zespołem Downa liderów, pewnych swego zwycięzców?

Stawiam wciąż na jednorodność osób z orzeczeniem w ramach klasy integracyjnej. Brzmi to mało naturalnie i wymaga opisu, zatem oto on.

Bardzo często pojawia się temat programu jako mechanizmu “blokującego” integrację. I co za tym idzie konieczność kombinowania w ramach orzeczeń edukacyjnych…a może jednak umiarkowane, zamiast lekkiego, bo to pozwoli na to, by matematyka była inna, jako przykład.

Kiedy budowałem system we Wrocławiu 11 lat temu, stale podnoszony był problem nauczycieli, że nie przygotowani, że niechętni, że brak im wiedzy…i była to zawsze opinia negatywna. Po tym czasie, ja jestem przekonany że to nie jest to ta kwestia, gdyż nawet najlepszy nauczyciel pracujący w określonym środowisku, ma ograniczone możliwości na zmianę układu, mechanizmów […]

Wszyscy próbujemy się zrozumieć, po to by nie rozumieć i mieć powód do krytyki, zawiści, zazdrości…i jeszcze czegoś innego typowo polskiego. Większość z komentarzy, które do mnie dociera za moją opinię o dzisiejszej edukacji mieści się w tym mechanizmie….i do tego warto na mnie zrzucić małe co nie co. Zatem…

Po pierwsze nie ma woli by osoby niepełnosprawne były w edukacji masowej ze strony decydentów partii rządzącej, zatem mamy pierwszy duży problem: na bazie jakich “martwych” przepisów to zrobić?

Reforma edukacji oparta na tezach Państwa Elbanowskich, zrealizowana przez p.Zalewską przy wsparciu jej zaplecza z PIS usuwa pełną parą osoby niepełnosprawne ze szkół. Mowa o trosce o dzieci jest ze strony tych środowisk jedynie pustosłowiem, które nie daje nic oprócz wykluczenia.