Janek: “Jarek, ja chcę do zero B! “
Ja:” Jasiek, ale musisz iść najpierw do zero A.”

To nie jest tajemnica. Poniżej jest zdjęcie Jasia ze szkoły, gdzie czyta, liczy, mówi po angielsku, bawi się z dziećmi i jest po prostu nie do okiełzania. Dzieci go rozpoznają, po tym szelmowskim uśmiechu i głośnym CZEŚĆ albo DZIEŃ DOBRY!

Jasiek osiągnął już coś co dla wielu dzieci z ZD jest wciąż trudne. Komunikacja i jej zrozumienie to było coś, o czym marzyliśmy z żoną od początku. Dzisiaj, co raz bardziej dochodzi coś takiego jak “naturalność” tej komunikacji.

To będzie powtórzenie tego co już wielokrotnie mówiłem. Najbardziej zaskoczony jestem tym, że zaplanowane przez moją żonę i mnie wysiłki, leki, suplementy osiągnęły ten najtrudniejszy cel: Jaś mówi, czyta i komunikuje się na poziomie, który jest nieosiągalny dla Kamila.

O dziecku najlepiej się pisze o tym, że jest wspaniałe. Trudno napisać coś trudnego. Te pytanie wymaga wysiłku

Powtarzam ta kwestię od początku, każdorazowo adaptując te chwile, które dziś przeżyłem z synem do tej odpowiedzi.

Tak jak opisywała to Teresa Cody, na Jasia chyba przyszedł czas na jego “skokowy” rozwój. Piszę o tym, bo dla Was wielu pozostaje to zagadką: kiedy to się dzieje. U Jasia to jest teraz 8 lat i 1 miesiąc.

Jasiek w ostatnim czasie stwierdził, że umie się zapytać. Spodobało mu się to na tyle, że przy każdej okazji pyta obcych, czy o produkty w sklepie, czy nawet ubikację. Zrozumiał jak to działa.

Miałem w planie coś innego do opisania dzisiaj. Ostatnie dni chyba zmieniły wiele z tego jak sobie wyobrażałem i myślałem o moim synu. Jan ma już 8 lat i jeden miesiąc. I jest więcej już Jankiem, Janem niż Jasiem.

Jasiek osiągnął 8 lat. Z perspektywy jego rozwoju staje się coraz bardziej świadomym uczniem, co raz mniej przedszkolakiem. Widać to szczególnie teraz gdy tak długo przebywamy razem.

Janek bardzo dużo już osiągnął. Obecność z dziećmi w zerówce, pozwala mu szlifować nabytą wiedzę. Wciąż uczy się czytać Metodą Krakowską. Uczy się muzyki, angielskiego i chodzi na karate. “See You” albo “Bye” występuje w szkole częściej niż “Cześć”

Wszystko układa się co raz lepiej. Nie wiem co mam Wam odpowiedzieć, na Wasze pytania o to jak Jasiek w szkole.

O tym, że w klasie jest dobrze Jaskowi mogą świadczyć drobne szczegóły. Na przykład dzisiejszy dzień. Jaś z klasą ma jechać autobusem i to dwoma na występ teatru kukiełkowego, gdzie występuje tez kukiełka z zespołem Downa.

Wczoraj Jaś mnie zaskoczył. Przyszedłem do domu. Jaś mnie złapał, przytulił, stanął twarzą w twarz i zaczął mówić:

A było to tak. Graliśmy piłeczkami, które rzuca się do tarczy z cyferkami. Od 5 miesięcy tak sobie gramy i uczymy się cyfr.

Niestety mogłem tylko słuchać i czytać. Po pierwszy dniu…jakaś trauma u Jasia…spodziewałem się zmian w reakcji. No i doczekałem się. Wdzięczny jestem Paniom nauczycielkom za słowa:”…to okres adaptacji…”

Zaczęliśmy szkołę. Słowo, które na zawsze zostanie w mojej głowie jako symbol tego dnia to : KOCHANI!

Jaś idzie do szkoły. Za 4 miesiące skończy 8 lat. Będzie ostatnim rocznikiem we Wrocławiu, który zacznie swoją edukację od zerówki. Czy jest przygotowany do tego?

Często pytacie mnie jak właściwie rozpoznać postępy dziecka. Wiem, że to trudne ale mam zawsze na to kilka sugestii.

Cały czas myślę, że naszym (rodziców) błędem jest to, że traktujemy nasze dzieci zbyt pobłażliwie. Tworzymy z nich w ten sposób osoby, które nic nie są w stanie osiągnąć. Jasiek dał mi jednoznaczną nauczkę podczas naszych wakacji.