Jaś miał 2 oceny. Jedną w całości już przedstawiłem, gdzie był porównywany do dzieci zdrowych z jego grupy. Czas na ocenę pedagoga specjalnego. Nie będę jej teraz analizował tak jak poprzednią. Chciałbym pokazać Wam jednak jak wiele pozytywnych elementów nasze dzieci mogą ROZWINĄĆ podczas edukacji i oby mogły z nich korzystać.

Na tym etapie rozwoju Jasia jest to dla mnie kluczowa ocena. Niektóre jej parametry są typologią negatywną dla ZD. Niektóre dzięki lekom i odpowiednim nauczycielom mogą być skorygowane. Ocena ta dla mnie ma istotne znaczenie przy określeniu poziomu rozwoju mojego Jasia. Otrzymał tutaj 77% co mnie bardzo ucieszyło.

Kończąc analizę porównawczą Jasia do dzieci zdrowych dochodzę do obszarów, o których muszę dyskutować. Zawsze są pewne zależności w rozwoju człowieka, które potrafią obniżyć jego ocenę bez względu na to jak tak faktycznie jest.

Mówi się, że najłatwiej jest komuś coś wypominać. Mówi się, że najtrudniej jest powiedzieć coś obiektywnego o prawdziwych, pozytywnych cechach. Ja o słabych punktach już napisałem, dziś o sile mojego LIDERA.

Ocena Janka na koniec roku powiedziała mi bardzo dużo. W związku z tym, że dodatkowo Jaś miał zrobioną ocenę efektywności pomocy psychologiczno-pedagogicznej, pokusiłem się o analizę Jasia w edukacji w schemacie SWOT, czyli silnych i słabych jego stron. Dziękuję Pani Karolinie, Pani Agnieszce za wiele ciekawych uwag w trakcie przekazywania tych informacji.

W kwietniu, na koniec edukacji przedszkolnej Jaś został oceniony za jego postępy. Jestem bardzo zadowolony z tego jak został przeprowadzony ten test, stąd chciałbym dzisiaj tym tematem podzielić się z Wami.

Jaś uczy się matematyki. Ostatnio posługuje się dominem w trakcie zajęć…

Jaś nie umie, a może nie chce opowiadać.

Jak patrzę na te zdjęcia, zastanawiam się co chciał powiedzieć Jaś. Jest co raz bardziej świadomy. Co raz częściej jest smutny, nastrojowy, rozmawia z misiami…śpiewa coś. Co Jas mi mówi…teatrzyk.

Na początku myślałem, że temat hipokampu to ostatni problem anatomiczny, który mogę opisać u Jasia. Zastanawiałem się jak opisać problemy związane z funkcjonowaniem synaps, dendrytów, jak to zobrazować. Być może nigdy bym nie umiał tego zrobić, gdyby nie ten artykuł.

“Produkcja” mówienia, komunikacja, emocje, uczenie się. Wszystkie te elementy korzystają z różnego rodzaju pamięci. W zespole Downa szczególnie silnie uszkodzony jest hipokamp. Struktura odpowiedzialna za przekazywanie informacji z pamięci krótkotrwałej do pamięci długotrwałej i orientacji przestrzennej. Uszkodzenie jest powodem stresu tlenowego (SOD 1 ) oraz w efekcie trwałego stresu fizjologicznego (S100B, APP,RCAN 1) mającego miejsce […]

Przez mówienie rozumiem umiejętność wypowiadania słów, tworzenia ich. Nie jest to, to samo co komunikacja. Spróbuję Wam pokazać pewne różnice, na które zazwyczaj nie zwraca się uwagi na podstawie tego jak widzę Jasia.

Czy istota szara, substancja szara to najważniejsza część mózgu u Jasia? Zdecydowanie tak.

Dlaczego zacząłem od móżdżka…bo najważniejszy jest on przy jeździe na rowerze. Dlaczego istota biała jest druga? Bo koncentracja między innymi jest konieczna by dobrze jeździć na rowerze

Zaczynam od najłatwiejszej kwestii dla mnie: czy móżdżek u Jasia to problem w kontekście jego równowagi, sprawności czy też nie?

Zacząłem na weekendzie, dzisiaj kontynuuję opis Janka, jego sukcesów, możliwości ale i słabych punktów. Nie ma to być chwała “jego doskonałości”, bo to nie istnieje. Ma być to opis tego jak w poszczególnych punktach krytycznych jego funkcjonowania Jaś się znajduje oczami jego ojca. Pokaże Wam perspektywę, być może jedyną, gdyż innych takich nie ma.

Świadomość, to też umiejętność manipulacji. Myślenie przyczynowo-skutkowe daje możliwość manipulacji. Potwierdzeniem, że coś u Jasia nastąpiło, może pod wpływem właśnie zakończonej kolejnej serii cerebrolizyny, jest kompletna manipulacja w temacie sprzątania.

Wracam jeszcze do pociągu. Pani zwróciła uwagę na komunikację Jasia. Jest ona wyraźna i precyzyjna: WROCŁAW zabrzmiał jak WROCŁAW…ale Pan z pociągu powiedział, gdy Jaś zeskakiwał ze schodków pociągu:

To było przedwczoraj. Mieliśmy odwiedziny, czyli impreza. Przyszła do nas Paulina z rodziną. Jaś szalał i dokuczał “małolatom”.

Każdy pyta się, czy i kiedy nasze dziecko dojrzeje. Bo przecież inaczej się rozwija niż zdrowe dzieci. Dla mnie ten dzień wczorajszy z pewnością był jakimś przełomem, który narastał, a w końcu się dokonał. A Pani w pociągu powiedziała…