Mi będzie się kojarzyć z piramidą i Janosikiem oraz tym, że chcąc, nie chcąc pościgaliśmy się z grupą fajnych słowackich turystów.

Nasze najlepsze góry to Góry Suche. Jak nam źle, jak pogoda jest do kitu, to idziemy tam. Zeszliśmy je prawie całe, z wyjątkiem tej części poniżej Głuszycy w kierunku na Tłumaczów, która niby należy do nich i niby nie należy…my chcieliśmy potwierdzić, że jednak należy do nich. Chmura, zimno –5C, ni to to śnieg, ni […]

Pod latarnią najciemniej. 45 km od domu i tam się przejeżdża jadąc w góry, ale się nie zatrzymuje. No i była paskudna pogoda, nie było gdzie jechać i kiedyś to zrobiliśmy, całkiem niedawno.

Tydzień temu padliśmy w zachwyt odwiedzając najdziksze, najbardziej puste regiony Dolnego Śląska…to było wow i wow! Spadł śnieg miał wiać wiatr…więc w Góry Orlickie na Pańską Górę, jakoś tak naturalnie, bez dyskusji, wybór był oczywisty.

My to wiemy. Jeżeli nam jest źle, jesteśmy zmęczeni idziemy w góry, tam nie ma nieszczęścia. Jeżeli góry w tych złych dniach, to tylko Góry Suche, nasze najlepsze.

Dostaję zdjęcia od Tani, która jest już na granicy z Rumunią. Patrzę na te góry i wiem jak wiele jest jeszcze dla nas do zdobycia…razem.

Tam nas jeszcze nie było…ale będziemy choć przez chwilkę kiedyś z naszymi przyjaciółmi. Góry…i tylko pokoju brak. Wspieramy Was Ukraino!

Na tym szlaku jeszcze nas nie było, bo za blisko, za nisko…i jak zwykle, to co na końcu zrobiło największe wrażenie! Miał być spacerek w okolicy i zrobiło się z tego ponad 11 km wycieczki, 535 m przewyższenia  i to całkiem wysoko, ale było pięknie. Szkoda, że tak późno odkryte!

Beskid Wyspowy nas przekonał. Szukaliśmy kolejnych gór na których nie byliśmy bo warto. Jak zwykle okazało się, że to co najfajniejsze jest pod nosem. Szczebel, którego zboczami przejeżdża  jadąc w Tatry zdecydowana większość z nas, został w końcu odkryty i żałujemy, że tak późno.

Beskid Wyspowy umie zaskakiwać. Każda góra ma coś unikatowego w sobie. Każdy może coś dla siebie znaleźć.

Jasień to góra w Beskidzie Wyspowym. W lecie krótka i szybka wędrówka. W zimie…mieliśmy to sprawdzić na własnej skórze. Niby tylko 5 km do góry i potem w dół , przez piękny i dynamiczny szlak. Jak to piszę wszyscy śpią grzecznie po tej wycieczce

Pisząc wiem jedno: z dawnej wyprawy na Kowadło wyciągnęliśmy wnioski…ale i tak nóg nie mogę podnieść do góry z wymęczenia. Tak wygląda trening chodzenia po górach zimą…trałowanie po “świeżym” śniegu.

Nie było nas troszkę w górach. Wybraliśmy się na rozgrzewkowy spacer po Górach Złotych, zapominając o tym, że tam nasze dzieci zawsze nam uciekają.

Nie ma rzeczy niemożliwych…tylko jak mocno niemożliwość jest w naszych głowach. Gdyby wszyscy myśleli tylko w taki sposób jak rozum podpowiada, nie bylibyśmy nigdzie indziej, tylko w domu czekając na coś. A tak, ciągle jesteśmy gdzieś.

Jak Święta to obżarstwo, taki polski zwyczaj. U nas musi być inaczej: jak Święta to chodzenie…może być nawet w górach. Pierwszy dzień świąt i było takie pytanie: gdzie pójść by z nikim się nie spotkać, ale aby było fajnie.

Spodobało się, to znaczy że muszę zebrać to w całość. Góry motywują, bo są WIELKIE, NIEZNANE i to powoduje, że boimy się ich, czujemy respekt. Zespół Downa jest “WIELKI”, nikt go nie rozumie, wszyscy się boją, nie znają…jak góry. Podobieństwo duże. Zatem stoimy przed górami, patrzymy przed siebie i …zdobywamy.

Pytacie się co mnie motywuje…w końcu znalazłem odpowiedź. Oglądałem film o zdobyciu 14 ośmiotysięczników. Oglądałem i patrzyłem na nasze 28 marzeń.

To jest dla nas ODZNAKA!!! PTTK stworzyło odznakę, którą otrzymuje się za określoną ilość jednodniowych  wycieczek, a to dla naszych dzieci i dla nas samo zdrowie!!! Tego brakowało. Biorąc pod uwagę te wycieczki jakie zrobiliśmy z Bonitum, to już ich uczestnicy mieli by zdobyte srebrne odznaki 

Spadł śnieg i trzeba było przywitać się z nim w jakiś sposób. Wybraliśmy Radunię, kolejną magiczną górę, obok naszej Ślęży…gdzie byliśmy tyle razy, ale nigdy tak do końca. Znaleźliśmy szlak, którym nigdy nie szliśmy, więc była wyprawa

Kobas mnie zaskoczył….youtube już nie. Otwieram wczoraj komputer i pojawia się informacja, że już jest kinowa wersja Nasze Góry, filmu który Darek zrobił o nas i który zdobył tyle “górskich nagród”. Nie umiem powiedzieć czym się różni, bo na pewno się różni i dlatego tez z kronikarskiego już obowiązku załączam link do tej wersji.