Są góry: Ślęża, Borówkowa, Wielka Sowa, Jelenka, na które można wejść w miły, spokojny, wakacyjny sposób. Postanowiliśmy dołączyć do tej listy “miłych” gór najwyższy szczyt Gór Opawskich po polskiej stronie: Biskupią Kopę. Jest to góra należąca do Korony Gór Polski

Wróciliśmy z wakacji i chcieliśmy jeszcze wykorzystać pogodę i wejść na jeden z fajnych szczytów. Naszym celem był Skalny Stół.

Pradziad jest najwyższym szczytem Sudetów Wschodnich. Ma blisko 1 492 m n.p.m i tak jak postanowiliśmy tak zrobiliśmy:  zdobyliśmy go!

Śnieżnik ma pewną magiczną siłę dla mnie. Za każdym razem kiedy na niego wchodzę, to jeżeli uda się wejść, potem życie płynie jakoś lepiej. Z Jankiem wchodziliśmy na Śnieżnik z 5 razy i zawsze coś nam się zdarzało, co  powodowało że uciekaliśmy z tej góry w popłochu. Tym razem Janek stanął na szczycie, delektował się […]

Borówkową jako górę, mało kto zna…chyba że był w Lądku. Jest to jednak góra “historyczna” pod wieloma względami. W sobotę postanowiliśmy ją zdobyć, choć z tej strony od której my wchodziliśmy nie jest ona łatwą górą…idzie się zmęczyć!

Czas naszych wędrówek po małych górkach już się skończył. Postanowiliśmy tym razem przejść się po szlakach Sudetów, które nie są popularne, na których trudno znaleźć jakiegokolwiek turystę. Naszym celem był Niedamirów koło Lubawki.

Najbliższym od nas zamkiem jest zamek w Zagórzu Śląskim na fajnym, choć brudnym jeziorem Lubachowskim. Postanowiliśmy skonfrontować tam tezę, czy dzieci wolą historię czy przyrodę.

Ja mógłbym przenieść się w góry i tam …zwiedzać każdy ich kawałek. Dla mnie to frajda, odpoczynek i dużo luzu. W sobotę wybraliśmy przyrodniczo ciekawy szlak: KOLOROWE JEZIORKA.

Żona stwierdziła, ze tym razem to było zbyt dużo…choć to tylko 8 km…choć to tylko małe górki…ale była przewrotka i zbyt duże tempo. Ale od początku.

Tym razem wybraliśmy się w nasze górki z kolegami Jasia i ich wspaniałą mamą.

…po pierwsze oddaję czas mojej rodzinie. Po drugie fascynuje mnie jak możemy razem chodzić po górkach. Jest to dla mnie najlepszy odpoczynek.

Rozpoczęliśmy przygotowania do naszych letnio/jesiennych wypraw w góry. Na pierwszy trening wybraliśmy trasę przez lasy Wzgórz Strzelińskich, jak pokazuje to fajna strona www.mapa-turystyczna.pl zrobiliśmy trochę ponad 10 km fajnego spaceru.

Tym razem “zaatakowaliśmy” Teplickie Skały. Obejście trasy było super przeżyciem, szczególnie w ten upał. Jasiek znów “gwizdał” na wszelkie ograniczenia i wszelkie stygmaty, że się nie da…to raczej rodzice twierdzą że się nie da

Janem się obudził i zakomenderował: “Jaro jedziemy w góry”. Diabełek nie wziął pod uwagę, że była to 5.20…ale postanowiliśmy prawie w południe, że jedziemy w góry.

Wchodzimy na skały próbując skopiować Hanię, która śmiga po ściance jak kozica. Robi na mnie to wrażenie. Na Jaśku też.

Najlepiej ocenia się rozwój dziecka, gdy obserwuje się jego aktywność i kondycję tam gdzie jest fajnie i interesująco dla niego. U nas mamy już wiosnę, więc poszliśmy w góry i oto efekty.

Gdy Jasia jeszcze nie było w każdy 1 stycznia jeździłem z moimi chłopakami na Radunię jeździć na sankach. To była frajda NOWEGO LEPSZEGO ROKU. Głęboki las, stok o dużym nachyleniu…pustka, śnieg i my.

Ten weekend był kwintesencją gór …jesiennych. Złoto buków było tak malownicze, że nie znajduję słów by go opisać.

Pytacie się czy Jasiek daje radę, jakie to są góry i czy chętnie uczestniczy w wałęsaniu się. Cóż dzisiaj pod tym kątem przedstawię oby nie ostatnią tegoroczną wędrówkę.

Chodzenie po górach, wspinaczka po skałkach według mnie to najlepsze co może się zdarzyć dla naszych dzieciaków. Rozwój motoryczny buduje sprawność ogólną, a korzystanie z doświadczeń jest najtrudniejszym (ponoć) elementem u naszych dzieci, a tutaj należy korzystać z tego.