2009.12.03 – “Polskiego Forrest Gumpa boi się 70% osób”, czyli Światowy Dzień Osób Niepełnosprawnych w Polsce
grudzień 3, 2009 by Jarek
Kategoria: Wydarzenia
Patrząc dzisiaj na ten artykuł na Onecie, zrozumiałem, już po raz kolejny, że normalność życia naszych dzieci będzie zawsze bardzo odległa, jeżeli nie będziemy o tym mówić. Światowy Dzień Osób Niepełnosprawnych jest świetną okazją do tego aby właśnie to robić. Jednak jak zwykle w Polsce rozczarowuję się. Rodzice nie chcą i nie umieją wykorzystywać takich okazji. A przecież w tym celu ONZ ustanowił ten dzień, dniem specjalnym w skali ŚWIATA, by mówić o potrzebach osób dotkniętych jakąkolwiek dysfunkcją, by tłumaczyć ŚWIATU, jak niewiele potrzeba tolerancji i wsparcia, aby ludzie żyjący obok nas, mogli żyć z nami.
OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNE-deklaracja ONZ
Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych
(3 grudnia)
W 1992 roku, na zakończenie Dekady Osób Niepełnosprawnych (1983-1992), Zgromadzenie Ogólne ogłosiło dzień 3 grudnia Międzynarodowym Dniem Osób Niepełnosprawnych (rezolucja 47/3). Dekada była okresem podnoszenia świadomości o problemach ludzi niepełnosprawnych oraz uruchamiania mechanizmów służących poprawie sytuacji tych osób i zapewnieniu im równych szans. Następnie, Zgromadzenie zaapelowało do państw członkowskich, aby zwróciły szczególną uwagę na obchody Dnia w celu pogłębienia integracji niepełnosprawnych ze społeczeństwem (rezolucja 47/88).
Popatrzcie rodzice o tym się mówi w Gazecie Wyborczej, Telewizji, w mojej Trójce, w WP i Onecie, wszędzie!
polskalokalna.pl
http://www.wiadomosci24.pl/artykul/miedzynarodowy_dzien_osob_niepelnosprawnych_82979.html
Wiele z tych artykułów odnosi się także do AUTYZMU, gdyż mamy obecnie Światowy Tydzień Autyzmu i Ogólnopolska Federacja na rzecz Autyzmu stara się to wykorzystać.
Pozostaje tylko zadać nam pytanie: GDZIE W TYM WSZYSTKIM JEST ZESPÓŁ DOWNA? Jeżeli sami rodzice traktują ZD jak coś co jest i mija, jak ma go traktować POLSKA?
Jarek, z drugiej strony uważam, że nie ma sensu na siłę społeczeństwo przekownywać, że ich przekonania i wyobrażenia o osobach niepełnosprawnych są nieprawdziwe. Mam wrażenie, że tutaj każdy ma własną wrażliwość a niestety wydaje mi się, że generalizując to ludzie są zabiegani i przytłoczeni codziennością. Ja osobiście wolę swoje siły skoncentrować na rozwoju swojego dziecka tak abym nie musiał w przyszłości nikogo zapewniać o tym co na wstępie, a moja postawa i poziom umiejętności Mateusza będą same się broniły. Wierzę w to. Co więcej uważam że tylko w ten sposób można zmienić myślenie ludzi.
Dużo jest racji w tym co napisałeś, ale popatrz na to: w tym zaganianiu ludzie jeżeli nie zderzają się z informacją, to jej nie widzą. Stąd konieczny jest PR-informacja, aby gdzieś tam, ktoś przez przypadek zauważył i zastanowił się nad informacją. Pódziesz do przedszkola, pójdziesz do szkoły wtedy zobaczysz, że największym WROGIEM Twojego syna są rodzice dzieci zdrowych-wtedy będziesz zastanawiał jak to zmienić, a będzie to o te 3,5,10 lat za późno.