2013.09.02 – początek roku szkolnego i koniec wakacji

Ten rok dla mnie będzie szczególny. Jaś zaczyna proces nowej edukacji, by za rok być już w pierwszej klasie. Kamil będzie kończyć swoją edukację, by stanąć po niej twarzą w twarz z pustką pt.: jestem dorosły. Wzywanie przed nimi i przed nami rodzicami, ale zanim do tego dojdzie podzielę się moimi spostrzeżeniami z naszych wakacji.

1.Wciąż pamiętam i powtarzam hasło Amerykanów: WYSOKIE OCZEKIWANIA, WSPANIAŁE OSIĄGNIĘCIA. Po tych wakacjach wciąż mam takie wrażenie, że za mało wymagam od moich dzieci, bo wciąż za mało w nie wierzę, a one potrafiły mnie zaskakiwać.

2.Ciągle narzekam na problemy jakie pojawiają się w naszym życiu. Ostatnio “dojrzałem” patrząc na mojego autystę, jak dużo radości ma z tego, że żyje i może być z nami wszędzie, jak go to rozwija i bawi, pomimo jego ograniczeń. Moje problemy to nic, je się zawsze da rozwiązać. Lepiej lub gorzej, ale się da.

3.Przestałem myśleć o IQ moich dzieci. Będąc w Chorwacji, Niemcy, którzy ze swoimi dziećmi z ZD też tam byli, zadawali mi jedynie takie pytanie: jak to się stało że Jasiek jest taki aktywny i samodzielny. Zrozumiałem, że dyskusja o IQ to jakaś bzdura. Ważna jest samodzielność i chęć do funkcjonowania i radzenie sobie z tym.

4.Odwaga. Kluczowy temat. Czy moje dzieci nie mają za dużo odwagi, czy też ja za bardzo o nie się troszczę. To trzeba rozwiązać.

5.Najlepszy projekt jaki by się spodobał moim chłopakom: wyjazdy ze szkoły za granicę. Dlaczego? Nikt za granicą nie zwraca uwagi na ich ograniczenia komunikacyjne i dobry dan dobry dan jest dla Słoweńców ok, pomimo niewyraźnej wymowy i wielokrotnego powtórzenia.

Zaczynamy nowy rok szkolny, który dla wielu nie będzie łatwy, ale ja Wam życzę spokoju bo on nam pozwoli na rozwiązywanie problemów.