Co myślą dorośli z zespołem Downa o byciu starszym

„Błędne przekonanie, że ludzie nie żyją długo i pełnią życia, wynika częściowo z braku reprezentacji osób z zespołem Downa powyżej 40 roku życia”. To są słowa fotografki Hilary Gauld. Zrobiły na mnie duże wrażenia, tak jej zdjęcia.

Jej strona to ONE FOR THE WALL.

http://oneforthewall.ca/personal-projects/believe-with-me/

 

https://people.com/human-interest/photo-series-explores-what-people-with-down-syndrome-think-of-growing-older/

Hilary od ponad 10 lat współpracuje z Canadian Down Syndrome Society .Dzisiaj mówi co myślą o starzeniu osoby z zespołem Downa mający więcej niż 45 lat.

Okazuje się, że większość z nich żyje ze swoimi mamami i siostrami. Pełni energii, uważający, że 46 lat to wciąż młodość! Wspierają swoich rodziców, często tych już 90-letnich. Ich życie to wciąż: medale z Olimpiad Specjalnych, podróże, praca. Mówi:„Mam nadzieję, że ludzie będą mogli poczuć przeżycia tych ludzi i świętować, jak daleko zaszła ta społeczność”…a mieli żyć tylko tak trochę.

Ja oglądam te zdjęcia i wiem, że są jak rewolucja, która łamie wszystko. Przecież ich miało nie być, a potem mieli żyć schowani z dala od wszystkich. Tutaj okazuje się, że żyją z pasją, z potrzebami i siłami by zdobywać więcej.

Świetne!