Czy choroby autoimmunologiczne wpływają na płodność?

Tak wpływają i to w sposób istotny. Zmiana reakcji immunologicznej zaburza ją i hamuje. Najlepiej to widać przy chorobach tarczycy. Tutaj większość ludzi bada tarczycę i widzi korelację jednoznacznie.

https://www.nature.com/articles/nrendo.2013.212

Tarczyca jako regulator ekspresji wielu genów ma przy tym wpływ na ten aspekt różnych metabolizmów. Płodność zatem będąc pod wpływem chorób autoimmunologicznych wpływa na menstruację, owulację a u mężczyzn na jakość spermy i jej małą aktywność.

To są stany które się leczy w takiej kolejności: leczymy przyczynę (chorobę autoimmunologiczną) a następnie przywracamy/regulujemy jej efekty na czynniki prokreacyjne.

Należy także brać pod uwagę bardzo specyficzne zdarzenia, jak leczenie lekami. Np. w reumatoidalnym zapaleniu stawów użycie leków typu NSAIDs powoduje rozregulowanie/zablokowanie płodności kobiety. Za każdym razem właśnie z tego tytułu warto najpierw oczyścić się z tego typu pozostałości i dopiero wtedy próbować zajść w ciążę. W chorobach autoimmunologicznych układu trawiennego kluczowe jest ustabilizowanie mikrobioty na tym etapie. W cukrzycy typu 2 bardzo istotnym czynnikiem jest dieta i waga, która odpowiednio wyreguluje ten mechanizm. W każdym przypadku jest zawsze jakiś punkt, który ponad stadardowo a typowo dla tego problemu trzeba zaopiekować.

Przy długiej chorobie autoimmunologicznej zarówno u mężczyzn i kobiet, konieczne jest dążenie do maksymalnie efektywnego SAM/SAH ale też w wielu wypadkach do działań wspierających zapłodnienie chociażby in vitro. Zaburzenia metylacyjne mogą być na tyle istotne w szczególności po dłuższym przebiegu choroby, że takie wsparcie może być nawet koniecznością.