Czy to jest już ten moment?

Dzieci w klasie Jaśka idą do przodu z materiałem, rozwojem, co raz szybciej. Jasiek chce zwrócić na siebie uwagę i im dokucza. Czy to już ten moment, gdy jest świadomy swojej słabości, inności? Czy to dlatego koniecznie chce zwrócić uwagę ich na siebie?

Zawsze zwracałem uwagę jak rodzice i kiedy mówili, że ich dziecko z zespołem Downa “różni się” od innych dzieci. Kiedy dziecko samo widziało różnicę między nim samym a rówieśnikami. Byłem zaskakiwany przez rodziców amerykańskich, gdy oni pisali do mnie, że to następuje to około 7-8 roku życia. U nas tego nie było widać w żaden sposób.

Dziś słuchając wspaniałego Nauczyciela Jasia, wydaje mi się że to właśnie ten moment u Jaśka przyszedł…ale on jeszcze tego nie umie nazwać. Widzi, że jest dużo wolniejszy od rówieśników z lekcjami, w szczególności w matematyce i polskim, ale na angielskim i niemieckim nie jest jeszcze tak źle. Fizycznie poprawia swoje możliwości, ale szybciej się męczy. Koledzy fizycznie są coraz bardziej poza jego możliwościami. Janek walczy o nich starając się za wszelką cenę zwrócić ich uwagę na siebie…

Rzeczywistość lubi pragmatyzm. Nie da się cofnąć ani zmienić czasu i losu. Z tej perspektywy musimy wyciągnąć z życia Jasia to co jest najlepsze i najsilniejsze. Jego zdolności językowe, pragmatyczne uczenie matematyki na kalkulatorze i być może zrezygnowanie z pisania ręcznego na korzyść pracy z komputerem. Tutaj jest w stanie radzić sobie zdecydowanie lepiej. Góry, cóż w tym roku spróbujemy zdobyć odznakę GOT (Górska Odznaka Turystyczna) i Korony Sudetów. Jasiek w tym jest dobry, jest samodzielny, jest pragmatyczny w swoim postepowaniu i na to postawimy wszystko. Chciałbym wyzwolić w nim siłę samodzielności i niezależności poprzez omijanie problemów, kreowanie prostych rozwiązań rodem z XXI wieku. Ciekaw jestem czy się to uda.