Czy to jest racjonalne? Czy może jest to wzór utrwalony w minionych latach?

Patrzę na lekcję jaka płynie z działań Szerpów Nadziei. Ich projekty pokazywania świata inaczej są niezwykłe. Rodzic by się nie odważył, a oni tak. Myślę nad tym, czy my nie jesteśmy za bardzo związani z tym, co ustanawiają standardy lat minionych? Czy musieli się pojawić Szerpowie, by złamać tą perspektywę widzenia?

Usłyszałem: “Rodzic im jest starszy tym bardziej nie chce zmieniać rzeczywistości.” Jednak co to za rzeczywistość. Życie idzie naprzód, medycyna się zmienia, nasze życie się zmienia…a czy my mamy iść do tyłu pod prąd z naszymi dziećmi, my Rodzice.

Jestem już Starym Rodzicem i jakoś nie chce mi się wierzyć w to, że Rodzic nie chce zmieniać rzeczywistości. Nie chce mi się wierzyć w to, że nie ma na to sił. Jednak wierzę w to, że jest tak zniechęcony odrzucaniem wszystkiego tego co wymyślił, przez otoczenie, że po prostu mu się nie chce.

Wtedy potrzeba Szerpów, Ludzi Dobrych, dedykowanych temu co lubią robić i umieją to robić. Nagle widzimy inną perspektywę możliwości naszych dzieci, inny obraz ich emocji i komunikacji. Warto wtedy zastanowić się, czy coś jednak nie powinniśmy zrobić jeszcze. I mam w oczach to zdjęcie Janka z okazji Światowego Dnia Zespołu Downa z Ciemniaka. Chyba nic dodać, nic ująć.