Dlaczego dzieci z zespołem Downa są otyłe?
grudzień 28, 2012 by Jarek
Kategoria: Układ trawienny
Po pierwsze jedzą za dużo w stosunku do swoich potrzeb. Po drugie te potrzeby mają mocno zmodyfikowane w stosunku do dzieci bez trisomii. Po czwarte mają zaburzenia metaboliczne w szczególności dotyczy to leptyny, specyficznego białka.
Ale po kolei:
1.Dzieci z ZD nie mają właściwych możliwości do rozwoju ruchowego jak rówieśnicy. Powoduje to, że ilość kalorii, która im jest dostarczana po prostu nie jest wykorzystana podczas zabaw, treningów czy nawet zajęć WF. Niech potwierdzeniem dla tego będą badania holenderskie, które wskazują że ponad 25% dzieci z ZD w wieku powyżej 4 lat jest za gruba a indeks BMI wskazuje na nadmierną otyłość i jest to związane z akceptacją stylu życia przez ich rodziców.
Wniosek: więcej warzyw i owoców mniej mięsa, makaronów, kopytek i pierogów.
http://www.reuters.com/article/2012/11/14/us-kids-down-syndrome-idUSBRE8AD1MB20121114
2.Tak jak to pisałem wielokrotnie istnieje zaburzenie wchłaniania pewnych mikro i makroelementów. Widać to po badaniach, gdzie gospodarka tłuszczowa, witaminowa, żelazowa jest istotnie zaburzona. Należy pamiętać, że tzw. 2 000 kcal dieta dla osoby dorosłej w przypadku osoby z ZD powinna oscylować na poziomie 1 500-1 600 kcal.
Wniosek: więcej warzyw i owoców, mniej mięsa, makaronów, słodyczy i cukru.
http://www.degruyter.com/view/j/ijamh.2000.12.1/ijamh.2000.12.1.69/ijamh.2000.12.1.69.xml
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/2145878/
3.Co to jest LEPTYNA? Za wikipedią podaję definicję:
Leptyna – białko zbudowane z 146 aminokwasów[1] o masie cząsteczkowej 16 kDa, wydzielane głównie przez komórki tłuszczowe (adipocyty) odgrywające rolę w regulacji pobierania pokarmu i gospodarki energetycznej organizmu.
Leptyna to hormon wytwarzany głównie w białej tkance tłuszczowej (podskórnej)[2][3]. Działa poprzez receptory leptynowe znajdujące się głównie w podwzgórzu. Po związaniu leptyny z receptorami w podwzgórzu, neurony przestają wytwarzać neurotransmiter – neuropeptyd Y, który jest stymulatorem apetytu. W ten sposób hormon ten zmniejsza apetyt oraz pobudza układ sympatyczny. Zaburzenia wytwarzania tego hormonu bądź niewrażliwość receptorów dla tego hormonu prowadzi często do nadwagi i otyłości. Leptyna informuje mózg o zasobach energetycznych organizmu i poziom jej we krwi jest proporcjonalny do masy tkanki tłuszczowej. Jest ona sygnałem, którego "zanik" pociąga za sobą nastawienie organizmu na przetrwanie głodu. Dlatego wtedy organizm rezygnuje z procesów energochłonnych jakimi są reprodukcja, termogeneza, wzrost organizmu itd.
Leptyna jest produktem genu Obese od angielskiego słowa obesity – otyłość (leżącego na chromosomie 7)[4], należy do rodziny helikalnych cytokin klasy I. Wpływa na poziom LH, FSH, PRL, GH. Reguluje proces steroidogenezy w gonadach. Jej poziom jest wyższy u samic niż u samców. W fazie pęcherzykowej jej stężenie we krwi proporcjonalny do stężenia estradiolu.
Od blisko 1996 roku wiadomo jest że w ZD, jak i zespole Prader-Willi nadmierna ilość i błąd funkcjonowania leptyny prowadzi do otyłości. W połączeniu jeszcze z nadmierną ilością hormonów wspierających ten proces prowadzi to do przyspieszonego tycia.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/10368796/
http://www.sciencedaily.com/releases/2007/10/071026124010.htm
Wniosek: trzeba mniej jesć a lepiej.