Efekt odchudzania w ZD
wrzesień 6, 2024 by Jarek
Kategoria: Metabolizm
Dawno nie czytałem tak ciekawego, życiowego artykułu. Dotyczy on odchudzania osób z ZD i jakie efekty są uzyskiwane. Wiemy o tym, że błędny metabolizm prowadzi do ciągłego niestabilnego zapotrzebowania na składniki odżywcze. Dodatkowo dysfunkcyjna leptyna i grelina napędza “efekt nienasycenia”, stąd osoby z ZD populacyjnie są otyłe, można by to nazwać.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC11255480/
Mamy zatem raport, który próbuje z tym tematem się zmierzyć na podstawie przypadku. Ja to odbieram jako świetny przykład jak osobę z ZD należy “prowadzić” i jak ją wspierać w zakresie dietetycznym, aktywności fizycznej.
Popatrzmy na historię widzianą oczami lekarzy i naukowców:
1.”Otyłość powoduje zmniejszenie wydzielania GH i IGF-1 i jest bardziej nasilona u pacjentów z ZD niż w populacji ogólnej” i to u nas w Polsce potwierdza się w tych badaniach nielicznych, które wykonaliście i przekazaliście informację o nich do mnie.
2.Do szpitala został przyjęty 27 latek z ZD, który tytułem otyłości cierpiał na niedotlenienie, czyli hipoksję tak niedawno przeze mnie opisywaną. Był to jedyny czytelny objaw jego stanu zdrowia, tak można by to stwierdzić, obok wyników hormonów.
3.”Pacjent na przyjęciu wykazywał podwyższone stężenie hormonu tyreotropowego i prolaktyny, chociaż obserwowano eutyreozę, a stężenie GH i IGF-1 było niskie. W badaniach endokrynologicznych stymulacji stwierdzono hipogonadyzm hipogonadotropowy i podwzgórzowy niedobór GH.” Wskazano zatem tutaj, że błąd hormonalny jaki pojawia się tutaj, dotyczy wielu aspektów funkcjonowania pacjenta, łącznie z jego płodnością.
4.”Redukcja masy ciała o 35,3% spowodowała poprawę stężeń IGF-1, hormonu tyreotropowego i prolaktyny do wartości referencyjnych, natomiast stężenia LH i FSH pozostały niskie, pomimo niewielkiego wzrostu. Poziom leptyny, która hamuje oś podwzgórze – gonadotrop – gonady i zwiększa ekspresję hormonu uwalniającego tyreotropinę, zmniejsza się wraz z utratą masy ciała. Ponadto grelina, której poziom wzrasta wraz z utratą masy ciała, stymuluje wydzielanie GH. Zatem leptyna i grelina mogły przyczynić się do obserwowanych zmian w profilu hormonów przysadki mózgowej po utracie wagi.”
Co powinniśmy wiedzieć więcej? Jak to sobie przetłumaczyć?
Opisany przypadek pokazuje, że w raz ze wzrostem wagi, która drastycznie podniosła się w okolicach 20 lat, pojawiły się u pacjenta różne problemy zdrowotne. “Na kilka lat przed przyjęciem zdiagnozowano u niego bezdech senny i utrzymywano dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych, które po roku przerwano. Choroby współistniejące obejmowały ubytek przegrody międzykomorowej, cukrzycę typu 2, hiperurykemię i astmę oskrzelową. Jego leki obejmowały metforminę, dapagliflozynę, dulaglutyd, febuksostat i inhalator suchego proszku (flutikazon, wilanterol, umeklidynium). Na miesiąc przed przyjęciem szybko przybrał na wadze 20 kg, co spowodowało problemy z oddychaniem.”
Jak czytam ten opis to mnie aż przeraża, jak drastycznie pogarszał się jego stan i jak leczenie de facto też do tego się przyczyniało. Popatrzcie na jedno, w ciągu miesiąca potrafił przybrać na wadze aż 20 kg. Co mnie zaskoczyło, to że ciśnienie było w normie, a tylko dzięki pogłębionym badaniom lekarze zauważyli hipoksję.
To uruchomiło kolejny etap badań na poziomie endokrynologicznym. Specjalnie pokazuję jakie badania były robione, gdyż zakładam że wielu z nas może mieć podobne problemy, a te mechanizmy diagnostyczne są dostępne w Polsce do zrobienia.
Co z nich wynikało? Pomimo dobrych wyników tarczycy, poziom wyników leptyny był bardzo negatywny. Co jest jeszcze bardziej istotne to stwierdzenie o utrzymującym się hipogonadyzmie hipogonadotropowym, czyli zaburzeniem hormonalnym polegającym na nieprawidłowym funkcjonowaniu osi hormonalnej podwzgórze–przysadka–gonady.
Jakie zastosowano leczenie…dieta jako czynnik numer 1, aktywność fizyczna numer 2…
“Po hospitalizacji dzienne spożycie energii pacjenta ograniczono do 800 kcal (16,6 kcal/kg idealnej masy ciała) w celu zmniejszenia masy ciała. Dodatkowo codziennie wykonywał ćwiczenia fizyczne, takie jak spacery i jazda na rowerze, trwające łącznie około 1 godziny. Dostosowano dawki leków przeciwcukrzycowych…”
Tutaj tylko wspomnę, że efektem tego była tez niepłodność osoby z ZD.
Podsumowując:
1.Nie możemy doprowadzać osoby z ZD do nadwagi i otyłości. Jeżeli to następuje to w pierwszej kolejności musimy regulować dietę i zwiększać poziom aktywności fizycznej.
2.Podstawowe badania są skierowane przede wszystkim na leptynę i tarczycę (hormony).
3.Od razu szukamy korekty do istniejących/współistniejących problemów zdrowotnych jak cukrzyca czy hipoksja.
4.W opisywanym tutaj przypadku adjustacja diety, zwiększenie ruchu stały się czynnikiem pierwotnym do redukcji masy, a co za tym idzie do poprawy stanu zdrowia pacjenta!
Wydaje się, że to takie proste, nieprawdaż?