IPET czyli jak można rozmawiać konstruktywnie

Nie było to spotkanie o tym jak Jasiek źle funkcjonuje i jakie stwarza problemy dla nauczycieli. Nie było to spotkanie o tym jaki Jasiek jest fajny z perspektywy mojej. To już olbrzymi sukces . Przyznam się, że prawdopodobnie to było moje pierwsze spotkanie w historii, gdzie zastanawialiśmy się jak technicznie udoskonalić przekaz informacji, który powinien trafić do Jaśka.

Praktycznie powinien nazwać to spotkanie w taki sposób: pozytywnie nastawieni nauczyciele poszukiwali informacji zwrotnej od rodzica na temat stosowanych technik angażowania ucznia do zajęć. Jak go motywować i przekonać do pewnych reguł. Niesamowite.

Temat 1.

Jak prezentować dane obrazkowe Jaśkowi, by były dla niego czytelne?

Ja wyszedłem od następujących założeń:

-Jasiek ma astygmatyzm, który okresowo jest dynamiczny, co jest typowe dla dzieci z zespołem Downa, w efekcie nie widzi skrajnych w kierunkach fragmentów obrazu. Oznacza to, że obrazek musi być pokazany w miarę prostopadle w stosunku do niego

-pomoce prezentowane w postaci obrazków nie mają ograniczeń, choć powinny być jak najczęściej wieloprzestrzenne. Wynika to z faktu zaburzania widzenia przestrzennego. Jeżeli jest możliwość pokazania czegoś w układzie przestrzennym to będzie dla niego dobra dodatkowa stymulacja np. zielnik jaki był zawierał całe kasztany tak, że je mógł dotknąć czy też żołędzie na gałązkach

-dobrze jeżeli są to zajęcia w parach z innym kolegą, gdyż łatwiej się Jaśkowi spytać kolegi o pomoc niż Panią z różnych przyczyn

Temat 2.

Jasiek szybko się męczy i dekoncentruje. Co powinniśmy zrobić w takiej sytuacji?

Sugestie wspólne oparły się na dwóch założeniach:

-deficyty energetyczne dziecka z ZD wynikają z patologii procesów energetycznych mitochondriów

-“zmęczenie się” lekcją Jaśka często jest aspektem jego potrzeb emocjonalnych

Jakie rozwiązania należy wprowadzić:

-z pewnością wprowadzać u Jaśka częstsze interwały

-jeżeli nie jest w stanie uczestniczyć w zajęciach z ławki, to można zaakceptować jego uczestnictwo z dywanu, bo czuje się tam lepiej, ale stopniowo się z tego wycofywać

Temat 3.

Jak motywować Jaska?

Bardzo mi się spodobał pomysł słoika z piłkami. Jasiek za wcześniej ustalone zadania będzie otrzymywać oceną częściową w postaci wrzuconej piłki do słoika. Osiągnięcie określonej liczby piłek (liczba jako cel będzie przyklejona do słoika)  spowoduje, że Jasiek będzie miał szansę na nagrodę “zwykłą” a przekroczenie nagrodą “specjalną”. Po naszej stronie, rodziców leży temat przygotowania wystopniowanych nagród. Pomysł jest o tyle fajny, że łączy pozytywne wzmacnianie z kształtowaniem zmysłu numeryczności, co u dzieci z ZD jest ograniczone i jest główną barierą w zastosowaniu matematyki.

Temat 4.

Tutoring uczniowski

Podczas wcześniejszego spotkania jeden z nauczycieli, mający doświadczenie w pracy w Holandii, poparł moje ideały edukacyjne, historią o udziale uczniów w klasie, ich roli tutorów i liderów. Powiem szczerze ten temat tak nam przypadł do gustu, że bardzo długo o tym dyskutowaliśmy o jego pozytywnych efektach. Byliśmy chyba zgodni, że jest to mechanizm otwierający dla Jaśka inne perspektywy, gdyż łączy funkcje społeczne z edukacją. Ja zaś sobie pomyślałem, żeby Gerta de Graafa z Holandii przepytać na tą okoliczność.

WNIOSKI:

1.Chcę podziękować nauczycielom i szkole za bardzo profesjonalne podejście do przypadku mojego syna, bez szczególnych emocji, za to z wizją i chęcią poznania dodatkowej wiedzy od rodziców.

2.Każde dziecko jest inne i nawet doświadczony nauczyciel powinien uzyskać od rodzica komplet informacji charakteryzujących jego dziecko, tak aby było łatwiej dobierać metody edukacyjne.

3.Edukacja jako system w Polsce jest wciąż zbyt strukturalna. Dopuszczenie/nauczenie się coachingu lub tutoringu mołoby pomóc rozwiązywać problemy w inny niż dotychczas sposób.

4.Dzieci z ZD uczą się tak samo jak dzieci zdrowe…ale wolniej. I trzeba im dać więcej czasu.