Jaka powinna być edukacja dzieci z ZD w Polsce?

Janek skorzystał z poświęcenia Stowarzyszenia RAZEM, naszej-rodziców i dostał szansę na wyrastanie w systemie unikatowym, przyjaznym dla niego. Ma dziś 12 lat i pada pytanie: jaki system edukacji powinien być w Polsce?

Doświadczenie tych lat pokazuje na następujące kwestie:

1.Rehabilitacja z dorosłymi jest początkiem końca zdolności społecznych dziecka z ZD, a to jest przeszkodą w edukacji. Jeżeli dałoby się to zmienić na prowadzenie grupowych zajęć rehabilitacyjnych z udziałem kilku dzieci, rodziców, rodzeństwa nawet, byłoby to ciekawe wsparcie.

2.Program rozwoju dziecka od początku MUSI uwzględniać zajęcia grupowe z innymi dziećmi, nawet od 4 miesiąca. To wtedy zaczyna się edukacja społeczna i zdobywanie umiejętności społecznych. I tak po wczesnej interwencji, powinno być wspomaganie przedprrzedszkolne, potem przedszkole, szkoła,  szkoła zawodu i bycia częścią społeczeństwa.

3.Edukacja to proces ciągły od urodzenia do …Musi uwzględniać wszystkie etapy rozwojowe, koncentrować dzieci i wymusić, nauczyć rodziców współpracy.

4.Młodsze rodzeństwo jest mechanizmem, nie lubię o tym tak mówić przepraszam, najlepszego wsparcia rozwojowego dla dziecka z ZD.

5.Edukacja w ramach wyspecjalizowanej grupy w przedszkolu i szkole jest krytyczna. Dzieci z ZD świetnie sobie radzą wspólnie…ale bez dzieci autystycznych. Są dla nich najlepszym wsparciem…ale biorą w ciemno wszystko co jest autystyczne do swoich nawyków.

6.Bycie wspólnotą wzmacnia dzieci z ZD i ich zdolność do uczenia się poprzez kopiowanie. Im więcej zajęć będą mieli wspólnych ze sobą, wspólnych z innymi dziećmi tym lepiej. Im więcej “zamknięcia” tym gorzej.

7.W pewnym momencie potrzebują zdecydowanie siebie nawzajem. Gdy nadchodzi ten moment, powinny być już od pewnego czasu razem, będą się znali, będą wiedzieli z kim tworzą siłę.