Kandydoza- ukryty problem

Wstęp
Dla wielu, którzy będą czytać poniższy tekst opracowany przez Maję, kandydoza nie kojarzy się z niczym do czasu powstania realnego problemu. Dla wielu będzie kolejną grzybicą, o której powinniśmy zapomnieć po podaniu antybiotyków.
Dla mnie i dla niektórych rodziców, którzy z tą chorobą się już spotkali, jest to problem, który zaczyna się od podania antybiotyków! Dla dużej grupy lekarzy nie mających styczności z tym grzybem, jest to najlepszy sposób wspomagania organizmu, a dla mnie stanowi on początek wielu chorób z perforacją jelita włącznie. Stąd z góry chciałbym wskazać na fakt przyjęcia właściwej procedury w postępowaniu rodziców w przypadkach zaburzeń trawienia.
Po pierwsze musicie wiedzieć, co Waszemu dziecku dolega przez pryzmat badań i testów wykluczających grzyby.
Po drugie jeżeli jednak one się pojawią konieczna jest dieta, jako środek oddziaływujący-neutralizujący na podłoże, na którym grzyby się rozwijają.
Po trzecie matka, także sprawdza swój organizm, czy nie jest nosicielem przetrwalników.
Po czwarte dobra warzywna dieta nie przeszkodzi dobrze funkcjonować całej rodzinie.
Po piąte autoszczepionka:http://www.instytut-mikroekologii.pl/
Po szóste dodatkowo probiotyki i prebiotyki i walczymy tylko w ten sposób!!!! Zapomnijmy o antybiotykach!!!
Po siódme kanndydoza jest chorbą wymagającą cierpliwości, sama nie znika w ciągu miesiąca lub dwóch, wymaga wielu miesięcy, jak nie roku.
a teraz artykuł Mai:

Kandydoza

Kandydoza – jest to grzybica spowodowana przez grzyby candida. Grzyby te najczęściej powodują infekcje skóry i błony śluzowej, mogą też objąć swoim oddziaływaniem cały organizm, wtedy mówimy o grzybicy ogólnoustrojowej. Zdarza się to jednak bardzo rzadko i jest spowodowane całkowitym spadkiem odporności.
Najczęściej atakującymi grzybami są Candida albicans (bielnik), w sumie jest ich ok. 200 rodzajów, a najpopularniejsze z nich to: C. tropicalis, C. parapsilosis, C. glabrata, C. krusei, C. stellatoidea, C. lusitaniae. Grzybica jest chorobą bardzo trudną w leczeniu, przebiegającą z licznymi nawrotami. Przyczyna niepowodzeń w leczeniu grzybic tkwi w tym, że drożdżaki osiągnęły znacznie wyższy szczebel rozwoju niż bakterie, w związku z czym lepiej i szybciej potrafią przystosować się do zmiennych warunków środowiska. Są zatem trudniejsze do zniszczenia i szybko nabywają oporność na kolejno stosowane antybiotyki, dlatego też stosowanie antybiotyków nawet tych przeciwgrzybiczych nie przynosi pożądanych efektów.
Czynnikami wywołującymi nadmierną ilość grzybów Candida w organizmie są: spadek odporności organizmu, długotrwała antybiotykoterapia, chemioterapia, zabiegi operacyjne zwłaszcza utrzymywanie cewnika żyły głównej, żywienie pozajelitowe, cukrzyca, ciąża, zmiany hormonalne. Istotny wpływ na rozwój grzybicy ma też sposób odżywiania się. Nieprawidłowe żywienie albo niedożywienie może spowodować przemijające lub przewlekłe zaburzenia odporności organizmu. Chodzi tu o niedobór w organizmie wszystkich składników odżywczych lub pojedynczych składników spowodowanych ich niską podażą w pożywieniu – białek, węglowodanów, tłuszczów, błonnika roślinnego, witamin (zwłaszcza z grupy B) i związków mineralnych. Do tego mogą dołączyć, także zaburzenia ich wchłaniania w jelitach spowodowane różnymi czynnikami np.: niestrawnością, zaburzeniami w wydzielaniu soków trawiennych przez żołądek, trzustkę i wątrobę, itd. Ważną przyczyną rozwoju drożdżycy jest nadużywanie cukru i jego przetworów, a także wysokoprzetworzonych produktów skrobiowych. Produkty wysokoprzetworzone nie zawierają błonnika stanowiącego niezbędne podłoże do hodowli bakterii acidofilnych (probiotycznych) w jelicie grubym, a spadek liczby tych bakterii powoduje niedobór produkowanych przez nie witamin. Dodatkowo w procesie metabolizmu cukrów powstają toksyczne produkty przemiany materii, a ich wydalenie wymaga udziału dużej ilości witamin i minerałów. Ponieważ produkty wysokoprzetworzone nie zawierają dostatecznej ilości witamin, organizm jest zmuszony sięgnąć po nie do rezerw zmagazynowanych w wątrobie, a jeśli tych rezerw nie ma – zabiera witaminy i minerały z rezerw tkankowych.
W efekcie niedoboru witamin i minerałów w tkankach pojawiają się komórki nie w pełni ukształtowane, osłabione, bardziej podatne na enzymatyczny atak grzyba Candida, niż komórki zdrowe, zaś spadek odporności spowodowany niedoborem witamin eliminuje ostatni czynnik zapobiegający rozwojowi tego grzyba.
Objawy grzybicy nie trwają permanentnie, lecz pojawiają się okresowo jako wynik zaostrzenia choroby, na przykład w trakcie i po kuracji antybiotykowej, jako efekt diety bogatej w oczyszczone węglowodany oraz przy każdym osłabieniu systemu odpornościowego. Po ustąpieniu podstawowych objawów chorobowych, organizm zaczyna odrabiać straty i pewną część grzybów likwiduje, a część pozostaje jako ślad infekcji ogólnoustrojowej, z którą w danej chwili organizm nie był w stanie walczyć i wygrać tej walki. W ten sposób każde zaostrzenie objawów grzybicy wpływa – krok po kroku – na systematyczne przerastanie organizmu grzybnią grzyba Candida i do grzybicy ogólnoustrojowej.
Nadmierna ilość grzybów Candida w organizmie może przyczynić się do powstania różnych chorób, np. astmy, cukrzycy, choroby żołądka (refluks), jelit np. zespół nieszczelnego jelita, zespół jelita drażliwego, wrzodziejące zapalenie jelita grubego oraz wielu innych pozornie nie związanych z obecnością candid.
Grzybica przewodu pokarmowego (jelit)
Objawami tej grzybicy są:
zmieniająca się struktura kału, wodniste biegunki na przemian z zaparciami, wzdęcia, nadmierne tworzenie się gazów, burczenie, przelewanie, uczucie pełności, swędzenie okołoodbytniczne, wyprysk okołoodbytniczy, niedowaga lub nadwaga,
spękane usta i biały nalot na języku, nieprzyjemny zapach z ust, zapalenie czerwieni wargowej,suchość w ustach i gardle,
metaliczny smak w ustach, nietolerancje i alergie pokarmowe, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, nieokreślone bóle brzucha, trudności w trawieniu składników pokarmowych, zgaga, nadwrażliwość i nietolerancja: mleka, glutenu pszenicy i żyta.
Diagnostyka Candida spp.
Metody diagnostyczne dostępne w krajowych laboratoriach, to:

1. posiewy z kału, błon śluzowych, wydzielin
   Próbka pochodzącą z kału lub błon śluzowych posiana zostaje na specjalne podłoże mikrobiologiczne umożliwiające wzrost drożdży. Metoda ta jest rutynowo stosowana przez szereg laboratoriów, jednak hodowla prowadzona musi być przez odpowiednio długi okres (zwykle co najmniej 10 dni).
   Z uwagi na fakt, iż drożdże z rodzaju Candida są naturalnym drobnoustrojem występującym u większości ludzi (jelito grube, powłoki skórne i błony śluzowe) otrzymanie pozytywnego wyniku badania posiewowego przynosi niewielką wartość diagnostyczną.
   Wyjątkiem jest pozytywny wynik otrzymany z posiewu krwi. W tym przypadku, wynik pozytywny wskazuje na infekcje ogólnoustrojową (np. sepsa) i wymaga natychmiastowego leczenia.
   Badanie posiewowe obarczone jest sporym błędem czynników ludzkich i w dużej mierze zależy od doświadczenia personelu laboratoryjnego. Obdarzone jest również sporym ryzykiem otrzymania wyników fałszywie negatywnych (na pożywce nie wyrośnie żaden mikroorganizm), jak i fałszywie pozytywnych ( po posiewie kału na pożywce wyrośnie C.albicans, który nie koniecznie musi odpowiadać za chorobę).
2. Badanie mikroskopowe krwi
   Badanie bezpośrednie polegające na obserwowaniu pod mikroskopem kropli krwi pobranej od pacjenta. Umożliwia ono identyfikacje komórek grzyba. Ograniczeniem tej metody jest konieczność odpowiedniego namnożenia się drożdży we krwi. Metoda przeznaczona jest do identyfikacji zaawansowanych stadiów kandydozy, jednak stwierdzenie obecności komórek grzyba we krwi jest bezpośrednim dowodem potwierdzającym chorobę.
   Metoda wymaga sporego doświadczenia diagnosty laboratoryjnego. Często zdarzają się przypadki błędnych wyników fałszywie ujemnych z uwagi na podobieństwo komórek Candida do leukocytów (komórek krwi). Stąd kanydoza często identyfikowana jest również jak leukocytoza.
3. Testy ELISA
   Test immunoenzymatyczny wykrywający przeciwciała przeciwko określonym gatunkom grzyba. Jest to najczęściej stosowany test diagnostyczny, z uwagi na niską cenę i przesiewowy charakter.Test ELISA jest metodą pośrednią, wykrywającą jedynie odpowiedź immunologiczną naszego organizmu powstałą po kontakcie z antygenami grzyba. Otrzymanie wyniku pozytywnego po badaniach przeciwciał klasy IgG sugeruje, iż pacjent miał w przeszłości kontakt z danym mikroorganizmem, co oczywiście nie świadczy o trwającym zakażeniu. Przeciwciała klasy IgG na wysokim poziomie utrzymywać się mogą przez długi okres (miesięcy, a nawet lat) po ustąpieniu objawów choroby.Mała wartość diagnostyczna spowodowana jest równeiż przez niską czułość testów ELISA, jak i dużą liczbę wyników fałszywie negatywnych. Coraz częściej zastępowany jest przez czulsze i bezpośrednie metody identyfikacji komórek grzyba.
4. Test PCR
   Badanie genetyczne, pozwalające na identyfikacji materiału genetycznego (DNA) grzyba. Jest to metoda bezpośrednia identyfikująca bezpośrednią obecność drożdży w badanym materiale (krew, wymaz z błon śluzowych itp.). Metoda PCR pozwala na identyfikacje pojedynczych komórek drożdży w badanym materiale, a więc bardzo wczesną fazę zakażenia. Polega ona na powieleniu określonego fragmentu DNA grzyba do ilości wystarczającej do tego aby stał się on widoczny w świetle UV.
   Testy genetyczne typu PCR oferują obecnie najczulsze metody diagnostyczne.

Laboratorium, w którym można wykonać badania w kierunku candidy układu pokarmowego to:

1. Laboratorium analityczne mgr Jolanta Kopczyńska-Maślej,
   ul. Filipowicza 8,52-208 Wrocław,
   tel. 071 368 10 38 aqualab@pro.onet.pl
2. Instytut Mikroekologii
   ul. Sielska 10; 60-129 Poznań
   tel.: 061 862 63 15
   fax: 061 862 63 35
   http://www.instytut-mikroekologii.pl/

Leczenie grzybicy układu pokarmowego:
Zarodniki grzyba Candida (komórki drożdżaka) od chwili podjęcia próby leczenia, krążą we krwi przez okres 2 – 3 lat i w związku z tym mają potencjalną możliwość wywołania infekcji. Z tego powodu wzmacnianie systemu odpornościowego powinno być nadrzędnym celem leczenia i codziennej profilaktyki po jego zakończeniu. Pełny powrót do zdrowia trwa około 1 roku, a czas ten jest uwarunkowany długością trwania choroby oraz stopniem uszkodzenia narządów wewnętrznych jakie poczynił grzyb Candida.
Koniecznym warunkiem wyleczenia kandydozy jest stosowanie odpowiedniej diety, dotyczy to w szczególności grzybicy układu pokarmowego. Powinna to być dieta niskowęglowodanowa z całkowitą eliminacją cukru i wyrobów cukierniczych. Jedzenie słodyczy i węglowodanów w okresie leczenia prowadzi nawrotu choroby, do uaktywnienia rozwoju drożdżaka może przyczynić się również jedzenie zbyt dużej ilości węglowodanów nawet o niskim indeksie glikemicznym. Leczenie w takich wypadku należy rozpocząć od początku.
Dobre efekty w likwidacji organizmu grzyba uzyskuje się wprowadzając do diety czosnek, można go jeść na surowo, ale najlepiej czosnek uprawiany w Polsce.
Leczenie powinno polegać na:

1. Zmianie diety i nawyków żywieniowych.
2. Innym sposobie łączenia składników pokarmowych.
3. Eliminacji z diety cukru krystalicznego.
4. Zastosowaniu diety z ograniczeniem spożywania produktów wysokowęglowodanowych i wysokoprzetworzonych.
5. Wzmacnianiu systemu odporności organizmu poprzez podawanie preparatów o działaniu probiotycznym.
6. Wprowadzeniu do diety roślin bogatych w błonnik.
7. Zastosowaniu preparatów przeciwgrzybiczych i przeciwpasożytniczych: np.  czosnek.
8. Wprowadzeniu do diety niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT) pod postacią:
   • oliwy z oliwek z I tłoczenia na zimno,
   • tranu rybiego,
9. Zastosowaniu witamin jako preparatów multiwitaminowych, opartych na bazie surowców pochodzenia naturalnego.

Produkty niewskazane w czasie leczenia grzybicy: cukier i wyroby cukiernicze oraz słodziki, produkty wysokowęglowodanowe (np. z białej mąki – makarony, chleb biały, bułki), mleko i jego przetwory, owoce (z wyjątkiem grejpfrutów i cytryn), produkty fermentowane (sery pleśniowe, surowa kiszonea kapusta i ogórki, tofu), czarna kawa i czarna herbata, panierki, alkohol i ocet spirytusowy, proszki do pieczenia, przyprawy z gotowych mieszanek zawierających glutaminian sodu, guma do żucia, ketchup, pikle, musztardy, majonez, chrzan w occie, gotowe sosy, hamburgery, chleb graham z pszennej mąki, krakersy, masło orzechowe, margaryny i mixy,  wędliny zawierające konserwanty i MOM, tj. mieszanki zmielonych kości, chrząstek i skóry.
Produkty wskazane, to: warzywa, soki warzywne oraz białe mięso, brązowy ryż, soczewica, kasza jaglana, gryczana, woda mineralna niegazowana. W trakcie leczenia grzybicy jest też konieczne podawanie preparatów zawierających bakterie probiotyczne, jednak bez odpowiednich badań trudno jest powiedzieć dokładnie, które bakterie okażą się pomocne w zasiedleniu błony śluzowej jelita grubego i dlatego należy próbować różnych preparatów, np. przez miesiąc jeden preparat, potem następny. W aptekach można kupić następujące probiotyki: Bene Flora, Colon C, Lacidofil, Lakcid, Lactoflor, Fisio Flor, Pro Bacti4, Lacibios, LaciBios Femina, ProbioLac, Symbiotic, Trilac, Bion3, Bactum, AC Zymes, Nutriplant. Probiotyki są niezbędne do prawidłowej pracy układu pokarmowego, ich najważniejszym zadaniem jest obrona systemu odporności człowieka. Spełniają też inne funkcje, np. ułatwiają przyswajalność składników odżywczych, łagodzą skutki nietolerancji laktozy, redukują ryzyko pojawienia się alergii. Obok probiotyków należy też wzmacniać organizm prebiotykami (prebiotyki są to substancje żywieniowe dla mikroorganizmów probiotycznych), najbardziej popularnymi prebiotykami są warzywa: pomidory, cebula, czosnek, ziemniaki, banany, cykoria, pory, a także sok z owoców noni, naturalna witamina C, kwasy Omega3. Prebiotyki również odgrywają ważną rolę w organizmie: pomagają w namnażaniu bakterii probiotycznych, stymulują układ immunologiczny, wpływają na produkcję witamin z grupy B (bardzo potrzebnych do prawidłowego funkcjonowania flory bakteryjnej w jelicie grubym), utrzymują prawidłową kwasowość w jelicie, pomagają w przyswajaniu wapnia, żelaza i cynku, obniżają poziom złego cholesterolu, są antynowotworowe. Poniżej wymieniam również inne rodzaje grzybic, w przypadku stwierdzenia podanych poniżej objawów oraz dodatnich wyników badań należy skorzystać z pomocy lekarskiej odpowiedniego specjalisty.
Grzybica układu moczowo-płciowego
Objawy:
– nawracające niebakteryjne zapalenia pęcherza moczowego i dróg moczowych,
– częste oddawanie moczu,
– uczucie pieczenia i swędzenia w czasie oddawania moczu,
– zapalenie prostaty,
– niechęć do kontaktów seksualnych,
– impotencja,
– zanik popędu płciowego,
– zapalenie błony śluzowej macicy,
– niepłodność,
– częste poronienia,
– napięcie przedmiesiączkowe,
– kurcze i bóle w okresie miesiączkowania.
Grzybica skóry.
Objawy:

– sucha skóra i łuszcząca się,
– nadmierna nocna potliwość skóry,
– obrzęk skóry twarzy – najczęściej poranny,
– zimne ręce i stopy, obniżona temperatura ciała, poniżej 36,6°C,
– kruche i zabrązowione paznokcie,
– pokrzywka,
– egzema (wypryski skórne),
– pseudołuszczyca,
– nawracające grzybice skóry,
– utrata włosów,
– trądzik,
– tendencja do pękania naczyń i łatwego powstawania siniaków,
– nieprzyjemny zapach skóry stóp,
– mysi zapach skóry mimo częstego mycia.
Grzybica układu oddechowego
Objawy:

– problemy z zatokami szczękowymi i czołowymi,
– częste infekcje bakteryjne i wirusowe,
– zapalenia uszu,
– płytki oddech, uczucie braku powietrza,
– dychawica oskrzelowa (astma),
– sapanie przy oddychaniu,
– czucie zapchanego nosa i wyciekanie wydzieliny,
– świąd w nosie,
– ból gardła i nieustanne pochrząkiwanie,
– podrażnienie krtani,
– chrypa, pogorszenie głosu,
– przewlekły suchy kaszel z tendencją do zaostrzenia się,
– nieustanne odpluwanie lepkiej, szarej lub brązowej wydzieliny,
– sztywność i uczucie napięcia w klatce piersiowej.
Grzybica narządu rodnego kobiet:
Najczęściej występuje u kobiet ciężarnych – 50-90% przypadków. Stopień nasilenia objawów choroby jest różny w zależności od inwazji grzybów, są to objawy stanu zapalnego – ból, świąd i pieczenie w okolicy pochwy lub bardzo dyskretne np. lekki świąd zwłaszcza przed miesiączką. Grzybice pochwy są uciążliwe i trudno poddają się leczeniu. Mają tendencję do nawrotów i przechodzenia w stan przewlekły.
Grzybica narządu wzroku
Objawy:

– pieczenie i łzawienie spojówek,
– ciemnie plamki przed oczyma (mroczki),
– zaburzenia widzenia pod postacią rozmazywania się obrazu.
Grzybica ucha środkowego (perlak)
Jest schorzeniem rzadszym niż grzybica ucha zewnętrznego. Najczęściej jest powikłaniem przewlekłego bakteryjnego zapalenia ucha wewnętrznego lub rozwija się w ranie pooperacyjnej po 1-2 latach od wykonania zabiegu. Głównym objawem tej choroby jest upośledzenie słuchu o różnym nasileniu, połączone z szumem w uchu i obecnością wydzieliny. W badaniu przedmiotowym zwykle stwierdza się polip wyrastający z jamy bębenkowej oraz obfitą śluzowo-ropną wydzielinę.
Źródła:
1. „Nie daj się zjeść grzybom Candida” – dr Andrzej Janus
2. http://www.candida.info.pl/index.html
3. Wikipedia
opracowanie: M. Tomanik
PS.

Grzybicę układu pokarmowego leczy się we Wrocławiu w Poradni Chorób Zakaźnych dla Dzieci przy ul. Bujwida, nr tel. do rejestracji: 071/733 18 26, a dorosłych w przychodni zakaźnej dla dorosłych.

polecam także artykuł innej Mamy tutaj: http://www.zespoldowna.info/kandydozy-pasozyty-czyli-jak-mira-leczy-swoich-chlopakw/