List Koalicja na Rzecz Osób z Niepełnosprawnością

Poniżej macie list przygotowany przez Koalicję na Rzecz Osób z Niepełnosprawnością. Każdy kto może i chce proszony jest o przyłączenie się do tej akcji proszony jest  o zgłaszanie swojego poparcia tutaj:

Koalicja na Rzecz Osób z Niepełnosprawnością
ul. Konwiktorska 7
00-216 Warszawa
tel. 0048 22 831 22 71 wew. 211
www.koalicjaon.org.pl

e-mail: biuro@koalicjaon.org.pl

Warszawa, 19.05.2010 r.

Szanowna Pani Minister

Katarzyna Hall

Ministerstwo Edukacji Narodowej

Szanowna Pani Minister,

Otrzymaliśmy dwa pisma dotyczące ośmiu rozporządzeń zawierających propozycje rozwiązań w obszarze kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz zmiany zasad przeprowadzania egzaminów dla uczniów, którzy rozpoczęli naukę według nowej podstawy programowej w roku szkolnym 2009/2010. Przeanalizowaliśmy te rozporządzenia, skonsultowaliśmy je z Ośrodkami Szkolno-Wychowawczymi dla Dzieci Niewidomych i Słabowidzących i innymi ośrodkami specjalnymi, aby w miarę możliwości, w tak krótkim czasie przekazać jedno stanowisko. W załączeniu przekazujemy opinię dotyczącą projektu rozporządzenia z dnia 28 kwietnia w sprawie rodzaju i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach. Protest w sprawie tego rozporządzenia skierowało do nas kilkanaście placówek specjalnych. Wiemy, że niektóre ośrodki ciągle pracują nad uwagami pozwolimy sobie przekazywać kolejne w późniejszym terminie.

Przedstawiamy tekst protestu kilkunastu placówek do wyżej wymienionego rozporządzenia:

§ 23 mówi, że – specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze są prowadzone w szczególności dla dzieci i młodzieży:

1) niesłyszących i słabosłyszących;

2) niewidomych i słabowidzących;

3) z niepełnosprawnością ruchową;

4) z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera;

5) z niepełnosprawnościami sprzężonymi;

6) z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym;”

Wnosimy o dodanie punktu 7 w brzmieniu:

7) z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim.

Uzasadnienie:

W specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych istnieją szkoły podstawowe, gimnazja i zasadnicze szkoły zawodowe dla dzieci i młodzieży lekko upośledzonej umysłowo. Projekt rozporządzenia z dnia 28 kwietnia 2010 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w specjalnych przedszkolach, szkołach i oddziałach oraz w ośrodkach daje możliwość tworzenia szkół dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych w stopniu lekkim – § 2.1. 6)

Jednocześnie § 23 projektu rozporządzenia z dnia 28 kwietnia 2010 w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach uniemożliwia kształcenie dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim w specjalnych ośrodkach szkolno–wychowawczych, co budzi nasz zdecydowany sprzeciw.

§ 47.3 omawianego rozporządzenia kieruje dzieci i młodzież lekko upośledzoną umysłowo do bursy umożliwiając tworzenie tam grupy dla ww. dzieci i młodzieży.

Za pobyt dziecka w specjalnym ośrodku szkolno – wychowawczym rodzic nie płaci, a ponosi jedynie koszty wyżywienia. Bardzo często rodzice naszych uczniów nie są w stanie pokryć tych kosztów. W 35% korzystają z pomocy MOPR i MOPS.

Natomiast za pobyt dziecka w bursie rodzic płaci za wyżywienie
i zakwaterowanie, o czym informuje nas § 63.1. i 2.

§ 63.1. „Rodzice dzieci i młodzieży przebywających w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych, młodzieżowych ośrodkach socjoterapii, specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych wnoszą opłatę za posiłki w stołówce ośrodka.

2. Rodzice dzieci i młodzieży przebywających w bursie wnoszą opłatę za:

1) posiłki w stołówce bursy;

2) zakwaterowanie w bursie w wysokości do 50% kosztu utrzymania miejsca;…..”

Rozporządzenie, które miałoby wejść w życie z dniem 1 września 2010r. uniemożliwi nabór i kształcenie młodzieży w placówkach do tego przygotowanych. Konsekwencją tego będzie likwidacja specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych dla dzieci i młodzieży w stopniu lekkim. Argumentacja MEN oznacza, że autorzy projektu nie znają specyfiki pracy z dzieckiem upośledzonym umysłowo w stopniu lekkim oraz sytuacji rodzinnej
i materialnej tych uczniów. Dlatego niejasna jest przyczyna tak dużego nacisku MEN na wprowadzenie zmian dotyczących funkcjonowania specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych. Każdy kto zna te dzieci wie, że oprócz upośledzenia umysłowego w wielu wypadkach cierpią one na różne choroby, mają zaburzenia emocjonalne, są niedożywione i trudne wychowawczo.

Struktura specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego pozwala na płynną kontynuację nauki na wszystkich poziomach edukacyjnych (od przedszkola
do liceum uzupełniającego). Specjalne ośrodki szkolno–wychowawcze zabezpieczają dzieciom i młodzieży z rodzin niewydolnych wychowawczo i materialnie należyte warunki rozwoju i nauki, kompensując im niedomagania środowisk rodzinnych.

Internat w specjalnym ośrodku szkolno-wychowawczym pełni niezmiernie ważną funkcję rewalidacyjną w procesie wychowania dziecka upośledzonego umysłowo w stopniu lekkim. Praca wychowawcza prowadzona jest planowo pod okiem specjalistów z zakresu oligofrenopedagogiki i obejmuje wiele dziedzin życia, z którymi wychowankowie będą musieli sobie w przyszłości poradzić.

Specjalny ośrodek szkolno-wychowawczy, jako placówka pracująca
z dziećmi i młodzieżą o podobnych, specyficznych potrzebach wspiera rodziców, prawnych opiekunów w pełnieniu funkcji wychowawczych i rewalidacyjnych. Dzieci i młodzież przebywając w grupie rówieśniczej o podobnych możliwościach rozwojowych wyrastają w poczuciu bezpieczeństwa, nawiązują satysfakcjonujące relacje koleżeńskie.

Młodzież upośledzona w stopniu lekkim nie jest w stanie sprostać wymaganiom szkoły masowej – mamy wiele przykładów „powrotów” takich uczniów do specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych w trakcie roku szkolnego.

Zamysł wprowadzenia rozporządzenia z dniem 1 września 2010 r.,
a więc w czasie, gdy nabór uczniów do specjalnych ośrodków jest w trakcie realizacji, świadczy o lekceważeniu młodzieży, rodziców, nauczycieli, pracowników szkoły przez pomysłodawców projektu. Ośrodki szkolno-wychowawcze są niezbędne, co więcej powinny poszerzać swoją ofertę edukacyjną.

Model kształcenia, który został zaproponowany, nawet w krajach
o długoletniej tradycji nauczania integracyjnego nie jest w pełni realizowany,
z przyczyn bardzo dobrze znanych praktykom, codziennie stykających się
z osobami z upośledzeniem umysłowym. Tym bardziej w obecnej rzeczywistości edukacji specjalnej i tzw. integracyjnej jest nie do przyjęcia i nie może stanowić celu samego w sobie. Uniemożliwienie młodzieży upośledzonej w stopniu lekkim nauki
w specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych z punktu widzenia reformy szkolnictwa specjalnego oraz dobra samych zainteresowanych i ich rodzin jest błędem i niweczy dorobek naukowy twórców pedagogiki specjalnej.

Likwidacja specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych dla dzieci
i młodzieży z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim jest zamknięciem drogi rozwoju dla tej części młodego pokolenia, która z racji niepełnosprawności intelektualnej i niejednokrotnie trudnej sytuacji rodzinnej nie może sprostać wymaganiom szkoły masowej.

Specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze przygotowują osoby
z upośledzeniem umysłowym do pełnej integracji ze społeczeństwem. Integrowanie tej młodzieży w bursach i szkołach masowych z dziećmi
i młodzieżą w normie intelektualnej jest pozornym dobrodziejstwem i skazuje naszych uczniów na bycie gorszym, niepotrzebnym i bezwartościowym. Prawdopodobnie wielu z nich w ogóle zrezygnuje z nauki, co w efekcie przyczyni się do powstania jeszcze większej grupy niewykształconych i bezrobotnych młodych ludzi, z których niemała część trafi na margines życia społecznego.

Osoby z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim nie mają szans na uzyskanie renty socjalnej. By normalnie funkcjonować w społeczeństwie, muszą pracować. W specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych istnieją warunki do właściwego przygotowania ich do zawodu i samodzielnego życia.

Z poważaniem