Manila, Filipiny. Sam pierwsza studentka z ZD, pierwsza multimedialistka Igrzysk.
Sam jest 17 letnią dziewczyną, która właśnie ukończyła szkołę średnią i rozpoczęła college w St.Scholastica’s Academy Bacolod.
Tutaj na zdjęciu Sam ze swoim kuzynem, także z ZD podczas Igrzysk.
Sam jest doskonałą biegaczką. Biega na średnich i długich dystansach. Zaczynała jak większość biegaczy od tzw. formuły 5K czyli na 5 000 m z różnymi fajnymi przeszkodami. 9 stycznia 2011 po raz pierwszy przebiegła swój maraton
Rodzice Sam gdy rozmawia się o jej edukacji mówią w istocie o ciągłej jej pasji do biegania, do treningu i “motywacji”. Podkreślają, że edukacja to bieg, który SAM TERAZ WYGRYWA!
A jak się zaczęło? Po pierwsze rodzice Sam nie wiedzieli CO TO JEST ZD I JAKIE DYSFUNKCJE ZE SOBA NIESIE. Dzięki temu od małego SAM próbowała różnych rzeczy z jedną przesłanką: KONSEKWENCJA!
“Sam bardzo szybko jeszcze jako mała dziewczynka zaczęła mieć nadwagę. Robiliśmy wszystko by była aktywna, ćwiczyła i nie podlegało to jakimkolwiek negocjacjom. Gdy postanowiła zrezygnować z baletu, zgodziliśmy się pod warunkiem, że będzie jeździć na rowerze. Gdy to się nie spodobało, to umowa z nią była taka, że będzie dwa razy w tygodniu spacerować po 35 minut po parku.”
Wtedy Sam spotkała Franklina Echevarrię, który został jej trenerem biegania. I tak się zaczęła historia Sam.
Biegała 4 razy w tygodniu, w piątek miała lekcje Jazzu, a w soboty pływania. Dzięki tak rozbudowanej aktywności stała się niezwykle wysportowana i zdyscyplinowana. Dało to też jej niezwykłego “kopa” w jej życiu towarzyskim. Świat rówieśników, biegaczy cały czas ją mobilizował w szkole i na treningu. Jak rodzice wspominają, doszło do tego, że nie chciała nawet “wziąć” dnia wolnego od biegania, bo jej przyjaciele byli najważniejsi!
Jej życiowe motto to:
“Niepełnosprawność jest czymś w naszej głowie, ponieważ my jesteśmy jedynie zdolni do tego, na co sami sobie pozwolimy!”
Mi się to podoba, a Wam?