Memantyna, melatonina wnioski z badań

Czytając podsumowanie badań doktora Alberta Costy na temat memantyny, możemy powiedzieć jednoznacznie: nie ten lek w tym wieku. Memantyna mogłaby być pomocna, gdyby była używana znacznie wcześniej niż 18 lat.

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/24152324

Badania nad antagonistami receptorów NMDA, w tym memantyną wchodzą w kolejną fazę badań. Doktor Alberto Costa z wyraźnym rozczarowaniem stwierdził, ze nie osiągnął celu jaki wydawało się można osiągnąć. Memantyna nie poprawiła PAMIĘCI  i nie zatrzymała demencji u osób z ZD powyżej 18 roku życia. Kolejne badania będą kontynuowane jak sam twierdzi, ale już dzisiaj poszukuje się innych rozwiązań.

Ciekawym kierunkiem jest usprawnianie snu. Jak z pewnością większość z Was doświadcza tego, osoby z ZD mają zaburzony sen. Mała część populacji uzyskuje fazę snu REM. Mówi się tutaj o poziomie szacowanym na poziomie 1,5% zaledwie, choć nie przeprowadzono pełnych badań panelowych.

Dlaczego sen? Cóż w czasie snu następuje “pełny reset” mózgu, czyli oczyszczenie, uporządkowanie i odpoczynek po trudnym dniu. Mózg wypoczęty gotowy jest do nowych wyzwań. Jeżeli mózg osoby z ZD nie odpoczywa a na to wskazują dotychczasowe badania, podobnie jak mózg osoby dotkniętej choroba Alzheimera, konieczny jest głęboki sen jako w istocie środek wspomagający funkcjonowanie.

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/24147912

Hiszpanie idąc tym tropem podawali myszom z ZD melatoninę, pochodną tryptofanu (obecny w Nutrivene D) w trybie długoterminowym (chronicznym). podawanie jej w tym trybie powodowało u dorosłych myszy z ZD (Ts65Dn) odbudowywało i “naprawiało” proces neurogenezy oraz plastyczność synaps. Redukowała również inhibicję synaptyczną przez co poprawiała się aktywność hipokampa. Obniżała się tez peorksydacja lipidów w hipokampie, co w efekcie w całości prowadziło do zdecydowanej poprawy funkcji poznawczych.

Melatonina-organiczny związek chemiczny, pochodna tryptofanu. U zwierząt jest hormonem syntetyzowanym głównie w szyszynce. Koordynuje pracę nadrzędnego zegara biologicznego u ssaków, regulującego rytmy okołodobowe, m.in. snu i czuwania.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Melatonina

 

Efekty opisane w tym badaniu pozytywnie współgrają z wnioskami uzyskanymi wcześniej, które potwierdzały, że podawanie melatoniny poprawia pamięć przestrzenna i uczenie się, jak i degenerację cholinergiczną u myszy w średnim wieku.

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/23350971

Niestety na ten moment badań, trudno określić jaki mechanizm determinuje takie pozytywne procesy. Konsultując się z Richardem i z doktorem Leichtmanem wróciliśmy do badań korelujących ginkgo i sen. W nich to pokazywano “usprawnianie” fazy REM, poprzez podawanie ginkgo tuż przed spaniem. Okazywało się, że regulując w ten sposób sen, osoba z ZD zdecydowanie poprawiała swoje funkcje poznawcze jak i sprawność motoryczną. Konkluzją tych raportów była następująca kwestia: im więcej “dobrego” snu tym lepsze funkcjonowanie osoby z ZD.

Polecam artykuł o śnie tutaj, przyda się: http://wyborcza.pl/1,75400,14825823,Sen_czysci_ci_mozg.html

Dwa kluczowe cytaty z tego artykułu poniżej.

“Nad rolą snu uczeni debatują od dawna. Wiadomo, że śpimy, by mieć wspomnienia, uczyć się i przyswajać informacje. To funkcje poznawcze. A czy są jakieś mechanizmy fizjologiczne? Tak, naukowcy z Centrum Medycznego Uniwersytetu w Rochester twierdzą, że właśnie je odkryli – sen jest po to, żeby wymyć z mózgu neurotoksyny, które zgromadziły się tam po całym dniu intensywnego myślenia.”

“Układ glimfatyczny jest oparty na komórkach glejowych, które odżywiają i utrzymują przy życiu neurony. Z wypustek "własnych ciał" tworzą one na zewnątrz tętnic i żył sieć rurek. Znajdują się w nich akwaporyny – integralne białka błonowe tworzące kanały, przez które przepływa płyn mózgowo-rdzeniowy. Jest on wpompowywany do mózgu pod ciśnieniem przez kanały otaczające tętnice, obmywa tkanki, a potem zbiera się w kanałach wokół żył i jest usuwany z mózgu.
To aktywny system, co oznacza, że jego działanie nie polega na powolnej dyfuzji, ale wymuszonym ciśnieniem przepływie płynu przez mózg.
Uczeni odkryli wtedy, że ponad połowa usuwanego z mózgu myszy beta-amyloidu (białka odpowiedzialnego za chorobę Alzheimera) znika właśnie za pośrednictwem układu glimfatycznego. Jeśli więc on szwankuje, może to prowadzić do chorób neurodegeneracyjnych.”