Moja córka ma 14 lat…mój syn 19, od kiedy widać że mają autyzm

Starałem się pomóc i okazało się, że takich przypadków mamy więcej. Cieszy mnie, że reakcja młodych rodziców była odpowiednia, więc na ich pytanie postaram się odpowiedzieć wykorzystując moje obserwacje. Proszę pamiętajcie, że biorąc selektywność grupy dzieci, trafiająca do mnie, nie zawsze jest to pełny obraz populacyjny.

https://www.zespoldowna.info/moja-corka-ma-14-lat-moj-syn-19-sa-trudniejsi.html

1.”Jakie cechy  wskazują na autyzm?”

Pamiętajcie, że autyzm to nie choroba tylko zbiór zachowań danej osoby. Oznacza to, że przyczyną mogą być problemy jelitowe, zaburzenia metabolizmów, zaburzenia genetyczne, które dają określone wzorce zachowań, jak natręctwa, zaburzenia zachowań, stabilności nastroju. W ZD takim krytycznym elementem jest potrojenie genu DYRK1A i z tej perspektywy wszystkie dzieci z ZD mają większe lub mniejsze cechy typowe definicyjnie dla autyzmu. My rodzice próbujemy to definiować w inny sposób, by tylko uniknąć tego słowa autyzm, ale to że dziecko nie wchodzi chętnie w relacje z innymi dziećmi, to nie jest jego nieśmiałość, tylko typologia zaburzeń społecznych i to już definicyjnie jest cechą typową dla autyzmu. Zatem tych cech jest dużo u naszych dzieci i do tego są terapie by to modyfikować. Bardzo nie lubię tego sformułowania, ale muszę też to nadmienić: do tego jest rodzina i młodsze rodzeństwo by tego nie było.

2.Autyzm u chłopców

W ZD autyzm dominuje, jak w populacji, u chłopaków. Są pewne cechy fizyczne, które pozwalają identyfikować, że może taki problem wystąpić i warto na to zwracać uwagę. Jeżeli nasada szyi jest szeroka, to już z perspektywy tego elementu budowy ciała, powinniśmy się zainteresować problemem. Zazwyczaj chłopcy z taką budową szyi są mało komunikatywni, mają problemy z mową…ale często nie są uczestnikami terapii zajęciowych logopedycznych. Takie jest moje doświadczenie. Z czym to się łączy. Mam 4 przypadki rodziców chłopców o takich cechach. To co się powtarza, to wspólny element zaburzenia zachowań występujące w rodzinie-zatem jest to problem predyspozycji dziedzicznych. Problemy jelitowe, które są obrazowane alergią pokarmową, są współwystępujące zazwyczaj. Terapie leczące jelita w tym wypadku są bazą działania od małego, a wspomagająco terapie logopedyczne.

3.Autyzm u dziewczynek

Jest tak charakterystyczny, że po prostu to widać. Z czego się bierze? Według mnie znów są to predyspozycje genetyczne do określonych zachowań. Jest tego całe spektrum, które musi być po prostu analizowane i leczone od małego. Jeżeli nie jest prowadzona interwencja, to miesiączkowanie pogłębia problem i przyspiesza też typologię choroby Alzheimera w postaci katatoni, czy demencji.

4.Im bardziej zaburzone jest dziecko, tym bardziej może być zaburzony dorosły.

Niekoniecznie musi to być reguła, ale w tych przypadkach jakie do mnie trafiają i jak to opowiadają rodzice, to tak jest. UWAGA: te przypadki o których wspominam, w dzieciństwie nie miały terapii, wsparcia medycznego bo wciąż “zespół Downa tak ma” towarzyszyło rodzicom i nie podejmowali wysiłków, skoro lekarze tak mówili. Ja powtórzę się: należy pracować nad problemami dzieci, gdyż one mogą się nasilać tytułem dojrzewania i niestety potem mogą być bardzo trudne do jakiejkolwiek stymulacji.