Nie mieszajmy Boga w to co jest ludzkie i cesarskie.

Czekałem z tym wpisem do czasu po wyborach, bo znów powiedziano by że próbuję wpłynąć na ludzi. Nic bardziej mylnego, ale jestem “miejscem” gdzie spotykają się problemy i o nich chcę napisać. Nie jest to wpis negujący wiarę w Boga, należy wierzyć. Jest to wpis poświęcony ludziom, którzy wykorzystują swoją wiarę by być bezkarnym i dominować nad drugim człowiekiem.

1.W mieście X urodziło się w tym roku 16 dzieci z ZD, co daje wskaźnik 1 dziecko na 125 jeżeli przyjmiemy dzietność podawaną przez GUS dla tego regionu polski ! Miasto ma 29 000 mieszkańców, ale jest miejscem centralnym dla ponad 200 000 ludzi. Lekarz zgłosił to do Urzędu by wesprzeć te rodziny. Usłyszał: “Widocznie Bóg tak chciał!”

2.Przychodzi dziewczyna 18 letnia do lekarza, ofiara gwałtu. Jest pod stałą opieką. Mija 24 tydzień: dowiaduje się od niego, że dziecko ma wadę genetyczną, ZD i on wiedział, ale w imię klauzuli sumienia nie mógł udzielić takiej informacji.

3.Mama w wyniku powikłań straciła wody (2 przypadki: 17 i 24 tydzień). Lekarze tytułem klauzuli sumienia czekali, by płód sam umarł, bo oni nie mogą tego usunąć bo to przecież aborcja. W obu przypadkach sepsa i zagrożenie życia matki, jako konsekwencja…i to mnie poruszyło najbardziej.

4.Rodzice chcą pochować utracone dziecko. Jeżeli nie było ochrzczone to nie mogą (4 przypadki) i nie jest istotne, że były to wady genetyczne. Ksiądz parafialny w każdym z tych przypadków się nie zgodził na katolicki pochówek.

5.Dziecko z ZD urodziło się z wadą serca wymagającą natychmiastowej operacji. Lekarz: “Jemu nic nie można pomóc, a tutaj mamy inne dziecko, które trzeba ratować bo ma przepuklinę”.

6.”Nie ma miejsca dla Pani syna w szkole, bo pierwszeństwo mają zdrowe dzieci, a w rozporządzeniu wręcz to jest napisane!” powiedziała pani Dyrektor szkoły mamie, która ma dziecko z ZD i zadeklarowała niechodzenie dziecka na religię.

 

Dziękuję Wam wszystkim za to, że dzielicie się takimi informacjami ze mną. Ja nie boję się pisać o tym, że fanatyczny religijnie kraj, nie jest bliżej Boga, a dalej. Nie boję się napisać, że to jest faszyzm i im bardziej takie poglądy będą dominować w życiu, tym gorzej będzie dla naszych dzieci i wszystkich niepełnosprawnych.

Miejsce Boga jest w nas, a nie w przestrzeni publicznej. Łatwo stawiać krzyże, bardzo trudno być osobą bogobojną. Polacy udają, że wierzą a katolicyzm jest mechanizmem władzy, stąd więcej i więcej “bóg” przykrywa błędy, złą wolę człowieka, a mamy mniej i mniej osób wierzących w Boga i jego zasady.

Nie wypierajmy tego, że tak nie jest, że są to przypadki jednostkowe. Patrzmy na to, że ludzie ludziom gotują ten los i gdyby był w tym Bóg, nie byłoby takich sytuacji.