Noradrenalina cz.1

W ostatnich doniesieniach medycznych na temat zespołu Downa dominował temat NORADRENALINY, jako potencjalnej “drogi” dla ZD. Obiecałem Albertowi, że zajmę się tematem i zaczynamy od tego co to jest?

Na początek polecam ten artykuł:

http://www.zespoldowna.info/podstawy-biologii-komrki-dla-rodzicw-dziecka-z-zespolem-downa/

i ten:

http://www.zespoldowna.info/2009-11-23-leczenie-zespolu-downa/

Przy pracy nad tym artykułem jak zwykle wspomagam się  Wikipedią:

Wzór strukturalny noradrenaliny

Noradrenalina (norepinefryna, nazwa systematyczna: 4-(2-amino-1-hydroksyetylobenzeno-1,2-diol lub 3,4,β-trihydroksyfenyloetyloamina, ATC: C 01 CA 04) – hormon, neuroprzekaźnik wydzielany w części rdzeniowej nadnerczy, zwykle razem z adrenaliną w sytuacjach powodujących stres.

Wyrzut noradrenaliny do krwi powoduje, że szybko dociera ona do mózgu, który na jej obecność reaguje przyspieszeniem rytmu serca, przemianą glikogenu w glukozę, napięciem mięśni oraz poszerzeniem źrenic (co jest skutkiem ubocznym). Noradrenalina wpływa dwojako na układ krążenia: zwęża naczynia obwodowe, natomiast rozszerza naczynia wieńcowe w sercu. Działa trochę słabiej niż adrenalina.

Noradrenalina jest wykorzystywane także jako neuroprzekaźnik przez niektóre neurony pnia mózgu i układu współczulnego. Wewnątrz pnia mózgu noradrenalina produkowania jest w miejscu sinawym, miejsce to reguluje stopień pobudzenia mózgu jak i funkcje automatyczne takie jak termoregulacja. Silny stres zaburza działanie miejsca sinawego.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Noradrenalina

Po przeczytaniu definicji powyżej, powstaje pytanie czy noradrenalina jest jako lek już osiągalna? Jak się okazuje Noradrenalina jest składnikiem leków przeciwdepresyjnych zalecanych tylko i wyłącznie przez lekarzy!

Jakie leki, czym one są:

Leki przeciwdepresyjne stosowane w farmakoterapii zaburzeń depresyjnych modulują transmisję neuronalną pomiędzy poszczególnymi strukturami mózgu. Obecnie uważa się, że za zaburzenia nastroju o typie depresji odpowiadają głównie niedobory serotoniny i noradrenaliny oraz pewne związane z tym zmiany strukturalne (na poziomie gęstości i pobudliwości receptorów dla neurotransmiterów) mózgu.

Stosuje się kilka grup leków antydepresyjnych:

1. Trójpierścieniowe antydepresanty – klasyczne leki, nieselektywnie wpływające na przewodnictwo związane nie tylko z noradrenalina i serotoniną, ale także innymi neurotransmiterami (np. dopaminą, GABA, acetylocholiną itd.) Nieselektywność tych leków wiąże się z licznymi działaniami niepożądanymi.
2. Inhibitory monoaminooksydazy (inh. MAO-A lub MAO-B). Są to substancję hamujące aktywność enzymów odpowiedzialnych za rozkładanie neurotransmiterów. Pośrednio prowadzą więc do wzrostu ich stężenia. Tą grupę leków należy stosować wyjątkowo ostrożnie, wywołują liczne interakcje z innymi substancjami.
3. Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) – obecnie chyba najczęściej stosowana grupa. Działanie tych leków skupia sie na hamowaniu zwrotnego wychwytu serotoniny w szczelinie synaptycznej.
4. Czteropierścieniowe leki antydepresyjne. Nowoczesne leki modulujące przewodnictwo serotoninergiczne i noradrenergiczne poprzez receptor alfa2.
5. SNRI – inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny. Wykazują działanie podobne do SSRI, rozszerzone na noradrenalinę.
Wymienione grupy są najczęściej stosowane w leczeniu depresji lub ich mechanizmy są najlepiej poznane. Obecnie prowadzone są badania nad nowymi, alternatywnymi preparatami leczniczymi.