Oman – pytanie i ja odpowiadam

Dostałem zaskakujące pytanie o ziele Omanu. Dzisiaj po wprowadzeniu nowych przepisów regulujących rynek farmaceutyczny, bardzo trudno kupić te zioło, ale jest bardzo użyteczne w zakresie wzmacniania odporności i w przypadkach chorób górnych dróg oddechowych.

Oto co podpowiedziała mi Mirka:

Oman wielki ( Inula helenium L.) jest rośliną wieloletnią z rodziny Złożonych ( Asteraceae). Występuje w Europie i Azji środkowej, rzadko w Polsce. Korzeń omanu zawiera olejek eteryczny (1-3%), którego głównymi składnikami są: helenina (mieszanina laktonów seskwiterpenowych, w tym alaktolaktonu, izoalaktolaktonu i dihydroalaktolaktonu) oraz triterpeny (typu frydeliny i damaranu). W korzeniu występują też: stigmasterol, fitomelany o charakterze poliacetylenów, inulina (44%-prebiotyk) i substancja gorzka – alantopikryna. Olejek eteryczny zwiększa czynność wydzielniczą błon śluzowych, ułatwia usuwanie śluzu oraz pobudza ruchy nabłonka rzęskowego. Natomiast helenina działa bakteriobójczo, a także ogranicza rozwój flory bakteryjnej w obrębie jelit. Działa też antyseptycznie na drogi moczowe (3). Badania przeprowadzone przez Picmana i wsp. (3, 4) i innych autorów (5) wykazały, że helenina hamuje wzrost niektórych bakterii Gram-ujemnych i Gram-dodatnich. Olejek omanowy poza właściwościami przeciwbakteryjnymi wykazuje też aktywność przeciwgrzybiczą (2).

Dr Różański na swojej stronie tak omówił Oman:

Korzeń i kwiat omanu łąkowego Inula britannica L.mają podobne właściwości lecznicze jak arnika (kwiat i korzeń) i podobnie były używane (działanie przeciwzapalne, gojące, antyseptyczne, przeciwobrzękowe).

Wyciągi z korzenia omanów działają nie tylko rozluźniająco na gęstą i zalegająca wydzielinę śluzową w drogach oddechowych, ale również hamują rozwój grzybów, bakterii, wirusów i pierwotniaków. Nalewka, wyciąg eterowy z korzenia i olejek eteryczny omanowy działają zabójczo na pasożyty przewodu pokarmowego (zażywać na czczo) i skóry (wcieranie). Także ocet na korzeniu omanu odstrasza pchły, roztocze, zabija wszy i odpędza komary oraz gryzące meszki. Ocet omanowy (na spożywczym 5-8%) 1:3 wcierany w miejsca ukąszenia działa przeciwobrzękowo i gojąco. Okłady z octu omanowego dobre są na obrzęki wywołane urazem mechanicznym (rozcieńczyć wodą 1:1, dodać można nalewkę nostrzykową lub arnikową, albo nagietkową).

Napar z korzenia omanu – Infusum Inulae (1 łyżka na szklankę wrzącego mleka lub wody) hamuje rozwój Candida w jamie ustnej i jelitach, pić najlepiej na czczo. Ma wpływ żółciopędny i moczopędny. Świeżo zmielony korzeń omanu przyjmować doustnie jako prebiotyk (źródło inuliny), po 1 łyżeczce lub po wymieszaniu z miodem jako środek wzmacniający, żółciopędny, poprawiający trawienie i pomagający przy nieżycie gardła, tchawicy i oskrzeli.

Napar z kwiatów omanu działa silnie moczopędnie, przeciwzapalnie i rozkurczowo na miocyty gładkie przewodu pokarmowego. Zauważyłem działanie uspokajające i poprawiające pracę serca (zapobiega dusznicy). Kwiat omanu zawiera flawonoidy uszczelniające naczynia krwionośne. Nalewka na kwiatach omanu 1:3 na alkoholu 40-60% usprawnia procesy intelektualne (dawka 10 ml).