Parametry tarczycy w zespole Downa

Pojawia się ciekawe badanie analizujące subkliniczny obraz tarczycy w ZD, które wskazuje na kilka nowych problemów, faktów, które do tej pory w układzie naukowym rzadko były dyskutowane.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/pmc7810049/

Wyniki tych badań przedstawiłbym w następujący sposób:

1.Dzieci z ZD i niedoczynnością tarczycy w układzie subklinicznym mają wcześniejszą reprezentację niedoczynności z jednej strony (od grupy kontrolnej) ale niższe parametry wola tarczycy.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wole_(tarczyca)

2.Są to dane sprzeczne, gdyż im dłuższa jest ekspozycja tarczycy na podwyższony poziom TSH tym powinno wole tarczycy się zwiększać jak to ma miejsce w populacji, jednak nie w ZD.

3.Wielkość wola i jawna niedoczynność korelują w ZD za to z podwyższonym poziomem anty-TPO.

4.Dzieci z ZD z niskim anty-TPO mają pełny obraz subklinicznej niedoczynności tarczycy.

 

Jak to przetłumaczyć na “polski”.

Po pierwsze warto robić badanie o nazwie anty-TPO raz w roku minimum.

Po drugie parametr anty-TPO jest kluczowy do potwierdzenia “inności” interpretacyjnej stanu tarczycy w ZD.

Po trzecie oznacza to, że niskie anty-TPO przemawia za subkliniczną niedoczynnością tarczycy, gdy wysokie anty -TPO mówi o typologii niedoczynności tarczycy.

Po czwarte efektem tego jest różnica w metodologii leczenia i przyjętego protokołu leczniczego.

Po piąte w ZD mamy do czynienia z innością i o tym musimy pamiętać. Wole tarczycy nie zwiększa się pod wpływem wysokiego TSH w ZD, tak jak to ma miejsce u populacji. Stąd należy zwracać uwagę lekarzom o tej zmienności.

Po szóste wyjątkiem mogą być typologie, dziedziczne w rodzinie o czym pisze się też w artykule.