Patologia mózgu w zespole Downa

Ten artykuł można uznać już za bardzo “stary” w kontekście ciągłych nowych odkryć nad ZD. Jest on jednak kluczowy dla zrozumienia patologii mózgu jaka ma miejsce w ZD.

http://journals.lww.com/jneuropath/Abstract/2004/07000/Trisomy_21_and_the_Brain.1.aspx

W artykule tym autorzy piszą o zmianach jakie mają miejsce już u płodu z ZD na poziomie rozwoju struktur neuronalnych.

Jak to badacze podkreślają nie jest obserwowany rozwój dendrytów podobny do tzw. “drzewa zimowego” z szeroką rozłożonymi gałęziami już na poziomie życia płodowego. Ta wada rozwojowa uważana jest za powód upośledzenia intelektualnego. U dorosłych z ZD, utrata struktur neuronalnych jest dramatyczna a patologie chociażby złogów amyloidowych są stałe łącznie z chorobą Alzheimera. Te zmiany patologiczne są powodem neuropsychologicznych i fizjologicznych zmian u starszych osób z ZD. Dwa produkty genów zlokalizowanych na dodatkowym trzecim chromosomie 21, beta amyloid oraz substancja S100B wpływają na te zmiany neuronalne oraz śródmiąższowe. Chociaż beta amyloid potrojony jest konieczny do rozwoju patologii choroby Alzheimera to niekoniecznie musi to się zdarzyć. Jednakże S100B będąc w nadekspresjii przez całe życie osoby z ZD i także myszy z ZD, powoduje ciągłe anomalie rozwoju dendrytów. S100B będące w nadekspresji łączy się także z patologią typu Alzheimerowego i wpływa także na patogenezę amyloidu beta.

Interleukin-1 (IL-1) jest cytokiną (cząsteczką białkową pobudzającą wzrost i rozwój komórek) pomimo tego, że nie znajduje się na 21 chromosomie u osób z ZD jest w ciągłej nadekspresji. IL-1 wyregulowuje beta amyloid i ekspresję S100B i powoduje liczne uszkodzenia układu nerwowego.