Pierwsze: Nie wykluczaj!

Cały ubiegły tydzień próbowałem zdemolować to pierwsze stałe przykazanie dotykające rodzica: NIE WYKLUCZAJ!

Nie wiem, czy udało mi się udowodnić, że to co on wyklucza, czy to sytuacyjnie, czy w obrębie jego przewidywań, może i to z pewnością się zdarzyć, ba zaskoczyć. WYKLUCZENIE swojego dziecka z ZD, zaczyna się od myślenia PRZECIEŻ NIE DA SIĘ, a potem przez myślenie, to niemożliwe, a potem JA NIE MAM SIŁ.

Nie jest to proste, gdyż są to emocje. Sukces odniesie tylko ten, kto to wykluczenie, marudzenie, narzekanie przekuje na działanie i to sięgające ponad to, co można sobie wyobrazić, co on rodzic sobie wyobraża.

Ciągle o tym piszę, gdyż wiem że warto inaczej myśleć i wspierać, zamiast wykluczać.