Po prostu student, dla 22 tysięcy: student

Christopher Hunnicutt jest studentem na Kennesaw State University. Rozwija swoje zainteresowania w kierunku muzyki. Jest niezwykły, dlaczego? Czy znasz kogoś, kto by był znany przez 22 000 osób mieszkających w promieniu 20 kilometrów? Niezłe

Historia ta jest podobna do historii Jay i Morgan. Dzięki otwartości Wyższych Uczelni Christopher dostał szansę na ukończenie swojej edukacji.

Zacznę od tego: Christophera zna każdy, naprawdę wszystkie 22 000 studentów jego Uniwersytetu! Dlaczego? Nikt tak się nie wita jak on: “Cześć mam na imię Chris i duży uśmiech”.

Historia Chrisa jednak nie była tak radosna jak on sam. Gdy miał 4 lata został zapisany przez jego rodziców do PROGRAMU WCZESNEJ INTERWENCJI funkcjonującego przy szkole publicznej, który oprócz zajęć wdrażających do uczestnictwa w szkole obejmował rehabilitację typową dla dzieci niepełnosprawnych. Pozwoliło to na realizację idei jego ojca, którą on sam opisywał jako następującą idee: “…chcę by mój syn chodził do klasy takiej samej jak wszyscy uczniowie. Chcę by Chris miał takie samo życie jak inni. Ja nie chcę aby mój syn był oddzielony od społeczeństwa w którym ma żyć.” Do ukończenia szkoły podstawowej wszystko toczyło się według tej zasady. W gimnazjum prawie wszystko było ok, ale  w liceum niekoniecznie.

Jak wspomina: “ …największą barierą były nie tylko regulacje edukacyjne, czy też dyrekcja szkoły, ale przede wszystkim opinia innych rodziców, że segregacja w szkołach specjalnych jest korzystna dla ich dzieci. Nie uwzględniali jednak, że ta tzw.edukacja specjalna jest dla urzędników i systemu: najtańszą i NAJŁATWIEJSZĄ OPCJĄ DLA dzieci z deficytami edukacyjnymi. Nikt nie pomyślał że dla samych dzieci ścieżka ta jest niestety negatywna, bo cofa ich rozwój i nie stawia wobec nich żadnego CELU!

Dodatkowo szkoły mają specjalne finansowe zachęty, by prowadzić klasy specjalne, segregujące dzieci jak mój syn od pozostałych uczniów.”

Chris ukończył swoje liceum w wieku 18 lat, tak jego koledzy. Następnie rozpoczął kursy doszkalające w tematach, które go interesowały tj:

-fotografia

-sztuka

-informatyka (programy wspomagające plastyka)

-produkcja filmów video

-gra na pianinie

Tak nadeszły jego 22 urodziny, gdzie zgodnie z prawem powinien zakończyć edukację, ….ale on chciał więcej.

Wracając do wspomnień ojca Chrisa można powiedzieć:” CHRIS NIE MIAŁ SZANS NA RÓWNE SZANSE!” Ani na regularnym Uniwersytecie, ani w ramach specjalnych programów edukacyjnych nie było możliwości ulokowania Chrisa w systemie edukacji policealnej obejmującej college lub uniwersytet.

Międzyczasie był sobie Sheryl Arno, który oddał się jako wolontariusz pracy nad poprawą edukacji dla osób z deficytami edukacyjnymi . Przez 7 lat już wspierał osoby z ZD, poszukując najlepszego z możliwych systemów umożliwiających edukację takich osób jak Chris.

Próbował on przekonać do takiego programu wszystkie uniwersytety w Georgii wskazując, że gdy ktoś chce się uczyć to należy mu dać szansę. Lepsza edukacja to lepsze przygotowanie do pracy, a wtedy większe korzyści dla społeczeństwa.

I tak przez przypadek w 2008 roku dyrektor  Kennesaw State University’s Global Center for Social Change uległ jego namowom. Ten Uniwersytet zlokalizowany w Atlancie ma reputację “szkoły społecznie innowacyjnej i otwartej na zmiany”. I tak się zaczęła historia Chrisa!

Program nazwano: KSU Academy for Inclusive Adult Education, czyli Edukacja Włączająca dla Dorosłych na Uniwersytecie Stanowym Kennesaw i zaczął się podczas jesiennego semestru 2009. Chris został jednym z pierwszych 3 studentów w programie!

Jak program działa wyjaśniła Jill Sloan, która jest koordynatorem programu:

1.Studenci mogą wybrać dwa przedmioty w każdym semestrze, w ramach których uzyskują pełne wsparcie kadry akademickiej, tutorów oraz mentorów.

2.Studia trwają 2 lata, dając możliwość rozwoju swoich umiejętności oraz po prostu bycia z innymi studentami.

3.Na pierwszym roku przedmioty kierunkowe (główne) wybiera szkoła w taki sposób, by wspierały nabyte umiejętności studenta oraz by przygotowywały go do pracy.

4.Na drugim roku student sam wybiera przedmioty.

5.W grupie Chrisa możliwości zakwaterowania w campusie nie istniały, ale kolejna grupa 6 studentów będzie miała tą możliwość już w programie zaczynającym się w 2011 roku w sierpniu.

6.Opłata za studia to 3 000 za semestr (to mało- Jarek) wliczając w to książki i posiłki.

Celem programu w obecnym kształcie to 25 studentów do 2012 roku. Co najciekawsze wysiłki Uniwersytetu Kennesaw  są obserwowane przez największe 4 Uniwersytety w Georgii i już od 2012 roku wszystkie będą realizowały programy podobne do tego.

Czytając list mojego przyjaciela z USA na temat Chrisa najbardziej utkwiła mi informacja, a raczej zdanie: “ KSU (Uniwersytet Kennesaw) uczy 3 studentów, którzy mają deficyty edukacyjne wynikające z niepełnosprawności intelektualnej. Ci 3
studenci uczą 22 000 innych studentów w kampusie, czym jest ich niepełnosprawność. Oni uczą tego, także nauczycieli, służby akademickie, ludzi z klubów, każdego który z nimi codziennie się spotyka , czym jest integracja i różnorodność. Ta trójka wzbogaca życie innych a tych 22 000 nigdy więcej nie popatrzy na człowieka z niepełnosprawnością tak jak to robili za nim poznali tą trójkę.”

Chris typowy student na zajęciach na siłowni.