Praca osób z zespołem Downa w Szwajcarii.

Dawno z Richardem nie wymienialiśmy sobie tyle konkretów na temat systemu w jakim funkcjonujemy w swoich krajach. Syn Richarda, tak samo jak Janek stają się starsi i zbliżają się do momentu, gdy powinni móc podjąć pracę. W Szwajcarii praca jest zapewniona pod warunkiem przejścia przez system edukacji i treningu…a w Polsce?

To co Richard mi opisał wydaje się perfekcyjnym stanem:

1.Dziecko z ZD przestaje być dzieckiem to idzie do szkoły przyuczającej do pracy. Uwaga NIE DO ZAWODU ale pracy.

2.W ramach tego mechanizmu uczy się wykonywania poszczególnych zadań, często powtarzanych.

3.Wygląda to jak warsztaty terapii zajęciowej, ale nie są to warsztaty. Mechanizm pobytu jest oparty o edukację, także na temat życia, seksualności, samodzielności, a po nich są każdego dnia zajęcia z poszczególnych czynności.

4.Przypomina mi to trochę moją szkołę sportową: grałem o świcie, w południe i wieczorem a treningi były obudowane zajęciami tak abym nie padł ze zmęczenia

5.Dzisiaj uczą się szyć i jak widziałem film robi to na mnie wrażenie, że Jamie skupia się na tym i szyje na maszynie…

…gdyby tak Kamilowi dać maszynę przyszyłby cały świat jak znam życie. Jest w tym Mistrzem i to mu się podoba.

Jak to podsumować? Nie znam takiego programu w Polsce, tak chyba będzie najlepiej, bo na osoby wymagające wsparcia nie ma wsparcia po prostu.